Niederöstereichischer Mariazellerweg, Mariazell - Nebelstein

datum	zondag 4 september 1994
traject	St.Pölten - Neidling - Weyersdorf - Dunkelsteinerwald - Ammering - Beim Toten Mann - Zur Toten Frau - Unterbergern - Mauternbach - Mautern a.d. Donau.
hoogten	200-595 meter
wandeltijd	10½ uur
weer	wisselend onbewolkt tot half bewolkt.
temperatuur	20-22°
overnachtingadres	Gasthof Pension Dietz, A3812 Mautern/D., Vorstadt 20, ( und Fax 02732-82919, Privat: ( 02732-81342
Overnachtingprijs	2 x 310
Adres diner	Gasthof Pension Dietz, A3812 Mautern/D., Vorstadt 20, ( und Fax 02732-82919, Privat: ( 02732-81342
uitgaven	Gasthof Dietz warme maaltijd (328)

We hadden in het tot nu toe duurste gasthof geslapen. Het was naar onze mening vrij eenvoudig uitgevoerd. Twee bedden op een kamer, met op de kamer een douche-bak. Maar we zaten in een grote stad en dicht bij het station. We troffen een echtpaar uit Sliedrecht, die pech hadden met de auto. De koppeling werkte niet meer. Na het ontbijt verlieten we het Gasthof rond 8.15 uur en bezichtigden globaal het centrum . Het was nog erg rustig omdat het zondagochtend was. Rond 9 uur verlieten we het centrum. Ongeveer op het punt waar we buiten St.Pölten de plaats verlieten, volgden we toch een verkeerde markering, dit mede omdat meerder markeringen de stad verlieten.
Bij de Eisberg Siedlung liepen we weer goed. We liepen langs een nieuw aangelegd terrein met zomerhuisjes. Langs een veld met maïs kwam een wandelaar in alleen een korte broek en schoenen ons tegemoet. We kruisten een spoorlijn en zagen daar verschillende treinen passeren. Vermoedelijk waren we daar op de heenweg ook overheen gekomen. Langs een droge sloot kwamen we Waitzendorf binnengelopen. Bij een manege werden paarden gezadeld en zagen we een man lopen die ons later te paard inhaalde. Net buiten Waitzendorf fotografeerden we een bord met Servus - St.Pölten met een handdruk .
Na een bocht in het pad kleedden we ons om en trokken de korte broek aan. Ik smeerde me ook nog met zonnecrème in. We hadden prachtige vergezichten op de vele dorpjes in de omgeving. Tussen maïsvelden zagen we twee hazen wegrennen. In Pultendorf volgden we een grasweg langs een beek. In Neidling hadden we onze eerste grote rust op een bankje bij een bushalte. We werden even later aangesproken door een dame die passeerde en vroeg wat we zoal deden. Ze dacht dat we op een bus wachtten. De dame kwam oorspronkelijk uit Wenen, maar woonde nu in St.Pölten en had in de buurt familie wonen. Ze keek op onze kaart hoe we liepen en vroeg ook nog om de aansluitende kaart. Oh, zei ze, jullie komen door een heel mooi en stil gebied.
We volgden eerst een asfaltweg die vrij rustig was en liepen daarna door Hausenbach. Vlak voor Hausenbach zagen we een heel mooi kruisje met 4 voorstellingen waar Coos een foto van maakte . Later zouden we van deze foto een vergroting laten maken (40x60 cm) en het zou ook onze kerstkaart worden. Buiten Hausenbach volgden we een steil grintpad. En vanaf hier liepen we verder vrijwel de hele dag in de bossen. Bij Bildfohre stond een kapelletje in de bossen. Hier zagen we twee dames bramen plukken. Vermoedelijk waren het moeder en dochter.
Ons pad werd smaller en kwam uiteindelijk uit in het dorp Weyersdorf. Hier volgden we, door gebrek aan markering, een verkeerde lus door het dorp. Eerst kwamen we langs de plaatselijk kerk die we bezichtigden. Daarna liepen we langs een mooi huis waar de vrouw des huizes op een terrasje zat. Een kind zat hier buiten te spelen. Buiten Weyersdorf keken we bij een pension of we wat konden drinken. Maar niemand deed open.
Daarop liep ik terug naar het voornoemde mooie huis en vroeg of de dame onze veldflessen wilden vullen met water, die ik had meegenomen. De vrouw des huizes vroeg of ik leidingwater of mineraalwater wilde hebben. Ik gaf uiteraard de voorkeur aan mineraalwater. De zoon des huizes die ongeveer 10 jaar oud was bracht eerst de ene veldfles met de mededeling dat de andere veldfles spoedig zou volgen. Met beide veldflessen liep ik weer terug naar Coos. Even buiten Weyersdorf aten we bij een bankje nog wat brood.
Nu volgde opnieuw een lange weg door de bossen. Het pad slingerde zodanig, dat ik het niet meer op de ingetekende route kon volgen. Op een gegeven moment stond er een hek voor een boom waar de gemarkeerde route verder ging. Maar we zagen dat het hek even verderop een haakse bocht naar rechts maakte. En langs het hek volgden we de markeringen, zodat we niet over het hek heen hoefden te klimmen. Hier was namelijk geen overstapmogelijkheid in het hek gemaakt. Wel zagen we dat anderen het wel uitgeprobeerd hadden. We kwamen hier een man in korte broek tegen. Hij liet zijn verzamelde paddestoelen zien, die hij in een plastic tasje bij zich droeg.
Bij Wetzlau werd het weer wat opener en konden we het parkoers weer op de kaart volgen. Even voorbij Neuhäusel staken we een asfaltweg over. We zagen maar geen bankje om op te rusten. Daarop besloten we dan maar te gaan rusten in een zogenaamd schiethutje op een paar meter hoogte. Toen we verder wilden lopen, zagen we een ree in de verte lopen. Eerst kwamen we bij Beim Toten Mann, een kruisje en even later bij een kapelletje Zur Toten Frau.
Het verhaal over dit kapelletje gaat dat een echtpaar uit St.Pölten een ziek kind had. Voor genezing gingen zij op pad naar een plaats, waarbij ze door een dicht bosgebied gingen. De bossen waren vroeger veel dichter en ideaal voor struikrovers. De struikrovers overvielen het echtpaar en dode de man op de plaats Beim Toten Mann. De vrouw bad dat ze in ieder geval zover mocht gaan dat ze de plaats kon zien waar ze naar toe wilden. Toen zie die plaats had bereikt moest ook zij er aan geloven. En die plek wordt Zum Toten Frau genoemd.
Net voorbij Zur Toten Frau was het pad vrij wel dichtgegroeid en liepen we even verkeerd. Maar dankzij mijn oplettendheid op de kaart liepen we verder goed. Toen ik nog een keer moest plassen en Coos even doorliep, zag ze een afslag over het hoofd. En ik riep haar daarop terug. We daalden verder af naar Oberbergern. Hier zagen we wel een Privatzimmer, maar zagen verder geen warm eten mogelijkheden. We besloten door te lopen. Bij een pruimenboom haalden we wat pruimen van de boom. We daalden verder af naar de Donau en beklommen nog een bergje waar op de Ferdinandswarte op 370 meter was gesitueerd. Hier hadden we werkelijk een prachtig uitzicht op de Donau, Mauternbach, Mautern, Stein en Krems .
We daalden verder af. Nu weer langs wijngaarden en bereikten Mauternbach. Vlak voor de bebouwde kom zagen we een infobord over een 60 meter lange Romeinse weg. In Mauternbach zagen we wel een Gasthof, maar die was dicht. In Mautern a.d. Donau aangekomen was het eerste hotel/Gasthof dicht. Verderop zagen we een ADAC hotel. Maar naast het luxueuze hotel lag Gasthof Diets, waar we overnachtten. We waren bij wijze van spreken uitgeput. We aten warm, pizza's en dronken nog een glas (¼ liter) witte en rode wijn.

Henri Floor & Coos Verburg