Acht dorpentocht met WS78

Het was al weer ruim een maand geleden dat ik een volwaardig 40 km tocht had gelopen. Dit vanwege problemen met mijn rug. Daarop besloot ik op zaterdag 26 februari 1994 de WS78 wandeltocht vanuit Hilversum van zaterdag 12 februari 1994 eens na te lopen. Hoewel er op deze datum ook een WS78 tocht vanuit Essen in België was, vond ik die tocht op dat moment te ver weg. Dit mede vanwege het feit dat ik nog niet zeker van mezelf was of ik de tocht wel helemaal zou uitlopen. Bij deze tocht uit Hilversum was de mogelijkheid om na 19 km van het parkoers te gaan omdat station Den Dolder daar op ongeveer 1 km afstand lag.
Net een wintertocht met al die sneeuw
Welnu, op voornoemde zaterdag vertrokken wij 's-ochtends vroeg om kwart voor acht. De temperatuur was rond het vriespunt en er lag hier en daar nog sneeuw. Vooral op de koudere plekken lag meer sneeuw. Al na een paar honderd meter (we waren op punt 3 van de routebeschrijving gestart bij station Hilversum Sportpark) kregen we problemen met de route omdat niet duidelijk te zien was waar een pad officieel ophield. Op de sneeuw liepen diverse sporen. Het heette hier het Laapersveld met daarbij een grote, nog bevroren, vijver. Verderop liepen we langs de woningbouwvereniging Van Erfgooiers.
De naam erfgooiers ontstond in de Middeleeuwen. Toen kregen de onderdanen van de landheer het recht de gemeenschappelijke zogenaamde markegronden te gebruiken om het vee op te laten grazen, hooi te winnen of turf te steken. Elke boer kreeg rechten op een bepaald deel van het gemeenschappelijk weidegebied. Als een Gooier eenmaal deze rechten had verkregen, dan wilde hij ze van vader op zoon behouden, vandaar de naam Erfgooiers. Het bestuur geschiedde door de Vergadering van Stad en Lande van Gooiland, die was samengesteld uit afgevaardigden van de stad Naarden en de Gooise dorpen. Toen deze vergadering in 1963 werd ontbonden, zijn de meenten verdeeld en gedeeltelijk bebouwd met woningen. Vlak naast de WBV Van Erfgooiers lag het gebouw van de Veronica Omroep Stichting. We zagen wat konijntjes weglopen.
Spoor bijster geraakt op de Laapersheide
Opnieuw raakten we het spoor bijster door de sneeuw. Ditmaal was dat op de Laapersheide. We wisten dat we de Utrechtseweg moesten kruisen bij een ANWB paddestoel. Toen we echter op voornoemde weg kwamen liepen we natuurlijk eerst de verkeerde kant op. Nadat we weer op de route liepen, betraden we de Hoorneboegsche heide bij de Uilenbergjes. Er werden al opvallend veel honden uitgelaten. Bij het naderen van de Zwarte Berg raakten we opnieuw het spoor bijster, mede door de sneeuw. We waren uitgekomen op een punt in het bos bij eikenstruiken. Dit moest bij een 5-sprong zijn. We zagen hier vier duidelijke paden en drie zogenaamde hazenpaadjes. In de parkoersbeschrijving stond, dat we na een fietspad op een straatweg uitkwamen en toen we uiteindelijk op een asfaltweg uitkwamen, dachten we dat dit de genoemde straatweg was. Uitgekomen op een verkeersweg staken we deze over in de stellige overtuiging dat we de Utrechtseweg overstaken.
Landgoed Einde Gooi lag niet op de officiële route
We betraden het landgoed Einde Gooi en nog steeds hadden we geen argwaan. We redeneerden dat als we dit bos doorgelopen waren dat we dan bij een spoorlijn zouden komen met vlak daarachter de A27 snelweg. Pas voorbij het hoofdgebouw op dit landgoed met dezelfde naam kregen we argwaan omdat we een trein veel verder weg hoorden dan we hadden verondersteld. We kwamen uit op de Huidecopersweg bij het eindpunt van het Tienhovenskanaal. We volgden deze zandweg langs een paar grote boerderijen compleksen en een groot gebouw van de Korporaal Van Oudheusden Kazerne. Uitgekomen op de Noodweg wisten we helemaal zeker dat we verkeerd gelopen waren. Op de ingetekende route van deze tocht konden we traceren waar we zaten en hoe we weer op het parkoers terecht konden komen.
Na 2½ uur lopen 6 km afgelegd
Op 6,2 km zaten we weer op de officiële route. Maar ondertussen waren we al 2½ uur onderweg. Menige wandelaar zou er de brui aan hebben gegeven, maar wij zetten toch door. Over de Weg van 's-Gravenland naar de Vuursche kwamen we langs een omheind terrein. We zagen twee bewakers lopen en vroegen hen wat ze eigenlijk bewaakten. Het betrof een gebouw van de luchtmacht. We staken een spoorlijn en de A27 snelweg over. Bij het Hengstenbosch betraden we een omheind terrein waar koeien, paarden en schapen graasden. We liepen via het boscomplex Wasmeer en het Smithuyzerbosch naar het Maartendijkse Bos.
Hier rusten we op 13 km bij Kaasboerderij De Tolboom in de gemeente Maartensdijk. Vlak na deze rust liepen we langs restaurant de Mauritshoeve. Door het Ridderbos liepen we langs het (voormalige) ziekenhuis Berg en Bos in de plaats Bilthoven. Verderop liepen we door Den Dolder en betraden het terrein van de Willem Arntz Hoeve. Voor het hoofdgebouw sloegen we af en door een klaphekje betraden we een heideveld met veel pijpestroogras. Hier dwaalde een kudde schapen.
Leuk smal bospad over heuveltje
Na het terrein dwaalden we door het bosgebied De Zoom over een leuk smal pad over heuveltjes. Hier volgden we trajecten die wij ook gelopen hadden met de WS78 wandeltocht die wij vanuit Den Dolder hadden uitgezet. Hiermee werd alsnog vastgesteld hoe mooi die tocht uit Den Dolder wel niet was, getuige het feit dat de gerenommeerde parkoersarchitekten van deze tocht Jo en Bert Pauw deze trajecten overnamen. Na een camping bereikten we sportvelden van de gemeente Soest.
We staken hier ruim een km af. Dat betrof de aan- en afvoerroute naar de grote rust. Nu dwaalden we over het uitgestrekte landgoed Pijnenburg. Bij een benzinepompstation hadden we onze derde rust. Verder dwaalden we over landgoed Pijnenburg. Inmiddels hadden we Soest voor Baarn verwisseld. We staken het omheinde terrein De Stulp over en zagen een paar witte koeien grazen. Bij een omheind terrein van Paleis Soestdijk betraden we het Paardenbos. Via het Roosterbos bereikten we het Scouting centrum Buitenzorg.
We kwamen ook nog door Laren
Via landgoed De Hooge Vuursche bereikten we Kiosk De Sailor in de gemeente Laren op 38 km. Hier hadden we een laatste rust. Vlak daarop liepen we onder een viaduct door van de A27-snelweg. Een gedeelte van de onderdoorgang was afgezet met een schutting. Achter deze schutting bevond zich een Faunapassage. Deze was speciaal voor wild gecreëerd. Langs enige plassen van het Wasmerengebied bereikten we Hilversum weer. Toen we Hilversum inliepen zagen we de grote St. Vituskerk met zijn 98 meter hoge toren. In 1891-1892 werd deze kerk gebouwd naar het ontwerp van dr. P.J.H. Cuypers in neo-gotische stijl. In het totaal waren we tien uur onderweg geweest. Deze tocht uit Hilversum was een hele mooie tocht geweest. We hadden ook vrij veel zon gehad en het was de hele dag droog geweest. De temperaturen lagen tussen de 0° en 9°.

Henri Floor