|
|
Met de FLAL naar Amerika
|
Op zaterdag 23 oktober 1993 organiseerde De FLAL (Friese Lange
Afstands Lopers) de Stripe-wandeltocht vanuit Wijnjewoude over de
afstanden van 40 en 50 km. Dit was tevens ook de eerste tocht uit
de 21e winterserie.
Wijnjewoude (Wynjewâld)
Dit wapen is te vinden
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm
Deze site is mogelijk gemaakt door de
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag">
Het tweelingdorp Wijnjewoude (Wynjewâld) bestond vroeger uit
Wijnjeterp en Duurswoude. De start was vanuit Café Restaurant De
Stripe halverwege de weg van Wijnjewoude naar Bakkeveen, dus erg
buitenaf. De auto was derhalve het geëigende middel om deze
startplaats te bereiken. Om 9.15 uur verlieten wij, als één van de
laatsten de start. Al na een paar honderd meteen was de splitsing
tussen de 40 en 50 km. Dit was voor enkelen een vroegtijdige
scheiding, voor diegene waarvan de één de 50 km en de ander de 40
km wilden lopen, en dan hoopten dat de splitsing zo laat mogelijk
was.
Wij volgden het 50 km parkoers en maakten eerst een lus van
ongeveer 5 km. Daarbij liepen we door de bossen en over heide van
de "Heide van Duurswoude". In de bossen liepen we over graspaden
en zagen daar nog prachtig varens en mossen groeien. Op de heide
was het wat natter. Aan het einde van een lang pad over de heide
had het water zich ook over het pad uitgestrekt. Daarbij stond het
water tussen de 5 en 20 cm hoog. We moesten dus goed uitkijken om
de meest ondiepe passages te kiezen.
Dit natuurreservaat
Duerswâldmer Heide vormt het grootste heidecomplex van Friesland
met archeologische vindplaatsen uit de steentijdcultuur. Het
gebied kenmerkt zich door een grote afwisseling van hooggelegen
droge terreinen met vochtige en drassige laagten en vennen. Later
kwamen we langs een eenzaam staand kerkje met een grote
begraafplaats er om heen met vele oude graven. Het 15e-eeuwse
kerkje is uit grote moppen opgetrokken.
Bakkeveen (Bakkefaen)
Daarna dwaalden we door de boswachterij Bakkeveen. Flink
slingerend, waarschijnlijk om het 50 km parkoers op te vullen,
maar het moet gezegd worden dat het ook hier een mooi bosparkoers
was. In Bakkeveen staken we de Drachtster Compagnonvaart over.
Bakkeveen (Bakkefaen) heeft zijn naam ook onmiskenbaar aan het
veen te danken. Daarna dwaalden we verder door bossen en over
heide. Eerst waren dat de Bakkeveenster Duinen. We zagen hier ook
een schaapskudde. Daarna dwaalden we door het Natuurgebied het
Mandeveld en de Heide van Allardsoog naar de eerste
verzorgingspost. Deze was vlak bij het drie provinciën grenspunt
gelegen.
Langs het Nivon huis Allerdsoog volgden we een tijd
rustige asfaltwegen door het Groningse land. Bij buurtschap De
Haspel staken we een verkeersweg over. Even later passeerden we
weer een provinciegrens. Nu bevonden we ons in Drenthe. En wel in
buurtschap Amerika. We kwamen langs een heel groot paardencentrum,
ook met de naam Amerika. Bij het Ronostrand was een
parkoersomlegging. Hier hoorden we luide muziek en zagen enige
tientallen paardentrailers. Eerst dachten we dat de omleiding te
maken had met het hypische evenement. Bij de finish hoorden we
later dat de wegomlegging te maken had met een zeer drassig en
modderig traject. Op 26 km was de grote rust in Hotel Café
Restaurant Jachlust te Steenbergen. Hier zagen we weer wat
wandelaars.
Één van de 53 hunebedden
Opnieuw volgde voor ons, 50 km lopers een lus, ditmaal ongeveer 3
km. We kwamen langs één van de 53 hunebedden, de Steenberger Es
geheten en gelegen aan de zuidrand van het bosgebied de
Noorderduinen. Dit hunebed met 24 stenen werd met Coos er bij
vereeuwigd middels een foto. Na het Steenbergerveld bereikten we
een lange asfaltweg die o.a. langs camping Amerika voerde. We
zagen boeren, die bezig waren
het verdorde maïs machinaal binnen te halen. Op een gegeven moment
liepen we over een zandweg en zagen voor ons een zeer nat en
modderig traject waarover een tractor reed en gleed. Wij moesten
hier uitermate goed oppassen om droge voeten te houden en niet te
veel modder op onze trainingspakken te laten spetteren.
Een extra verzorgingspost
Toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden, een asfaltweg,
reden twee meisjes van een jaar of 14 jaar langs en riepen ons toe
dat we straks thee voor een dubbeltje konden kopen. Dat bleek
later ook het geval te zijn, in Een-West. Hier stonden drie
kinderen thee te verkopen. Toen wij aankwamen lopen hield de
oudste van de drie meisjes een krijtbord omhoog met de tekst:
"Thee te koop voor 10 cent. Dat was geen geld. En de thee smaakte
prima en was ook nog goed heet. Te meer daar we toen nog niet
wisten dat er door een FLAL ook nog een tweede verzorgingspost
werd georganiseerd. Dit deed ook denken aan taferelen tijdens de
Apeldoornse Vierdaagse waar vaak ook kinderen langs de weg staan
om wat drank te verkopen of glaasjes water aanreiken.
Toen we een
paar km verderop bij de FLAL verzorgingspost kwamen, bleek dit op
de zelfde plaats te zijn als de eerste verzorgingspost. We maakten
een opmerking over de bepijling dat sommige pijlen zodanig in
zijpaden stonden, dat het wel leek of we dat zijpad in moesten in
plaats van rechtdoor. We hoorden toen ook het verhaal dat een keer
bij een tocht in Lekkum, die ook door de FLAL werd georganiseerd,
kinderen de wandelaars een verkeerde kant hadden opgestuurd om na
een (witte) pijl in geel te schrijven: "Sorry het witte krijt is
op, we gaan verder met geel" en dat die kinderen een ander
parcours pijlden met geel. Door het Mandeveld, de Bakkeveense
Duinen en boswachterij Bakkeveen bereikten we na 8 uur wandelen de
finish.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|