Vorig verslag van de Ruperti Weitwanderweg 10 Volgend verslag van de Ruperti Weitwanderweg 10 terug naar het overzicht van de Ruperti Weitwanderweg 10 Terug naar het overzicht van buitenlandse tochten op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Ruperti Weitwanderweg 10
datum Maandag 12 juni 1995
traject Ostermiething(407) - Tittmoning, Duitsland (388 m) - St. Radegund - Heilbrünnl(420) - Ach(363) - Duttendorf(363) - Burghausen(363), Duitsland
afstand 22 km
hoogten 363 - 461 meter
wandeltijd 6 uur
weer De gehele dag droog, maar zwaar bewolkt.
temperatuur 17°
overnachtingadres Pension Salzburger Hof, In den Grüben 190, 84489 Burghausen, ( 08677-911000, fax 08677-911001
Overnachtingprijs DM 90
uitgaven overnachting Gasthof Lindlbauer en diner 11/6: Osch. 975, ADEG Ostermiething Osch. 106.

Tittmoning Altstad Ik had deze dag wat moeite met het opstaan. Rond half negen ontbeten we. Na het ontbijt gingen we op pad. Eerst boodschappen doen bij de ADEG. Daarna liepen we naar de plaatselijke kerk, die op een heuvel lag. Daarna was het goed kwart over tien dat we echt op weg gingen. Even buiten Ostermiething liepen we op een splitsing eerst het verkeerde pad op. Na 25 meter hoorden we geschreeuw van mensen uit een naburig huis. Ze zeiden dat we het verkeerde pad namen. We kwamen weer op een (fiets)pad langs de Salzach uit. We werden een keer door een groep van zo'n 25 kinderen op de fiets ingehaald. Vlak voor de brug over de Salzach bij Tittmoning moesten we over een smalle, maar stevige houten brug over een zijriviertje. Toen we bijna de brug over de Salzach hadden overgestoken, maakte ik een foto van de toegang tot het plaatsje Tittmoning (388 m).
Burghausener Tor en Salzburger Tor zijn de beide poorten, waartussen de oude binnenstad zich uitstrekt. We bezichtigden de marktplaats en lunchten er. Ik maakte nog een foto van een mooi huis (het Wagner'schen Haus) en van het stadhuis van Tittmoning. Op het langgerekte marktplein treffen we aan een Maria-beeldje (1758), een Floriaanfontein (1660) voor het raadhuis en een Nepomuk-beeldje (1717). Het raadhuis met kleine daktoren heeft vier verdiepingen; de rococofaçade is uit 1751. Boven de vensters bevinden zich vergulde borstbeelden van Romeinse imperatoren. Heel ongewoon zijn de vensterluiken, die aan twee verdiepingen zijn aangebracht; zoiets gold voorheen als luxe, daar vensterluiken om het klimaat niet nodig waren. Met de borstbeelden van de keizers wilden de inwoners van Tittmoning eraan herinneren, dat hun stad reeds in de Romeinse tijd gesticht was. Aan het Wagner'schen Haus in het midden van het stadsplein treffen we behalve de met stuc versierde vensteromlijsting uit de eerste decennia van de 18e eeuw de spreuk aan: Gloria in Excelsis Deo atque in terra pax (glorie zij God in de hemel en vrede op aarde).
We verlieten de plaats en het land Duitsland en vervolgden ons pad over een lange dijk. De dijk bleek helemaal gerenoveerd en verstevigd te worden met basaltkeien. Men was nog druk bezig met de renovatie. Er stond nergens dat we er niet door mochten en de arbeiders waren op dat moment aan het pauzeren. We moesten verschillende keren langs of om werktuigen heen die midden op de dijk stonden. Aan het einde van het bouwwerk stond een bordje, dat het verboden was het bouwwerk te betreden, maar we waren er nu al overheen. Eerst volgden we nu een grasweg langs een begroeide dijk. Later liepen we op de grasdijk. Ik verzwikte hier nog mijn rechterenkel, waarbij ik ten val kwam. Maar ik bezeerde me niet. Over die sterk gerenoveerde dijk waren totaal geen markeringen. Daarna waren de markeringen oud.
Tittmoning burg Uiteindelijk kwamen we bij een school en gemeentehuis van St. Radegund. Bij het stadhuis haalden we nog twee stempeltjes. Ons pad wisselde in asfaltweg of grintweg of grasweg door bossen. We kwamen uit bij een kapelletje, dat tevens een bron was. Er kwam bijzonder water uit. Daarom werd de kapel geregeld gerenoveerd. In 1989 was deze na een brand ook gerenoveerd. Volgens een legende lag vroeger boven de kapel een klooster. En vanuit het klooster liep een geheime gang onder de Salzach door. Als er rovers kwamen dan konden ze door de geheime gang gaan. Met mede neming van hun schat. We daalden weer af naar de Salzach. We kregen fraaie uitzichten op de burcht Burghausen (363 m), en onderliggende huizen en kerken.
Burghausen ligt aan de Salzach; de brug over deze rivier verbindt Beieren met Oostenrijk. Op de bergrug, die zich boven Burghausen tussen de Salzach en de Wöhrsee (oorspronkelijk een zijarm van de Salzach) verheft, was men al vroeg gaan bouwen. In de 13e eeuw werd het versterkte hertogelijke verblijf vervangen door een burcht. Door de Landshuter hertog Heinrich XIII werd aan de zuidkant van de Burgberg een sterke ommuring aangebracht, daar waar tegenwoordig, binnen de muren, de oudste en belangrijkste delen van de burcht zich bevinden. De lengte van het complex bedraagt ongeveer 1100 meter. Het geheel omvat zes afzonderlijke door muren, grachten en torens omringde hoven. In het middelpunt ligt de binnenste hof met Palas (vorstelijke hoofdverblijf), Dürnitz-gebouw (met ridderzaal), Kemenate (vrouwenverblijf) en slotkapel St. Elisabeth.
Met het fototoestel van Coos maakte ik daar drie foto's van. In Ach en ook in Duttendorf liepen we naar een overnachtingadres te zoeken. Na de 5e mogelijkheid staakten we de zoekacties in Ach en staken we de Salzach over en ook hier in Burghausen was het moeilijk iets geschikt te vinden. Na zo'n 1½ uur lukte dat met het Salzburger Hof Pension op de 1e verdieping. Na het douchen aten we warm in La Trattoria, een Italiaans restaurant. Ik bestelde hier als drank een Almdudler. Maar ik was vergeten dat we niet meer in Oostenrijk waren. Ze hadden er nog nooit van gehoord. Bovendien sprak de man die ons bediende beter Italiaans als Duits.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg