Terug naar het overzicht van alle Euraudax wandeltochten Terug naar de homepage van Henri Floor De kerstman met zijn vrouw op bezoek bij Euraudax in Renswoude
arendkop Staatje dat aangeeft welke afstanden je in Euraudax verband dient te lopen om voor de desbetreffende arend in aanmerking te komen Op zaterdag 30 december 1995 organiseerde Euraudax een 25 km tocht vanuit Renswoude. Twee opvallende figuren bij de start waren de kerstman met zijn vrouw. De start van deze tocht was, om 9.30 uur, vanaf café De Zwaan. Via de plaatselijke kerk liepen we naar het kasteelpark van Kasteel Renswoude. We liepen achter om het kasteel heen. Daarna staken we de verkeersweg Renswoude- Veenendaal over en liepen langs het 'Grand Canal', een vijver omzoomd door prachtige oude beuken. Het water van de vijver was stevig bevroren. Maar door het vroege uur bevonden zich nog geen schaatsers op het ijs. Een paar wandelaars konden de verleiding niet weerstaan en liepen een stuk over het ijs.
De Grebbelinie liep van Wageningen naar Bunschoten.
Daarna werd de kade van de Grebbelinie bereikt. Over deze kade, dijk, zouden we deze dag veel lopen. We liepen zuidwaarts en volgden hier enige tijd de provinciegrens Utrecht/Gelderland. We staken de verkeersweg van Veenendaal naar Renswoude (opnieuw) over en kwamen even later door Camping De Batterijen. We volgden even de spoorlijn Utrecht-Arnhem en kwamen daarop langs de voormalige Batterij, een voormalig verdedigingswerk.
Daarna liepen we over de flanken van de Emminkhuizerberg (grote molshoop). Het hoogste punt van de Emminkhuizerberg is 21,8 meter. We zagen een haas verschrikt wegrennen bij het zien van 75 wandelaars. Want deze tocht betrof namelijk een Euraudax wandeltocht en bij een Euraudax wandeltocht wordt er in een groep gelopen, met een wandeltempo van 6 km per uur. Daarna volgden we even een fietspad, dat vrij dicht langs de A12-snelweg loopt. Even later zat er een dijk tussen het fietspad en de snelweg, waardoor je de snelweg veel minder hoorde en helemaal niet meer zag.
Verzorgingspost met warme chocolademelk
Aan het einde van dit fietspad langs de brede sloot, hier Valleikanaal genaamd, bereikten we de verzorgingspost op 10 km. Hier kregen we een warme kop chocola en een koek. Na een spoorlijn overgestoken te hebben, volgden we een rustige asfaltweg zonder fiets- of voetpad gedurende ongeveer een km. Dit stuk vonden we het minst mooie gedeelte van de tocht. Daarna volgden we weer dijken van de Grebbelinie. Net na de Voormalige Schans, ook een voormalig verdedigingswerk, staken we de Lunterse Beek over en liepen door een klein bosgebied.
Later staken we de verkeersweg Renswoude-Scherpenzeel over en bereikten nu het echte bosparkoers-gedeelte. Daarbij liepen we langs een vogelreservaat en een heidegebiedje. Op 16½ km was de grote rust in Specialiteitenrestaurant "De Graaf van Ruwinkel" te Scherpenzeel (provincie Gelderland). Opnieuw kregen we een bosparkoers voorgeschoteld met een paar smalle paadjes erin, maar daarna volgden we opnieuw de Grebbelinie. Op 20 km kregen we nog een vrucht aangeboden.
Het Voormalige Werk aan de Datselaar
Daarna volgde nog een verkenning op het Voormalige Werk aan de Datselaar. De Datselaar is een voormalig verdedigingswerk van waaruit de vijand kon worden beschoten. Het middenterrein was het kampement van de soldaten en aan de buitenzijde stonden de geschutsstukken. Ver buiten de linie waren dan nog voorposten. Het centrale gedeelte van het fort heette het Terraplein.
Opnieuw staken we de Lunterse Beek over gevolgd door de Fliertsche Beek. Op het 'Grand Canal' en de vijver direct achter Kasteel Renswoude werd nu volop geschaatst. Rond 14.30 uur werd de finish bereikt. Het was over het algemeen mooi weer geweest. In de ochtend scheen de zon uit een wolkenloze hemel bij een temperatuur van ruim vijf graden onder nul. Rond een uur of één begonnen wolkenvelden de zon te verdringen.
Achtergrondinformatie
Nog wat informatie over de dijk De Grebbelinie: Ooit was deze dijk onderdeel van de beroemde Grebbelinie, die Holland moest beschermen tegen de oprukkende troepen van de vijand. De linie liep van Wageningen tot Bunschoten en moest in oorlogstijd het rijke westen verdedigen tegen aanvallers uit het oosten. Oorspronkelijk was er op en langs de kade weinig of geen beplanting te vinden. Dat was een kwestie van strategie: de vijand mocht niet de kans krijgen om onder dekking van de bomen en struiken langs de linies te sluipen. Er was een open en vrij schootsveld nodig.
De huidige beplanting heeft een landschappelijke betekenis en is ook van natuurwetenschappelijk belang. In de luwte vinden veel planten een beschutte groeiplaats en in de struiken en bomen hebben talloze vogels een broed- en foerageerplaats. Forten, batterijen, voorposten en schansen zijn namen uit de oorlog van ver vervlogen tijden.
Een schans is een vestingwerk in de vorm van een vier-, vijf- of zeshoek. In de 17e en 18e eeuw was het vaak de benaming voor een min of meer tijdelijk vestingwerk.
Een fort is een gesloten vestingwerk en ligt aan de hoofdwal van de vesting.
Een batterij is een geschut, dat op een vaste plaats is opgesteld van waaruit de vijand bestookt werd.
Een voorpost is een uitkijkpost die het verst naar voren was geschoven.
Als wandelplaatje foto van Kasteel Renswoude
Bij het afstempelen van het wandelboekje kregen we als wandelplaatje een foto van Kasteel Renswoude. Verder kregen we ook nog een fraai diploma. Bij deze tocht waren er naast uiteraard wandelaars uit de buurt ook opvallend veel wandelaars die van ver weg kwamen, zoals Eindhoven, Breda, Rotterdam, Den Haag, Haarlem, Enschede, Nijmegen en twee wandelaars uit Duitsland (omgeving Oberhausen en Keulen).
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg