Vorig verslag van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 Volgend verslag van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 terug naar het overzicht van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 Terug naar het overzicht van buitenlandse tochten op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Ostösterreichischer Grenzlandweg 07
datum vrijdag 17 juli 1992
traject Tauchen - Schaueregg - Jausenstation Weibenbach - Hallerhaus - Niederwechsel - Wetterkogelhaus
weer warm tot zeer warm.
overnachtingadres Gasthof-Pension Florian Schwarz te Tauchen
uitgaven ADEG Osch. 36, Hallerhaus Osch. 100; Wetterkoglerhaus Osch. 140; Hallerhaus Osch. 36; kapel Osch. 5.

Het zat 's-ochtends niet mee met het ontbijt. We konden tussen 7.30 en 8 uur ontbijten, maar de koffie kwam pas om 8.15 uur. Na het ontbijt brachten we eerst een bezoek bij de ADEG. Daarna begonnen we aan onze dagtocht naar de Hochwechsel. We hadden één rugzak meegenomen van Coos, die Coos ook droeg. Dit omdat ik de vorige avond last had gekregen van een grote langgerekte blaar op mijn schouder/sleutelbeen. Eerst liepen we naar de plaatselijke kapel die Coos nog niet had gezien.
Over asfaltwegen verlieten we Tauchen. Meteen al moesten we flink stijgen. Buiten het dorp liep de weg in een weiland uit. Langs en later door een bos kwamen we bij een viaduct dat we onderdoor liepen. Spoedig daarop liepen we door Schaueregg. Over niet al te smalle boswegen en paden bereikten we Jausenstation Weibenbach. Wegens vakantie was dit echter gesloten. Hier voerde een niet al te duidelijk, smal pad verder in de richting van het Hallerhaus. Hallerhaus Mönichkirchen Af en toe over smalle, maar wel mooie paden liepen we verder. Een eind voor het Hallerhaus kwam een man ons tegemoet met de vraag of hij in de goede richting liep voor de Seilbahn. Hij had ook erg veel last van vliegen. Om zijn hals hing af en toe een handdoek als hij uitgezwaaid was naar de vliegen.
In het Hallerhaus dronken we onze gebruikelijke drank, Almdudler. We kochten nog een paar ansichtkaarten. Er zat hier nog een man die van alles van ons weten moest. Na het Hallerhaus werd het pad rotsachtiger, maar het bleef mooi. Het ging een keer steil omhoog om later weer omlaag te gaan. Langzamerhand verdween de bomengroei. Bij de Niederwechsel stonden wat paarden los te grazen. Maar we liepen dicht langs een hekje waardoor ik geen angst had zoals twee jaar tevoren tijdens de NSWW.
Van de top van de Niederwechsel zagen we de Hochwechsel met het Wetterkogelhaus en de kapel liggen . Toen we bij het Wetterkogelhaus en de kapel aankwamen gingen we eerst de kapel bezichtigen. In de kapel lag een dagboek waar je je naam kon inschrijven. Deze kapel was wellicht de mooiste kapel van de hele vakantie. Op de wanden zagen we prachtige geverfd houtsnijwerk. buiten stonden naast het toegangspad aan iedere kant 10 stokken met 10 helmen er op ter nagedachtenis aan 47 omgekomen militairen op die plaats in de oorlog. In de hut aten we soep en dronken we Almdudler. De stempelkaart werd met een stempel van de hut versierd.
Na een half uurtje aanvaarden we de terugreis. Toen we bij de Niederwechsel aankwamen aten we nog een broodje kaas. We daalden verder af en bij het gesloten Jausenstation, waar stoeltjes buiten stonden hadden we nog een rust. Dit mede omdat in het bos te veel vliegen waren . Even voor zeven uur kwamen we bij Gasthof in Tauchen aan. We douchten ons snel en aten warm. Coos at Scholl Pariserart en ik nam Gordon Bleu.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg