Terug naar het overzicht van de wandelverslagen van alleen FLAL-tochten Terug naar de homepage van Henri Floor Met de FLAL naar Amerika

Dit is het wapen van Bakkeveen. 

Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Dit is het wapen van Wijnjewoude. 

Dit wapen is te vinden 
op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de 
Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdag 23 oktober 1993 organiseerde De FLAL (Friese Lange Afstands Lopers) de Stripe-wandeltocht vanuit Wijnjewoude over de afstanden van 40 en 50 km. Dit was tevens ook de eerste tocht uit de 21e winterserie.
Wijnjewoude (Wynjewâld)
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag"> Het tweelingdorp Wijnjewoude (Wynjewâld) bestond vroeger uit Wijnjeterp en Duurswoude. De start was vanuit Café Restaurant De Stripe halverwege de weg van Wijnjewoude naar Bakkeveen, dus erg buitenaf. De auto was derhalve het geëigende middel om deze startplaats te bereiken. Om 9.15 uur verlieten wij, als één van de laatsten de start. Al na een paar honderd meteen was de splitsing tussen de 40 en 50 km. Dit was voor enkelen een vroegtijdige scheiding, voor diegene waarvan de één de 50 km en de ander de 40 km wilden lopen, en dan hoopten dat de splitsing zo laat mogelijk was.
Wij volgden het 50 km parkoers en maakten eerst een lus van ongeveer 5 km. Daarbij liepen we door de bossen en over heide van de "Heide van Duurswoude". In de bossen liepen we over graspaden en zagen daar nog prachtig varens en mossen groeien. Op de heide was het wat natter. Aan het einde van een lang pad over de heide had het water zich ook over het pad uitgestrekt. Daarbij stond het water tussen de 5 en 20 cm hoog. We moesten dus goed uitkijken om de meest ondiepe passages te kiezen.
Dit natuurreservaat Duerswâldmer Heide vormt het grootste heidecomplex van Friesland met archeologische vindplaatsen uit de steentijdcultuur. Het gebied kenmerkt zich door een grote afwisseling van hooggelegen droge terreinen met vochtige en drassige laagten en vennen. Later kwamen we langs een eenzaam staand kerkje met een grote begraafplaats er om heen met vele oude graven. Het 15e-eeuwse kerkje is uit grote moppen opgetrokken.
Bakkeveen (Bakkefaen)
Daarna dwaalden we door de boswachterij Bakkeveen. Flink slingerend, waarschijnlijk om het 50 km parkoers op te vullen, maar het moet gezegd worden dat het ook hier een mooi bosparkoers was. In Bakkeveen staken we de Drachtster Compagnonvaart over. Bakkeveen (Bakkefaen) heeft zijn naam ook onmiskenbaar aan het veen te danken. Daarna dwaalden we verder door bossen en over heide. Eerst waren dat de Bakkeveenster Duinen. We zagen hier ook een schaapskudde. Daarna dwaalden we door het Natuurgebied het Mandeveld en de Heide van Allardsoog naar de eerste verzorgingspost. Deze was vlak bij het drie provinciën grenspunt gelegen.
Langs het Nivon huis Allerdsoog volgden we een tijd rustige asfaltwegen door het Groningse land. Bij buurtschap De Haspel staken we een verkeersweg over. Even later passeerden we weer een provinciegrens. Nu bevonden we ons in Drenthe. En wel in buurtschap Amerika. We kwamen langs een heel groot paardencentrum, ook met de naam Amerika. Bij het Ronostrand was een parkoersomlegging. Hier hoorden we luide muziek en zagen enige tientallen paardentrailers. Eerst dachten we dat de omleiding te maken had met het hypische evenement. Bij de finish hoorden we later dat de wegomlegging te maken had met een zeer drassig en modderig traject. Op 26 km was de grote rust in Hotel Café Restaurant Jachlust te Steenbergen. Hier zagen we weer wat wandelaars.
Één van de 53 hunebedden
Opnieuw volgde voor ons, 50 km lopers een lus, ditmaal ongeveer 3 km. We kwamen langs één van de 53 hunebedden, de Steenberger Es geheten en gelegen aan de zuidrand van het bosgebied de Noorderduinen. Dit hunebed met 24 stenen werd met Coos er bij vereeuwigd middels een foto. Na het Steenbergerveld bereikten we een lange asfaltweg die o.a. langs camping Amerika voerde. We zagen boeren, die bezig waren het verdorde maïs machinaal binnen te halen. Op een gegeven moment liepen we over een zandweg en zagen voor ons een zeer nat en modderig traject waarover een tractor reed en gleed. Wij moesten hier uitermate goed oppassen om droge voeten te houden en niet te veel modder op onze trainingspakken te laten spetteren.
Een extra verzorgingspost
Toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden, een asfaltweg, reden twee meisjes van een jaar of 14 jaar langs en riepen ons toe dat we straks thee voor een dubbeltje konden kopen. Dat bleek later ook het geval te zijn, in Een-West. Hier stonden drie kinderen thee te verkopen. Toen wij aankwamen lopen hield de oudste van de drie meisjes een krijtbord omhoog met de tekst: "Thee te koop voor 10 cent. Dat was geen geld. En de thee smaakte prima en was ook nog goed heet. Te meer daar we toen nog niet wisten dat er door een FLAL ook nog een tweede verzorgingspost werd georganiseerd. Dit deed ook denken aan taferelen tijdens de Apeldoornse Vierdaagse waar vaak ook kinderen langs de weg staan om wat drank te verkopen of glaasjes water aanreiken.
Toen we een paar km verderop bij de FLAL verzorgingspost kwamen, bleek dit op de zelfde plaats te zijn als de eerste verzorgingspost. We maakten een opmerking over de bepijling dat sommige pijlen zodanig in zijpaden stonden, dat het wel leek of we dat zijpad in moesten in plaats van rechtdoor. We hoorden toen ook het verhaal dat een keer bij een tocht in Lekkum, die ook door de FLAL werd georganiseerd, kinderen de wandelaars een verkeerde kant hadden opgestuurd om na een (witte) pijl in geel te schrijven: "Sorry het witte krijt is op, we gaan verder met geel" en dat die kinderen een ander parcours pijlden met geel. Door het Mandeveld, de Bakkeveense Duinen en boswachterij Bakkeveen bereikten we na 8 uur wandelen de finish.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg