|
|
200 km Euraudax-verzorging Bunnik, eens van de andere kant bezien
|
Vrijdags
Op 3 april 1992 om 14.30 uur gestopt met het werk voor de baas en naar
huis om mijn spullen in te pakken. Om vijf uur arriveert Hans Kruimink vanuit
zijn werk bij ons. Na wat gegeten te hebben zijn we om 18.00 uur naar Rotterdam
gegaan om de bus op te halen. Na de administratie geregeld te hebben op weg naar
de kelder van de RWV om de nodige verzorgingsmaterialen te halen. Na ook Dave
Bindervoet opgehaald te hebben om kwart voor acht op weg richting Bunnik.
Bij aankomst in Bunnik was het al een drukte van jewelste. Na het
begroeten en aanmelden een kleine bespreking met de medewerkers. Na nog wat
gedronken te hebben op zoek naar een bed, deze werd gevonden op een zaal die van
buitenaf flink verlicht werd. Dit licht ging pas om drie uur uit en ikzelf een
half uur later.
Benen en brood werden 's morgens gesmeerd.
Na een douche ook de rest langzaam maar zeker gewekt; om 5.00 uur was de
aanvang van het ontbijt en om 5.45 uur naar buiten voor het voorstellen van de
medewerkers aan 'de wandelaars, die om zes uur op pad gingen.
Na alles opgeruimd te hebben gingen ook wij (de verzorging: Ciska, Anneke,
Henk, Huub, Meewus en Sico) op pad. Bij de eerste wagenrust de inhoud van de
wagens goed ingedeeld en thee gezet. Na vertrek van de wandelaars op weg naar de
tweede wagenrust voor de koffie. Daarna naar Amerongen voor de eerste caferust,
hier moest tevens het brood gesmeerd worden om uitgedeeld te worden aan de
wandelaars, waar gretig gebruik van werd gemaakt.
De kop is er af
Na wagenrust drie en vier op weg naar Geldermalsen voor de maaltijd (Wat
was de soep heeeeeet). Bij de vijfde wagenrust de yoghi-drink met banaan op een
vuilnisbak langs de weg laten staan voor de laatste vier deelnemers om op tijd
te zijn voor de zesde wagenrust.
Bij de zevende wagenrust aangekomen zag Ciska de kerk niet staan, waar wij
naast stonden. Na wat hilariteit bleek dat zij dit op de kaart bedoelde. Na
vertrek van de groep op weg naar Kesteren. Wat zullen de bezoekers van dit
restaurant gedacht hebben met al die tassen voor de deur!! Na de maaltijd onze
watervoorraad aangevuld en de vuilnisbakken van het parkeerterrein gevuld met
ons afval.
Bij wagenrust acht werden wij voor gek verklaard door de jeugd op de fiets
zonder licht (wie is hier Gek?). Bij wagenrust negen was de tijd tussen onze
aankomst en die van de groep heel kort. Hier bleek ook dat er tussen de eerste
en de laatste haast 30 minuten zat. Na ook deze van soep voorzien te hebben op
weg naar Ede.
Zitten we goed?
Op weg langs het spoor plotseling laaghangende mist en een hoop gehobbel
met de wagen, wat bleek we reden op een zandpad. Hier vandaan op weg naar de
tiende wagenrust, volgens de op kaart aangegeven route. Na een wildrooster en
borden dat wij hier niet mochten komen in de nacht begonnen wij te twijfelen of
wij goed zaten.
Na overleg toch doorgereden kwamen wij zelfs borden tegen dat wij hier ook
overdag niet mochten komen met de wagen. Toch kwamen wij iets verder de pijlers
tegen die over het fietspad gereden waren en bleek dat wij toch op het punt van
de verzorging waren aangekomen. Na dit gewaagde gebeuren via wagenrust elf op
weg naar Wageningen, waar een uitgebreide ontbijttafel klaar stond. Na ontbijt
zijn Henk en ik naar de auto gestuurd om te gaan slapen. Na net ingedommeld te
zijn werd ik wakker door geroezemoes. Het bleek dat de groep aangekomen was. Na
weer in slaap gevallen te zijn wederom gewekt door geroezemoes, ik dacht door de
laatste wandelaars, maar wat bleek het was de groep die alweer wegging. Dus toch
een uur geslapen.
