Brabantse Tweedaagse vanuit Helvoirt in 1994

Terwijl menigeen nog op een oor lag, stonden wij al op. Het was 4 uur in de nacht. Om 5 uur vertrokken we naar Vught om daar een blinde wandelaar op te halen. Rond kwart over zes in de ochtend begaven we ons op weg. Want vanaf 6 uur kon officieel gestart worden op deze tweedaagse, die op 18 en 19 juni 1994 werd georganiseerd vanuit Helvoirt. Toen we echter even voor zes uur waren gearriveerd zagen we, dat er al veel wandelaars waren gestart.
Helvoirtse Heide
De start was vanaf café D'n Boj. Eerst staken we de spoorlijn Den Bosch Tilburg over en even later het riviertje de Zandleij. We kwamen langs een boerderij waar Napoleon in de vorige eeuw gerust had. We liepen over de Helvoirtse heide, maar de meeste hei was nu bos. Op 7 km kwamen we langs Café De Drie Linden in buurtschap Giersbergen, maar het zag er binnen nog donker uit. Het was ook nog erg vroeg voor een 50 km om al te rusten.
We dwaalden verder langs de noordkant van de Loonse- en Drunenseduinen en liepen over de Drunense heide. Ook deze heide bestond voornamelijk uit bos. Via landgoed Plantloon liepen we tot vlak voor Afwateringskanaal 's-Hertogenbosch-Drongelen dat in Drongelen in de Bergsche Maas stroomt. Na 't Hoefven ontbrak een pijl, net op een punt waar in de routebeschrijving de beschrijving niet geheel klopte. Op 16 km was een rust in CR De Galgenwiel te Waalwijk. Van de plaats Waalwijk zagen we amper wat.
Eerst door open gebied maar later opnieuw door bossen liepen we naar Kaatsheuvel, gemeente Loon op Zand. We vingen enige glimpen op van de Efteling. Er kwam net een locomotief met enige wagonnetjes langsgereden over het terrein van de Efteling.
Rustpost in café De Efteling
In Café De Efteling, vrij dicht langs de A261 (Waalwijk-Tilburg) was op 30 km opnieuw een rustpost. Voornamelijk door de bossen van de Kraanvense heide en het Land van Kleef kwamen we bij (het voormalige) CR Bos en Duin aan de zuidzijde van de Loonse- en Drunense Duinen. Voormalig, omdat het afgebrand was. Enige puinresten gaven de ligging nog aan. Ernaast was van hout een onderkomen ingericht. Ikzelf had aan Bos en Duin nog herinneringen, omdat mijn ouders hier hun 25 jarig huwelijksfeest hebben gevierd toen ik nog in Vught woonde. Over een fietspad bereikten we CR De Rustende Jager. Hier was op 39 km de laatste rustpost.
Via buurtschap Biezenmortel, Huize Assisie en buurtschappen Hooghout en Gijzel werd de finish bereikt na 10 uur wandelen. Het was een warme dag geweest. Na wekenlang regen gehad te hebben met temperaturen rond 15°, was het nu vrij warm met een maximum temperatuur van 24°. Het was de eerste uren vrij fris geweest

Op zondag 19 juni 1994 startten we eveneens rond kwart over zes. Het zelfde mooie weer als de vorige dag was voorspeld. Maar de eerste 21 km was het nog vrij fris bij temperaturen van 16°. Doordat we op het mooie weer waren gekleed, stapten we stevig door. Via binnenwegen verlieten we Helvoirt naar het meer De IJzeren Man.
We vonden het erg sympathiek dat de organisatie de tocht in Vught door de Eikenlaan liet lopen. Hier heeft de schrijver dezes verslag ongeveer 11 jaar gewoond. Vele jeugdherinneringen werden hier opgehaald. Langs vele luxe huizen werden de bossen van de Vughterheide bereikt. Hier liepen we langs talloze lunetten. Lunetten lijken op vennetjes, maar zijn in feite verdedigingswerken. In het midden van de 19 eeuw werden, in de vorm van een halve maan stukken land als verdedigingsgebied aangelegd waar omheen een brede sleuf werd gegraven. Deze verdedigingswerken werden aangelegd nadat België van Nederland was afgescheiden en er een inval vanuit België werd verwacht. Op het verdedigingsgebied van één zo'n ven, ven II, werd in de tweede wereldoorlog de nu bekende Fusilladeplaats gecreëerd.
Opnieuw liepen we naar het meer De IJzeren man, maar nu kwamen we langs de noordkant. Via buitengebied van Cromvoirt, gemeente Vught, werd het Afwateringskanaal 's-Hertogenbosch-Drongelen bereikt en overgestoken. We volgden dit ruim een km. Daarna over lange graspaden en langs een bosrand, dwaalden we door de Nieuwkuijkse polder naar de Emmamolen te Nieuwkuijk. Hier was op 21 km de eerste rust.
Stijgende temperaturen
Nadat we de vorige dag veel bekijks hadden gehad vanwege de blinde man, die hier erg bekend is, waar we mee liepen, kregen we deze dag blikken van waar is nou die blinde man. Over een dijk langs Nieuwkuijk en Drunen bereikten we Waalwijk bij de brug over voornoemd Afwateringskanaal. Coos zag hier nog een bekende man uit Rotterdam die ze de laatste 15 jaar alleen maar tijdens de Nijmeegse Vierdaagse had gezien. Over Landgoed Plantloon en de Drunense Heide werd eerst CR De Drie Linden in buurtschap Giersbergen bereikt. Hier zagen we een prachtige gevelsteen in één van de boerderijen zitten. De steen stelde een dorpje met een kerk, een huis en nog wat landbouwwerktuigen voor. Even later werd CR De Rustende Jager (gemeente Udenhout) bereikt op 41 km.
Door de Hoge Heide en langs Klooster Misericordia (betekent barmhartigheid) werd de finish bereikt. Na de rust op 21 km te Nieuwkuijk, brak de zon door en steeg de temperatuur in rap tempo naar uiteindelijk 25°. Het was al met al een mooie tocht geworden, deze twee dagen. Er moest goed op de bepijling worden gelet, die wel praktisch overal aanwezig was. De parkoersbeschrijving was redelijk.
Verschillende malen werden omschrijvingen gebruikt die niet klopten of onduidelijk waren. Enige malen werden straatnamen gebruikt die niet te zien waren. Bijna alle zandwegen werden met de omschrijving pad aangeduid. Gezegd moet worden dat de parkoersarchitect duidelijk over talenten beschikt. Het was een mooie tocht die zeker vaker gelopen moet worden. Neem echter wel wat te drinken mee voor onderweg.

Henri Floor & Coos Verburg