Vorig verslag van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 terug naar het overzicht van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 Terug naar het overzicht van buitenlandse tochten op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Ostösterreichischer Grenzlandweg 07
datum zaterdag 18 juli 1992
traject Tauchen - Wenen
weer warm tot zeer warm.
overnachtingadres trein
uitgaven ADEG Tauchen 167, Wenen koffie + taartje 136, Pizzeria 34, kaart Wenen 20, kaarsjes 15; 2 x dagkaart Wenen 90, Magazine Outdoor 65; bagagebewaring 40.

Tauchen - omgeving We stonden om zeven uur op. Rond 8.10 uur ontbeten we. De vorige dag had ons geleerd dat de koffie pas ruim na achtten geserveerd werd. Na het afscheid begaven we ons eerst naar de ADEG. Daar kochten we 14 broodjes. Ook kochten we een blikken doosje met Mozart Kugeln, chocolaatjes voor Leonie Cliné, onze buurvrouw, als dank voor het passen op ons huis. Daarna liepen we naar het plaatselijke kapelletje en zette daar een kaarsje neer ter gelegenheid van de goede afloop van de vakantie.
Daarna liepen we naar het station (foto 133) en kochten twee treinkaartjes naar Wenen Südbahnhof. We namen de trein van 9.22 uur. In Wiener Neustadt moesten we overstappen. Hier stapten we over van een niet geëlektrificeerde trein op een wel geëlektrificeerde trein. In Wenen Südbahnhof besloten we een dagkaart voor het openbaar vervoer te kopen. Eerst reden we met de S-bahn naar Wien Mitte om daar over te stappen op de U4 naar Westbahnhof. Maar dat traject bleek nog niet helemaal klaar te zijn. Daarop reden we met de U4 naar het volkstheater en van daar met tram 52 of 58 naar het Westbahnhof. Hier vandaan vertrok 's-avonds om 19.00 uur de trein naar Arnhem. Nadat we eerst 11 blikjes Alm-dudler hadden gekocht brachten we de rugzakken naar het bagageloket.
Daarna wilden we eerst met tram 52 of 58 terug naar het Volkstheater. Maar we namen per ongeluk eerst tram 58 de verkeerde kant op. Daarop stapten we op de volgende halte er uit. Tijdens het wachten op de goede tram zagen we een Wienerwald en een Pizzeria liggen om eventueel te dineren. Toen we eenmaal goed zaten stapten we bij Stephansplatz uit. We liepen naar de gelijknamige kerk toe. Bij de ingang stonden honderden mensen, hetgeen ons deed besluiten om hier voorbij te lopen. Coos was hier trouwens vroeger al eens in geweest. We liepen om de kerk heen en kwamen bij de toegang van de beklimming van de kerktoren van de Stephanskirche. Coos was er al eens op geweest. Aangezien de toren behoorlijk hoog was en ik nog steeds wat last had van mijn linker voet had besloten we van de beklimming af te zien.
Daarna liepen we naar de St. Peter, ook nog een imposante kerk. Deze was niet zo druk bezocht als de Stephanskerk en we besloten deze kerk wel te bezichtigen. Daarna liepen we langs de Hofburg naar het Heldenplatz (foto 134 en 135) en kwamen langs de Neue Burg. Daarna liepen we tussen het Natuurhistorisch museum en het Kunsthistorisch museum door naar het Messepalast. Via het Justizpalast en het Parlement liepen we tot even voor het Rathaus. Hier dronken we koffie en aten een kruisbessentaartje à raison van 136 shilling (± ( 20,-). Ja, we zaten kennelijk in een luxe buurt. Daarna liepen we langs het Rathaus en de universiteit naar de Votivkirche .
Na ook deze bezichtigd te hebben namen we de ondergrondse U2 en reden naar het Karlsplatz. Hier bezochten we de Karlskirche. Via het Künstlerhaus liepen we naar de Staatsopera en verder over de Kärntner Straße. Hier besloten we om naar de pizzeria even voorbij het Westbahnhof te gaan. Hier hebben we ieder 1½ pizza gegeten en 2 glazen Blaufrankirscher Rotwein gedronken. Daarna reden we met de tram naar het Westbahnhof, haalden de rugzakken op en liepen naar onze trein die er al stond. Dat was zo rond 18.15 uur.
In de treincoupé troffen we een Engelssprekende dame. Haar man was even weg. Ik ging nog op zoek om nog iets te lezen. Dat werd het Duitse blad Outdoors. Toen ik weer in de trein zat meldden zich nog twee dames, ook voor dezelfde coupé. Uiteindelijk bleek dat het Engelse echtpaar verkeerd zat. De twee Duits sprekende dames waren moeder en dochter uit Siegendorf. Dat was een plaats in het Burgenland waar wij met de wandeling ook hadden overnacht.

19 juli 1992
Om 7.45 uur kwam de trein in Arnhem aan. Met de stoptrein van 8.12 uur kwamen we rond kwart voor negen in Driebergen aan. Hier vandaan was het zo'n half uur lopen naar huis. Rond 9.15 uur kwamen we thuis. Eerst belde ik mijn moeder op en daarna belde Coos haar ouders op.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg