De 75 km van Hengelo 1996

Weinig lange dagtochten in Nederland van tussen de 65 en 80 km
Op zaterdag 11 mei 1996 organiseerde de Hengelose Wandel Unie voor de 7e keer de De 75 van Hengelo. Voor ons was de belangrijkste reden om aan deze tocht mee te doen het feit dat deze tocht als dagtocht wordt georganiseerd. Dagtochten in de afstanden van tussen de 65 en 80 km zijn er nog maar weinig in Nederland. Je kon aan deze tocht alleen meedoen als je van te voren had ingeschreven. Bovendien moest je opgeven binnen welke uurtijd je de tocht zou uitlopen. Er waren 6 uurgroepen, te weten 10, 11, 12, 13, 14 en 15 uur. Wij hadden 15 uur opgegeven.
Even na 6.00 uur werden we "weggeschoten"
Na een toespraakje even voor de start werd vanaf 6.00 uur ieder persoonlijk "weggeschoten" vanuit het Wandelhuis aan de Twekkelerweg. We verlieten Hengelo in oostelijke richting en staken een brede 4-baans verkeersweg (Enschedesestraat) over. Hoewel het op dat tijdstip nog niet erg druk was, stonden er wel enige mensen die ons behulpzaam waren bij het oversteken, omdat de weinige auto's die er rijden vaak wel heel hard rijden.
We dwaalden eerst door het bosgebied rond Haverriet, overgaand in het Lonnekerveld. Verderop kwamen we langs het Lonnekermeer. We naderden de eerste wagenrust. Deze lag op 10 km. Ongeveer 100 meter voor de wagenrust stond een man van de verzorging die vroeg wat je wilde drinken. Daarop gaf hij het via een (soort) draagbare telefoon door aan de verzorgingspost. Deze werkte echter niet goed, waarop hij het ook nog even keihard doorschreeuwde.
Toen we daar arriveerden stond een verzorger met de gevraagde drank klaar. Zo mooi hadden wij het nog niet vaak meegemaakt. Het parkoers was geheel gepijld met ijzeren of metalen pijlen die op staanders in de grond waren gezet. Bovendien hadden we een parkoersbeschrijving. Deze parkoersbeschrijving was ruim voldoende in combinatie met de bepijling. Alleen de routebeschrijving, dus zonder bepijling was niet goed mogelijk. Weliswaar was met de routebeschrijving zeker 90% gedekt. Zo was er een keer dat we bij een zandweg linksaf moesten. Maar daarvoor hadden we wel 3 boswegen gepasseerd die we niet waren ingeslagen.
Halve rondwandeling om Luchthaven Twente
Maar goed, we vervolgden onze tocht met een wijde boog om de Luchthaven Twente. Onder Oldenzaal liepen we door het 135 ha grote bosgebied Boerskotten.
In dit gebied ontspringt de Snoeyingsbeek.
De eerste grote rust lag op 26,8 km. Deze was gelegen in Café Restaurant Het Grote Zwaantje. Hier konden we over onze tassen beschikken. Hier deed ik wat rugoefeningen. Coos besloot alleen door te lopen en verder haar eigen tocht en tempo te lopen. Na deze rust liep ik dus alleen verder.
Eerst liepen we langs de Paasberg. Daarop door landgoed Egheria.
Dit 262 ha grote landgoed is eigendom van de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten en ligt in de gemeente Losser.
Bij boerderij "De Tichelaar" was een omleiding in het parkoers. Tijdens deze omleiding stonden er bij elk punt twee pijlen in plaats van de gebruikelijke één pijl. Daarop volgden we een lang eind langs de verkeersweg Oldenzaal-Denekamp. Daarbij hadden we aan onze linkerhand uitzicht op het 87 ha grote Roderveld.
Het riviertje de Dinkel, baant zich in talrijke lussen een weg
Nu kwamen we in het Dinkelland, het land waar de rivier de Dinkel doorheen stroomt. Veel van de schoonheid van het landschap is te danken aan het riviertje de Dinkel, dat zich in talrijke lussen vanaf Glane naar Lattrop een weg baant door deze streek. De oevers zijn begroeid met een rijke vegetatie waarin vele vogelsoorten huizen.
Op 35 km was een verzorgingspost vlak bij een brug over de Dinkel. We zagen hier geel/rode markeringen van het Twente pad. We kruisten een oude Kasteellaan die naar kasteel Singraven liep. Kasteel Singraven was oorspronkelijk een havezate uit 1381. Hier vlakbij lag ook een waterradmolen met een gezellig restaurant. Deze dubbele houtzaag- en korenmolen uit 1448 is één van de mooiste molens van Twente. Maar hier was voor ons geen rustpost gepland. Het was hier wel druk met toeristen en de twee waterraderen draaiden volop. We kwamen bij het Kanaal Almelo-Nordhorn en volgden het fietspad.
Door het Voltherbroek en het Agelerveld bereikten we het natuurgebied Rossumermeden. Even voorbij de 45 km verzorgingspost zag ik een mooi grasveldje liggen uit het zicht van de wandelaars en deed daar wat oefeningen speciaal voor mijn rug. Dit grasveld werd als klootschietbaan gebruikt. Klootschieten is een balwerpspel van met lood verzwaarde ballen. Bij dit spel worden vele kilometers afgelegd.
Karakteristieke Saksische boerderijen
We zagen regelmatig karakteristieke Saksische boerderijen, die kenmerkend zijn voor de oude bouwstijl in Overijssel.
Dit boerderijtype is opgebouwd uit een netwerk van houten balken waartussen metselwerk wordt aangebracht. Daarnaast zijn ze herkenbaar aan de hoge puntdaken en houten witomlijste topgevels, vaak gesierd door een gevelteken met een oeroud motief, dat zijn oorsprong vindt in een oud volksgeloof. Het deed ons wat denken aan de vakwerkhuizen in Zuid- Limburg.
Daarop bereikten we 't Stift te Weerselo.
Het Stift met Stiftskerkje en bijgebouwen zijn overblijfselen van een in 1150 gestichte Benedictijnerabdij. Nadat het dienst had gedaan als nonnenklooster is het in gebruik genomen door de "Stiftsjuffers", godsdienstige dochters uit adellijke families. De vervallen bijgebouwen zijn in 1975 gerestaureerd. Het Stiftskerkje uit de 14e eeuw verkeert nog in originele staat. Naast het kerkje staat "De Stiftsschuur" in Saksische bouwstijl.
Toen Coos er langs liep, stond er net een bruidspaar in de hal van de kerk. Toen ik er langs kwam was het er rustig. De kerkdeur stond uitnodigend open. Ik had naar mijn mening nog wel wat tijd "over", voor zover je bij een prestatieloop met tijdwaarneming daarvan kan spreken. Binnen in de kerk zagen we langs de muren rechtopstaande grafstenen staan. De ramen waren (spaarzaam) voorzien met glas-in-lood ramen met wapens en namen van oude families. Op 55 km lag de 2e grote rust op camping Erve Holtkamp te Saasveld in de gemeente Weerselo.
Borne is de bakermat van de Twentse textielindustrie
Via het plaatsje Hertme liep we naar de buitenwijken van de plaats Borne. Borne is de bakermat van de Twentse textielindustrie. De bloei van dit dorp lag in de 17e eeuw, waarin het de rijkste plaats van Twente was. Vermogende doopsgezinde linnenwevers en fabrikeurs hebben er toen gewoond en gewerkt.
Hier in Borne was veel nieuwbouw gereed gekomen ten opzichte van het vorige jaar toen wij ook meededen. We staken de Azeloër beek over en langs de oostkant van Delden liepen we weer terug naar de finish. Ik verbeterde mijn persoonlijk tijd met 19 minuten in een tijd van 13.38 uur. Coos was wat dit betreft uit haar slof geschoten en had een tijd van 12.00 uur neergezet, een verbetering van haar persoonlijk tijd met maar lieft 1.57 uur.
Oudste deelnemer was 80 jaar en de jongste 12
Bij de start hadden we in het openingstoespraakje gehoord dat de oudste deelnemer 80 en de jongste deelnemer, een meisje, 12 jaar was. Het meisje viel na 30 km uit, 5 km later gevolgd door haar vader. Daarnaast vielen er nog 3 wandelaars uit. Deze De 75 van Hengelo zit organisatorisch zeer goed in elkaar. Naast de twee grote rusten op ongeveer 27 en 55 km is er vanaf de 10 km om de 5 km een wagenrust. Er waren dus wagenrusten op respectievelijk 10, 15, 20, 30, 35, 40, 45, 50, 60, 65 en 70 km. Op elke wagenrust waren drie duidelijke herkenbare EHBO'ers aanwezig. Op alle wagenrusten kreeg je te drinken en op verschillende posten kon je ook belegde boterhammen krijgen. Veelal waren er ook stukjes appel, sinaasappel, banaan of komkommer. Er waren 96 wandelaars gestart.
De maximum temperatuur lag die dag op 10 graden, voorwaar een koude dag. Dat was rond de 15 graden kouder als vorig jaar. Deze tocht viel dit jaar samen met de Nacht van Apeldoorn en de Kennedymars te Hilversum. Flinke concurrentie. Maar de 75 van Hengelo was van deze drie de enige als dagtocht. En voor ƒ 15,- exclusief beker en inclusief korting is dit haast geen geld. Bovendien is het parkoers best mooi met flink wat onverharde wegen. Volgend jaar vindt deze tocht plaats op zaterdag 24 mei 1997. Het is beslist een aanrader.

Henri Floor & Coos Verburg