Vorig verslag van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 Volgend verslag van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 terug naar het overzicht van de Ostösterreichischer Grenzlandweg 07 Terug naar het overzicht van buitenlandse tochten op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Ostösterreichischer Grenzlandweg 07
datum donderdag 2 juli 1992
traject Drosendorf - Wolfsbach - Kottaun - Geras - Langau - Riegersburg - Hardegg
weer zonnig en warm
overnachtingadres Fremdenzimmer Hardegg
uitgaven Drosendorf Osch. 84,60, overnachting Osch. 270, postzegels Osch. 187,40, Geras Osch. 58.

De vorige avond had ik in de jeugdherberg, waar we overnachtten, het matras uit mijn bed gehaald en op de grond gelegd omdat het bed veel te klein voor mij was. Even na 7 uur ontbeten we. Omdat we om 7 uur wilden ontbijten waren er nog geen verse broodjes. Het werd gewoon brood met marmelade. We hadden de rugzak al meteen mee naar beneden genomen. Na betaling van Osh. 270 inclusief beddengoed begaven we ons rond 7.45 uur op weg. Dit echter eerst nadat we ons hadden ingesmeerd met zonnecrème.
Bij de supermarkt van Drosendorf aangekomen dronken we melk en nectar. Na een korte wandeling over de stadsmuur kwamen we bij het postkantoor. Hier kochten we 25 postzegels van 6 shilling en nog diverse andere zegels. Rond 8.45 uur vervolgden we daadwerkelijk onze wandeling. Eerst kwamen we in Drosendorf Altstadt.
Wolfsbach Geras Over een verkeersweg verlieten we Drosendorf. Het was weer loei heet. Na een km'tje verlieten we de asfaltweg en dwaalden we over veldwegen naar Wolfsbach. Hier probeerden we bij een waterpomp, waarbij stond dat het geen drinkwater was, water op te pompen om onze handen te wassen. Maar dat lukte niet.
We verlieten Wolfsbach weer en dwaalden door de bossen. Eerst over grintwegen maar later ook over graspaden. Voor Kottaun sloegen we af om even later op de verkeersweg naar Geras uit te komen. We staken de spoorlijn over en kwamen in het centrum van Geras vlak bij de Stift . Dit dominerende bouwwerk is het Pramonstratenser-Chorherrenstift. We kochten drank bij de plaatselijke Spar. Na deze rust bezichtigden we de binnenplaats van de Stift. Even later keken we van achter een gesloten hek de kerkruimte in. Deze zag er prachtig uit met de vele marmeren zuilen.
Wolfsbach wapen Geras We verlieten Geras. Het was nog steeds bloedheet. Bij een kruisje aangekomen met een bankje lazen we uit ons vakantiebijbelleesrooster. Toen we een tijd in de bossen liepen zeiden we tegen elkaar dat we nog steeds geen wild hadden gezien zoals 2 jaar geleden met de NSWW. Toen we links af sloegen zei Coos opgewonden: "Kijk daar in de verte". Daar zagen we een ree met een jong op de weg staan. Toen we "uitgekeken" waren wilden we verder lopen, maar de ree met het jong maakte geen aanstalten om weg te lopen. Wij durfden niet te dichtbij te komen omdat de ree met z'n jong agressief zou kunnen zijn.
We wandelden het bos uit en kwamen weer op open terrein met vele korenvelden. Een donkere lucht deed ons de trainingspakken boven in de rugzak leggen alsmede de paraplu. Even later begon het ook te regenen, maar toen de trainingspakken aangetrokken waren was het weer droog. Op een kruispunt liepen we even verkeerd om via een andere boog Langau binnen te lopen.
Eerst kwamen we langs Gasthof Zur Alten Post, maar daarvan was de ingang niet duidelijk te zien. Even later kwamen we bij een Gasthaus waar we eerst Almdudler dronken, maar later ook koffie. Er kwam een donkere lucht aanzetten terwijl het ook begon te onweren. Waar wij waren, zette het onweer niet door, maar al met al bleven we hier, door de onzekere situatie, toch 70 minuten.
Daarna zetten we koers naar Riegersburg. Bij een korenveld zag Coos nog een ree. Op de kaart stond een extra lus ingetekend en die wilden we afsnijden. Bij nader inzien bleek die lus niet in de markering te zitten. Omdat het bleef rommelen versnelden we onze pas, mede in de hoop dat we in Riegersburg konden overnachten. Dit bleek ijdele hoop. Na een rust van 20 minuten in Gasthaus Christine Kellner in Riegersburg vervolgden we ons pad. Even buiten Riegersburg trokken we ook ons trainingspak weer uit.
Even voor Felling hadden we, rond kwart voor vijf, onze lunch bij een pikniktafel. Coos wees opeens naar een haas die op afstand op de asfaltweg zat. De haas zag ons vermoedelijk niet want hij kwam rustig over de weg langs ons heen gelopen. Na het vervallen Forsthaus Felling verlieten we de asfaltweg weer. We zagen een paar maal de borden Forsterstraße met daaronder zowel in het Duits als in het Tsjecho-Slowaaks de tekst "verboden paddestoelen en bessen te plukken".
Door de bossen naderden we Hardegg . Hardegg is de kleinste stad van Oostenrijk, het kreeg in 1383 stadsrechten. De stad die tamelijk romantisch is gelegen in het smalle Thayadal te midden van diepe donkere bossen en wordt bewaakt door de enorm hoge Burg Hardegg, was ooit bekend als de stad van de wevers en paarlemoerpolijsters en is nu "het einde van de wereld". Het wandelen ging ons steeds moeilijker af door de vermoeidheid. In Hardegg zagen we wel vijf adressen met Privatzimmer, maar we konden niet meteen onze beslissing nemen.
Bij een Gasthof stond BEZET. Na een stadsplattegrond liepen we naar Gasthof Thayatalbrücke, maar je kon daar niet zien of je er warm kon eten. Daarop besloten we een Fremdenzimmer te nemen. De mevrouw was erg aardig en we kregen een grote kamer. Na het douchen aten we warm in de GrillRoom BurgStuben van A. Neubauer + M. Burgherr. Coos at Scholl auf Pariser Art en ik nam Gordon Bleu. Vooraf aten we nog bouillon met ei en toe dronken we drie kwart liter rode wijn. Coos belde nog op naar haar ouders. Rond negen uur verlieten we het restaurant en even voor half tien doken we vermoeid in bed.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg