Zuid-Limburg route - 70 km (1)

Op zaterdag 1 augustus 1992 begonnen wij aan de 70 km lange Zuid-Limburg roete van de NWB. De start was vanaf station Meerssen, vlakbij Maastricht. Eerst moesten wij daarvoor een treinreis van 2½ uur maken, zodat we pas tegen half elf begonnen. Al na een halve km kwamen we op kortte afstand langs de basiliek van Meerssen.
Net buiten Meerssen verlieten we de asfaltwegen. Over een steil pad betraden we de bossen De Dellen. We moesten linksaf in een bocht naar rechts nemen, maar het pad was dichtgegroeid en was niet duidelijk te zien waar de afslag was. Daardoor sloegen we even verderop linksaf en troffen spoedig een markeringspunt waardoor we rustig verder konden lopen. Net buiten het bos kwamen we bij een diepe Mergelgroeve. We hadden hier een aardig uitzicht met de kerktoren van Berg op de achtergrond.
In Berg staken we de weg van Maastricht naar Valkenburg over en daalden een pad af. Op ons pad naar Bemelen moesten we onwillekeurig terugdenken aan een paar jaar gelden toen hier tijdens de heuvellandvierdaagse een geoefende wandelaar een hartaanval kreeg en later stierf. Het was zeker al 25° toen we in Bemelen aankwamen. Na een kort bezoek aan de kerk (je kunt alleen maar vlak na de deur naar binnen kijken vanwege een gesloten hekwerk).
In het aangrenzende dorp Sint Antoniusbank werd "de bewoonde wereld" weer even verlaten en dwaalden verder door weilanden en boomgaarden naar het Missiehuis. Hierin is ook het Afrikamuseum gevestigd. Hier liepen we langs een aantal kapelltjes en een Mariagrot. Door een nieuwbouwwijk met luxueuze huizen van Cadier en Keer kwamen we bij het eerste draaipoortje.
Daaropvolgend kwamen we regelmatig door draaipoortjes en liepen over smalle paden over weilanden. Daarna voerde het pad lange tijd door het Savelse bos. Dat was nu wel zo aangenaam vanwege de hitte die tot 30° zou oplopen. In de roetebeschrijving stond steeds een plaatsnaam met daarbij de afgelegde afstand. Bij de voorbereiding van de tocht hadden we gedacht dat we dan steeds in het centrum van die plaatsjes zouden zijn, maar dat bleek meestentijds niet het geval te zijn.
Uiteindelijk bereikten we kampeercentrum De Bosrand. Hier was de tweede stempelpost. We zochten binnen een plekje, waant we zouden onderweg meer dan voldoende zon krijgen. Na deze rust liepen we nog even in de bossen om spoedig daarop voor lange tijd meestentijds door open terrein te wandelen. We bereikten Sint Geertruid en kochten in een supermarktje ieder een liter chocolademelk.
We zagen regelmatig op kruisingen kruisjes staan. Er was hier bijna geen kruisje hetzelfde. Buiten St. Geertruid was het weer erg open. Maar wel mooi. Regelmatig hadden we fraaie vergezichten. Het weer had zich wat verbeterd. 's-Ochtends was het wat heiig geweest. In Honthem hadden we tegenover de plaatselijke kapel een rust. We waren vooral vermoeid vanwege de dorst, want het vochtgehalte konden we niet steeds goed aanvullen.
We zetten nu koers naar het grote Nederlands-Amerikaanse militaire kerkhof te St Margraten. Hier liggen 8.301 soldaten begraven. We liepen vlak langs de omheining van het kerkhof en het was werkelijk een heel indrukwekkend gezicht, al die witte kruisjes. Vlak voor Margraten sloegen we af, bij een kruisje. Nu zetten we koers naar Reijmerstok. De wegen en paden bleven steeds mooi met iedere keer weer andere (ver)gezichten.
Over een graspad bereikten we Reijmerstok. 5 minuten voor 5 betraden we de plaatselijke supermarkt, die om 5 uur zou sluiten. We liepen verderop langs de sterk meandere beek De Gulp. Ook zagen we een paar keer een doorwaadbare plaats voor auto's. Langs de Gulp lopend bereikten we Beukenaken. Hier hingen veel spandoeken. De plaatselijke bevolking ageerden sterk tegen een (illegaal) hondenpension. Na nog flink wat draaipoortes bij weilanden langs de Gulp bereikten we Slenaken.
Hier overnachtten we in een pension. We legden ons hier eerst even op bed en deden een dutje van een half uur. Maar we moesten nog eten. We begaven ons naar Hotel Restaurant Berg en Dal. Maar daar kregen we te horen dat de keuken volgeboekt was. Daarop begaven we ons naar zelfbedienings restaurant 't Brugske. Tijdens de maaltijd begon het te druppelen. Daarop verlieten we onze plaats op het terras en gingen binnen zitten. Dat was goed ook, want even later barste een bui los kompleet met onweer. Zo'n uur later liepen we in een licht regentje onder de paraplu naar ons pension.

Henri Floor & Coos Verburg