200 km Euraudax-tocht 4/5 april 1992

Begin april was een zeer internationaal gezelschap neergestreken in jeugdherberg "Rhijnauwen', schitterend gelegen aan de Kromme Rijn net buiten Bunnik bij Utrecht. Daar waren 128 deelnemers verzameld en een grote ploeg verzorgers die zaterdag morgen 4 april 1992 om 6 uur zouden starten voor de 200 km Euraudaxtocht.
De buitenlanders waren in de meerderheid: 31 kwamen er uit Frankrijk, 17 uit België, 9 uit Duitsland (plus nog twee Amerikanen), 6 uit Denemarken en verder nog twee Zwitsers, één Spanjaard en één man van 81 uit Oostenrijk, die helaas op 160 km op moest geven. De rest kwam uit alle hoeken van Nederland.
Op 8 augustus 1964 overnachtte ik hier ook op de eerste dag van een 15- daagse wandel-trektocht van 750 km, moederziel alleen langs jeugdherbergen, met een grote boog dwars door ons mooie landje. Nu, 29 jaar later, lag ik hier dan weer op zolder, met o.a. Gerrit Nederlof, Tije Betten, Koos van Rijn en Dave Bindervoet; maar slapen, ho maar! Rinus Jordaan kwam ons al rond half vijf wekken en na een goed ontbijt konden we achter Joop Wissink en Arend Ames aan op weg onder het poortje door aan de noordzijde van het water.

Al snel werd het licht en zo konden we heel goed een van de vele stukken van de nieuwe Nijmegen-Rotterdam herkennen. Zelf vond ik dat natuurlijk wel leuk, want ik heb heel wat weggetjes in het hele gebied dat we dit weekend onder de voetzolen door lieten gaan aan alle kanten goed bekeken en uitgemeten. Zo kwam ik tot de N-R zoals die nu is geworden, waarbij de Edese heide, Mossel, Planken Wambuis en de Buunderkamp wel in de eerste opzet zaten, maar later werden ingekort tot vanaf Heelsum rechtstreeks via de Ginkelse heide met de schaapskooi naar camping 't Hazendal om ervoor te zorgen dat we ook nog wat konden slingeren op weg naar Woudenberg en bij Reeuwijk. Ook Joop Wissink en Henri Floor hebben heel wat tijd gestoken in deze zeer afwisselende tocht over de Utrechtse Heuvelrug, over de dijken langs de Nederrijn en de Waal, dwars door de Betuwe waar de fruitbomen al bloesem hadden, door de Gelderse Vallei en over delen van de Veluwe.

Het systeem van de Euraudaxtochten spreekt mij wel aan: lekker 6 km per uur lopen, heerlijk ontspannen dus, regelmatig even een korte stop en alles redelijk dicht bij elkaar op weg achter de haankapitein. (Helaas haperde er in de tweede helft van de tocht wel eens wat aan het gezamenlijk lopen, maar alles was na de laatste grote rust in Maarsbergen weer helemaal goed onder controle). Toch had ik nog nooit aan een Euraudaxtocht meegedaan, omdat ik in me met de lange tochten beperk tot Amsterdam - Leeuwarden en Nijmegen - Rotterdam, maar voor deze Super Euraudax wil ik graag een uitzondering maken, net als in het verleden voor de jubüeumtochten van zowel de LAT als de RWV en natuurlijk wordt er van huis uit ook nog wel eens wat op eigen houtje gelopen.

Maar aan zo'n goed georganiseerde tocht deelnemen is toch een apart feest, waarbij een ding jammer is: de 200 km was na 40 uur voorbij en daar hadden zo veel mensen zich in de voorbereiding en tijdens de tocht voor ingezet; al die energie, tijd en kosten die er in gaan zitten lijken zo vanzelfsprekend en dan is 't opeens al allemaal over en uit. Bij heel wat wandelaars is dit een van de vele tochten ergens, waar? 't Was wel mooi en goed, maar nu is er weer wat anders.
Zelf heb ik een week later de auto gepakt en ben nog meer foto's gaan maken, heb ansichtkaarten gekocht en ben nog een week later met zoonlief op de sportfiets nog eens zogoed als de hele route afgeweest: een fantastisch herbeleven van iets dat eigenlijk veel te snel voorbij gaat - maar met dunne wieltjes en harde banden drong het nogmaals tot me door dat er zand, grint, kuilen, boomwortels enz. in overvloed waren, maar de omgeving was prachtig en verkeersarm.

Het eerste stuk naar Amerongen met veel bos, daarna lekker uitwaaien onder een zwaar wolkendek op weg naar Geldermalsen, waar wsv "Prinses Marijke" ons op ruim 5 km gastvrij ontving in hun clubgebouw, waarna we in oostelijke richting boven Tiel langs op weg waren naar de warme maaltijd in wegrestaurant "De Goudreinet" tussen Kesteren en Opheusden. Twee mooie kasteeltjes bij Zoelen en Echteld hadden we nog kunnen zien, maar de wagenrust bij IJzendoorn stond al in het donker. Toch loopt 't op de slingerende Waalbanddijk ook heerlijk op de late avond.

Een oud Betuws volksrijm zegt over deze streek,
"Tiel is een stad,
Echteld een gat,
IJzerdoorn een waterpoel,
Ochten een koningsstoel"
en dat vanwege de fraaie ligging aan het water.

De eerste uitvallers, van de tien procent die we onderweg verloren, meldden zich tijdens de voortreffelijke maaltijd die we in Kesteren genoten; de rest ging gekleed op een koude nacht dapper verder om via Rhenen in Veenendaal om twee uur 's nachts er even aan te denken dat we hier pas halverwege waren en op weg naar de kantine van zwembad "De Peppel" in Ede, waar we midden in de nacht welkom waren.

Het mooiste stuk Veluwe via de heide naar Mossel en Planken Wambuis werd weer zichtbaar bij het aanbreken van de zondagmorgen en dat met wat lichte nachtvorst. We konden ons weer warmen tijdens een zeer luxe ontbijt in hotel- restaurant "Nol in 't bos" in Wageningen-Hoog. Dwars door Amerongen heen richting Rhenen, waar we achter over de Grebbeberg heen naar de Koerheuvel liepen, zelfs nog een klein stukje van de vorige avond herhalend, maar daarna gingen we toch door 't bos naar Elst en Amerongen. Voor de tweede keer kwamen we daar in sportbal "De Ploeg", waar Lenie Massop, Gerda Boots en ik heerlijk rustig een kleedkamer tot ons domein maakten alvorens aan de laatste 40 km te beginnen.

Nu werd door de marsleiding gelukkig besloten dat we de westelijke flank van de Amerongse Berg zouden aanhouden in plaats van de oostrand via Overberg, zodat de achterstand die we op het schema hadden opgelopen nu weer werd goedgemaakt. Daardoor hadden we in motel Maarsbergen weer wat meer speling voor onze tweede warme maaltijd, die me prima smaakte. (Wim Hulsman werd er zelfs weer even wakker van, maar dat was maar tijdelijk). Nu nog via Maarn naar Austerlitz en vandaar over de Nijmegen-Rotterdamroute naar Bunnik.

Hier wachtte ons een heel bijzondere verrassing: de grote groep wandelaars werd vooraf gegaan door de vlaggen van de deelnemende nationaliteiten en daarvoor enkele lopers met brandende fakkels. Dit fraaie gezelschap werd om 10 uur zondagavond ontvangen op "Rhijnauwen", waar de vele afhalers en overige belangstellenden voor een gezellige sfeer zorgden; we zagen o.a. Wim en Marti van der Laaken, Max Jansen, Piet Knoester en andere vertegenwoordigers van diverse wandelsportbonden. Rinus Jordaan deelde de diploma's en standaards uit en toen zat het feest er op. Louise was me komen halen 's avonds, zodat ik maandagmorgen weer gewoon mijn werk voor de klas kon doen, terwijl menigeen die in Bunnik was gebleven, geconfronteerd werd met de staking van het NS- personeel. Veel onderlinge hulp zorgde er toch voor dat leder naar huis kon; ook een paar Fransen die door Jago Mulder naar Roosendaal werden gebracht.
Een prachtig Euraudax-weekend was voorbij; heerlijk gelopen, veel wandelvrienden gesproken, prima verzorgd door de mensen die de wandelaars hadden begeleid. Een woord van grote dank is dan ook volkomen op zijn plaats, ook in onze RWV wandelsportbode (dan bereiken we meteen bijna iedereen die 't betreft!) 't was grandioos,
BEDANKT!!!

Dick v.d. Tang, bron RWV wandelsportbode