Ostösterreichischer Grenzlandweg 07

datum	vrijdag 26 en zaterdag 27 juni 1992
traject	St. Martin - Nebelstein - Weitra
hoogten	hoogste punt 1017 meter
wandeltijd	6 uur.
weer	zonnig en warm
overnachtingadres	Gasthof Waschka, Weitra
Overnachtingprijs	Osch. 540
uitgaven	4 koffie Osch. 108, WC 2 x Osch. 6.5, bus Linz-St. Martin Osch. 220, St. Martin dorp: melk, karnemelk, ansichtkaart, 4 appels: Osch. 51½; Holzmühle 2 koffie Osch. 36; overnachting Weitra 2* Osch. 270; ansichtkaart Osch. 4½; Nebelstein hut: Fanta en soep Osch. 100.

26 juni 1992 's-ochtends had ik eerst nog gewerkt. Op kantoor heb ik ook nog warm gegeten. Coos haalde kip en frites van de snackbar. Zodoende was ze snel klaar en was er geen afwas. Rond 16.10 uur verlieten we ons huis en wandelden rustig naar het station. Na een wachttijd van 10 minuten bracht de trein ons van NS station Driebergen-Zeist naar Arnhem. Hier hadden we een overstaptijd van een klein uur. De trein van 18.05 uur bracht ons in een uur naar Duisburg. Hier hadden we vervolgens een overstaptijd van drie kwartier. Vanuit Duisburg hadden we de doorgaande trein naar Linz. In de coupé zaten al twee mensen die in Essen, in Duitsland wonen. Voor ons was dat de eerste keer dat we in een 4 persoons slaapwagen naar Oostenrijk gingen. Het was weliswaar een zes persoons coupé, maar we zaten en lagen er met z'n vieren in. Rond half elf gingen we slapen of wat daar voor door ging. In de loop van de nacht werd het steeds kouder en moesten we onder de dekens kruipen. 27 juni 1992 We werden om 5.20 uur gewekt. Officieel zou de trein om kwart voor zes aankomen, maar de trein had een vertraging van een half uur . Eerst gingen we kijken naar de plek waar onze bus zou vertrekken om 8.15 uur. Voor het station stond nog een groot bord met allerlei verschillende informatie . Daarna liepen we naar de Espressobar van het station waar we twee jaar geleden ook gezeten hadden met onze NSWW wandeling. We dronken er ieder twee koppen koffie en lazen nog wat in het Utrechts Nieuwsblad van 26 juni 1992. We namen de bus uit Linz van 8.15 uur. Rond half elf kwamen we in St. Martin aan. We liepen naar het centrumpje en kochten in de enige winkel melk, karnemelk, 4 appels en een ansichtkaart. Bij de kerk stond een bankje waar we ons rustig voorbereiden op de tocht. Ik ging in het kort en smeerde me flink in met zonnecrème. Ik was nog aardig aan het vervellen na mijn tocht van Rondje om Texel. Het eerste stuk kenden we nog van twee jaar geleden toen we de Nord Sud Weitwanderweg 05 liepen. We begonnen hier in St. Martin op een hoogte van 621 meter terwijl de Nebelstein op 1017 meter ligt. De berg Nebelstein is een knooppunt van wandelwegen en is een beetje met Schoonhoven te vergelijken voor wat betreft de bereikbaarheid per openbaar vervoer . Bij de Nebelsteinhut aangekomen aten we goulashsoep en dronken Fanta. Na een rust van 20 minuten beklommen we nog de echte top van de Nebelstein. Van de top hadden we fraaie uitzichten op Tsjecho-Slowakije. We daalden door de bossen eerst hetzelfde stuk af, maar spoedig sloegen we af en kwamen over onbekende wegen. Eerst liepen we over bredere boswegen. We kwamen op een asfaltweg uit bij de Sagberg en de kapel van Maißen. Maar meteen daarop verlieten we de asfaltweg weer en dwaalden over graspaden naar Waldpension Nebelstein. Er volgde weer een stukje asfalt naar een hoofdweg, maar de hoofdweg was opgebroken. We zagen hier duidelijk markeringen, maar de markeringen wezen niet welke kant we op moesten. Het bleek rechtuit te zijn, een pad over gras. We kwamen op een grintweg uit die ons naar Gasthaus Holzmühle te Lauterbach leidde. Hier dronken we koffie buiten op een terrasje. Ik deed mijn schoenen uit om mijn vermoeide en pijnlijke voeten rust te geven. Na weer een graspad tussen korenvelden, kwamen we op een asfaltweg uit die we tot voorbij Wultschau zouden volgen. Vlak voor een splitsing stond een wegomleiding aangekondigd (voor auto's) en wel zodanig dat er geen doorgaand verkeer vlak voor Weitra was. We bestudeerden de routebeschrijving en stelden vast dat wij op dat punt niet meer op de hoofdweg zouden lopen. Net buiten Wultschau sloegen we van de hoofdweg af, en liepen over een smalle bosweg fraai door de bossen. Dit nu volgende laatste deel van de dag werd wel het mooiste gedeelte van de dag. We liepen door het romantische Gabrielental, later ook langs de beek Lainsitz. Halverwege dit stuk hielden we nog een rust en wisselde ik nog van steunzolen en kousen. Lang kon deze rust niet duren. Ik was nog in het kort gekleed en had het idee dat muggen druk bezig waren in mijn benen te prikken. Later trok ik nog de trainingsbroek aan om de muggen zoveel mogelijk uit te sluiten. Vlak voor Weitra was een splitsing van de beek waarlangs we liepen. Hierbij werd water hoger Weitra ingevoerd. Net toen Coos wilde zeggen dat het water zo helder was, zagen we er forellen in zwemmen. Toen we Weitra binnenkwamen, zagen we spoedig een Gasthof . Op onze vraag of we er konden overnachten werd gezegd dat alles vol was en dat vermoedelijk in de hele plaats geen overnachting meer was vanwege vele sportieve evenementen die er dat weekend plaats zouden vinden en vanwege het feit dat het zaterdagavond was. Wat teleurgesteld verlieten we het Gasthof en liepen het centrum van Weitra in. Op het marktplein zagen we een Gasthof en een hotel liggen. Daarop stapten we Gasthof Waschka binnen. Hier bleek echter nog wel plaats te zijn. Het was inmiddels 5 uur geworden. Toen onze kamer was gewezen lagen we eerst een uur op bed. Daarna douchten we. Op onze kamer stond TV met wel 14 zenders. Erg luxueus voor ons. Om zeven uur begaven we ons naar het restaurant. Coos at forel en ik nam gegrilde kotelet. Tevens probeerden we de huiswijn uit die prima smaakte.

Henri Floor & Coos Verburg