Ik had deze dag wat moeite met het opstaan. Rond half negen ontbeten we. Na
het ontbijt gingen we op pad. Eerst boodschappen doen bij de ADEG. Daarna
liepen we naar de plaatselijke kerk, die op een heuvel lag. Daarna was het
goed kwart over tien dat we echt op weg gingen. Even buiten Ostermiething
liepen we op een splitsing eerst het verkeerde pad op. Na 25 meter hoorden we
geschreeuw van mensen uit een naburig huis. Ze zeiden dat we het verkeerde pad
namen. We kwamen weer op een (fiets)pad langs de Salzach uit. We werden een
keer door een groep van zo'n 25 kinderen op de fiets ingehaald.
Vlak voor de
brug over de Salzach bij Tittmoning moesten we over een smalle, maar stevige
houten brug over een zijriviertje. Toen we bijna de brug over de Salzach
hadden overgestoken, maakte ik een foto van de toegang tot het plaatsje
Tittmoning (388 m).
Burghausener Tor en Salzburger Tor zijn de beide
poorten, waartussen de oude binnenstad zich uitstrekt. We bezichtigden de
marktplaats en lunchten er. Ik maakte nog een foto van een mooi huis (het
Wagner'schen Haus) en van het stadhuis van Tittmoning. Op het langgerekte
marktplein treffen we aan een Maria-beeldje (1758), een Floriaanfontein (1660)
voor het raadhuis en een Nepomuk-beeldje (1717). Het raadhuis met
kleine daktoren heeft vier verdiepingen; de rococofaçade is uit 1751. Boven de
vensters bevinden zich vergulde borstbeelden van Romeinse imperatoren. Heel
ongewoon zijn de vensterluiken, die aan twee verdiepingen zijn aangebracht;
zoiets gold voorheen als luxe, daar vensterluiken om het klimaat niet nodig
waren. Met de borstbeelden van de keizers wilden de inwoners van Tittmoning
eraan herinneren, dat hun stad reeds in de Romeinse tijd gesticht was. Aan het
Wagner'schen Haus in het midden van het stadsplein treffen we
behalve de met stuc versierde vensteromlijsting uit de eerste decennia van de
18e eeuw de spreuk aan: Gloria in Excelsis Deo atque in terra pax (glorie zij
God in de hemel en vrede op aarde).
We verlieten de plaats en het land
Duitsland en vervolgden ons pad over een lange dijk. De dijk bleek helemaal
gerenoveerd en verstevigd te worden met basaltkeien. Men was nog druk bezig
met de renovatie. Er stond nergens dat we er niet door mochten en de arbeiders
waren op dat moment aan het pauzeren. We moesten verschillende keren langs of
om werktuigen heen die midden op de dijk stonden. Aan het einde van het
bouwwerk stond een bordje, dat het verboden was het bouwwerk te betreden, maar
we waren er nu al overheen. Eerst volgden we nu een grasweg langs een
begroeide dijk. Later liepen we op de grasdijk. Ik verzwikte hier nog mijn
rechterenkel, waarbij ik ten val kwam. Maar ik bezeerde me niet. Over die
sterk gerenoveerde dijk waren totaal geen markeringen. Daarna waren de
markeringen oud.
Uiteindelijk kwamen we bij een school en gemeentehuis van St.
Radegund. Bij het stadhuis haalden we nog twee stempeltjes. Ons pad wisselde
in asfaltweg of grintweg of grasweg door bossen. We kwamen uit bij een
kapelletje, dat tevens een bron was. Er kwam bijzonder water uit. Daarom werd
de kapel geregeld gerenoveerd. In 1989 was deze na een brand ook gerenoveerd.
Volgens een legende lag vroeger boven de kapel een klooster. En vanuit het
klooster liep een geheime gang onder de Salzach door. Als er rovers kwamen dan
konden ze door de geheime gang gaan. Met mede neming van hun schat. We daalden
weer af naar de Salzach. We kregen fraaie uitzichten op de burcht Burghausen
(363 m), en onderliggende huizen en kerken.
Burghausen ligt aan de Salzach; de brug over deze rivier verbindt Beieren met
Oostenrijk. Op de bergrug, die zich boven Burghausen tussen de Salzach en de
Wöhrsee (oorspronkelijk een zijarm van de Salzach) verheft, was men al vroeg
gaan bouwen. In de 13e eeuw werd het versterkte hertogelijke verblijf
vervangen door een burcht. Door de Landshuter hertog Heinrich XIII werd aan de
zuidkant van de Burgberg een sterke ommuring aangebracht, daar waar
tegenwoordig, binnen de muren, de oudste en belangrijkste delen van de burcht
zich bevinden. De lengte van het complex bedraagt ongeveer 1100 meter. Het
geheel omvat zes afzonderlijke door muren, grachten en torens omringde hoven.
In het middelpunt ligt de binnenste hof met Palas (vorstelijke hoofdverblijf),
Dürnitz-gebouw (met ridderzaal), Kemenate (vrouwenverblijf) en slotkapel St.
Elisabeth.
Met het fototoestel van Coos maakte ik daar drie foto's van. In Ach en ook in
Duttendorf liepen we naar een overnachtingadres te zoeken. Na de 5e
mogelijkheid staakten we de zoekacties in Ach en staken we de Salzach over en
ook hier in Burghausen was het moeilijk iets geschikt te vinden. Na zo'n 1½
uur lukte dat met het Salzburger Hof Pension op de 1e verdieping. Na het
douchen aten we warm in La Trattoria, een Italiaans restaurant. Ik bestelde
hier als drank een Almdudler. Maar ik was vergeten dat we niet meer in
Oostenrijk waren. Ze hadden er nog nooit van gehoord. Bovendien sprak de man
die ons bediende beter Italiaans als Duits.