Domper
Na het in orde maken van de wagens op weg naar wagenrust twaalf en
dertien. Helaas stopten bij de dertiende wagenrust drie wandelaars, omdat zij
niet meer bij de groep konden blijven, door de hoge snelheid. En zij zagen het
niet zitten om alleen te lopen. Bij de tweede caferust in Amerongen te zijn
aangekomen stond de chauffeur van de tassenwagen alleen zijn wagen te lossen,
omdat zijn bijrijder met Rinus was weggegaan. Toen maar geholpen met lossen
(hier de eerste domper voor de verzorgingsploeg).
Bij aankomst van de groep bleek dat er verschillende tassen nog bij Rinus
in de wagen lagen. die er op dat moment nog niet terug was. Terwijl hij voor de
tijd van aankomst van de verzorgingsploeg al enige tijd in Amerongen was
geweest.
Na wagenrust veertien en vijftien gehad te hebben naar Maarsbergen voor de
laatste maaltijd. En helaas ook de tweede domper. We werden in een restaurant
zonder bijzijn van wandelaars bedankt voor onze medewerking;(De andere gasten
snapten er maar weinig van).
Na de wagens in orde gemaakt te hebben op pad voor het laatste stuk. Hier
vandaan gingen al diverse supporters mee. Bij wagenrust zestien in Zeist was het
even zoeken naar de juiste kant van het plein, waar we moesten staan. Bij
vertrek drank en koek bij de bushalte laten staan voor de laatste deelnemers
(Hopelijk waren zij er eerder dan de bus).
De laatste loodjes
Bij wagenrust zeventien verscheen de groep zonder Joop op kop. Het bleek
dat deze bij een oversteek was blijven staan voor de veiligheid en de groep
moest blijven wachten bij de wagen tot Joop er weer was. Vanaf deze wagenrust
werd Huub door Joop meegenomen in verband' met met gevaarlijke oversteken, omdat
wij niet wisten of de mensen, die dit eigenlijk moesten doen er wel zouden zijn.
Na Huub opgepikt te hebben op weg naar de finish, waar het vrij druk was.
Wat schetste onze verbazing liep een medewerker in een mooi pak rond. (Hoe
presteert ie het (Wij weten het wel)). Van hem kregen we te horen dat we ergens
in een bijgebouw wel koffie konden krijgen. Om 21.50 uur het parkeerterrein
afgelopen om de deelnemers binnen te gaan halen, maar helaas kwam hier domper
nummer drie. Drie medewerkers kregen hier te horen dat zij na 43 uur arbeid naar
huis konden gaan. Er waren voor hen geen slaapplaatsen gereserveerd.
Om 22.00 uur kwam de groep binnen en konden wij ze feliciteren met hun
behaalde prestatie. Om 22.30 uur weer op weg richting Rotterdam om de RWV-
spullen weer in de kelder terug te zetten en de wagen weer voor de deur te
zetten bij het verhuurbedrijf. Daarna Hans Kruimink thuis gebracht in
Vlaardingen en toen naar huis, waar ik om 00.15 uur mijn bed eindelijk in kon
tot 6.00 uur om weer aan het werk te gaan bij mijn baas.
Ondanks drie flinke dompers kan ik gelukkig terugzien op een geslaagd en
gezellig weekend met vijf gezellige en handwerkende medeverzorgers. (Drie
verzorgers deden hierbij ook nog EHBO-werk)
|
Sico Wiekeraad, bron RWV wandelsportbode
|