Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar het overzicht van alle Euraudax wandeltochten

Langs de lijn bij de 200 km Euraudax vanuit Bunnik

Dit is het wapen van Bunnik. Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Op zaterdagochtend 4 april 1992, zo rond half acht was de eerste wagenrust op 10 km van de 200 km lange Euraudax wandeltocht met begin en eindpunt de jeugdherberg Rhijnauwen te Bunnik. Dit punt was 3 km van mijn huis en ook in Driebergen. Aangezien ik een gedeelte van de roete had uitgezet wist ik ook zo goed dit punt te vinden.
De eerste wagenrust lag vlak bij een spoorwegovergang. En net toen ik deze overgang naderde op de fiets gingen de bomen omlaag. Enige verzorgers zagen mij staan wachten en zwaaiden me tegemoet. Na het handen schudden kwamen na zo'n 10 minuten de wandelaars aangelopen. Het waren er in totaal 128. 60 Nederlandersen 68 buitenlanders.
Nadat de wandelaars en ook de verzorgers waren vertrokken bleven er nog vijf wandelaars achter.Dat waren snel-wandelaars die nog niet waren gewend aan het langzame wandeltempo. Ze bleven zo'n 20 tot 30 minuten wachten om daarna in hun eigen tempo de tocht te vervolgen. Zeer tegen de gewoonte van Euraudax wandeltochten in was deze tocht namelijk gepijld. Die dag liet ik de tocht voor wat hij was.
Staatje dat aangeeft welke afstanden je in Euraudax verband dient te lopen om voor de desbetreffende arend in aanmerking te komen Grote rust op 160 km
Op zondagmiddag 5 april 1992, zo rond half één keek ik op de parkoersbeschrijving, thuis vanuit mijn luie stoel. Ik was in het bezit van een parkoersbeschrijving en daarin zag ik dat de grote rust op 160 km te Amerongen om 13.20 uur begon. Halsoverkop verlieten Coos en ik ons huis en met de auto reden we naar sporthal De Ploeg te Amerongen. Hier troffen we de wagenrust benevens enige uitvallers.
Toen de groep wandelaars rond 13.40 uur arriveerden meldden zich nog meer uitvallers, waaronder de oudste deelnemer, een 81 jarige Oostenrijker. We hoorden van de deelnemers dat het behoorlijk zwaar was geweest in de Betuwe. Soms lag de groep zo ver uit elkaar, dat de afstand tussen de eerste en laatste deelnemer wel 3 km was. Ook was het erg koud geweest met nachtvorst. Doordat veel wagenrusten waren uitgelopen ten opzichte van de geplande 4 minuten was er een achterstand opgelopen. Dat moest worden goedgemaakt door een bekorting van het parkoers. Daardoor verviel er zo'n 12 km van het door mij uitgezette parkoers. En dit was naar mijn mening wel een mooi gedeelte.
Met 116 deelnemers wordt tocht voortgezet
Het bleek achteraf dat we als geroepen kwamen, want we werden ingezet met "het afvoeren" van uitvallers. Ik mocht 4 uitvallers naar Bunnik brengen, terwijl Coos met een verzorgingswagen naar volgende posten werd vervoerd wegens plaatsgebrek in de eigen auto. Het was een zeer internationale groep die ik met de auto vervoerde. Naast een Nederlander, een OLATter, waren dat verder een Oostenrijker, een Duitser en een Fransman.
Nadat ik de uitvallers in Bunnik had afgezet reed ik naar Motel Maarsbergen te Maarsbergen. Hier zou op 179 km een grote rust van een uur zijn. Hier trof ik wel de pijlers maar de wandelaars waren nog "en route". Omdat ik ook de laatste 40 km van het (officiële) parkoers had uitgezet, wist ik in ieder geval welke kant ik moest oprijden. Op elk kruispunt stonden tevens pijlen zodat ik de wandelaars trof bij een wagenrust.
Ik was nog maar net de auto uit of het groepje snelwandelaars van zaterdagochtend waarover ik eerder schreef, kwamen op me af met het verzoek of ze in de auto mochten zitten omdat het zo koud was. Onwillekeurig moest ik denken aan een vriend uit Noord-Holland die weleens tegen me zei dat als hij een Euraudax tocht liep, hij een extra trui aandeed. Maar ja die snelwandelaars wisten dat natuurlijk (toen nog) niet.
Diner op grote rust te Maarsbergen
Rond 17.00 uur arriveerden de wandelaars bij Motel Maarsbergen. Hier werd een warme maaltijd genuttigd. Wij waren de marsleider dankbaar dat we mee konden eten. Daarna reden we naar het Dorpsplein te Austerlitz, tegenover restaurant Bonaparte. Hier was de voorlaatste wagenrust. Daarna reden we naar de Prinses Margrietlaan te Zeist. Ook hier wachtten we op de wandelaars.
Langzaam zagen we een ouder echtpaar naderbij komen. Toen ze vlak bij ons waren vroegen we of ze ook op de wandelaars wachtten. Ze hadden namelijk in het plaatselijk blad De Nieuwsbode over deze tocht gelezen, met de daarbij vermelde doorkomstplaatsen en tijden. De kopij voor voornoemd blad hadden wij ook aangeleverd. De man van het echtpaar sprak Frans en als een wandelaar voorbij kwam en groette met "Bonsoir" volgde een kort gesprekje.
Nadat de meeste wandelaars waren gepasseerd spoeden we ons verder naar de laatste wagenrust op 194 km. Het was al aardig donker geworden, het was inmiddels rond kwart voor negen en de wandelaars waren daardoor moeilijker te zien. Lang niet alle wandelaars waren voorzien van een reflektievest.
Laatste stuk een fakkeloptocht
De laatste 2½ km legden de wandelaars zoveel mogelijk in een groep af. Daarbij droegen 9 wandelaars de 9 vlagen van de 9 verschillende nationaliteiten. Verder waren er zo'n 15 wandelaars die fakkels droegen. Dat was een fantastisch mooi gezicht. Hiermede was een einde gekomen aan een voor Nederland unieke lange Euraudax wandeltocht.
Wetenswaardigheden:
Het parkoers dat gevolgd werd was als volgt: Bunnik, Zeist, Driebergen, Doorn, Leersum, Amerongen, Eck en Wiel, Maurik, Rijswijk, Buren, Geldermalsen, Kerk-Avezaath, Zoelen, Tiel, Echteld, Ochten, Eldik, Rhenen, Veenendaal, Ede, Mossel (onder Otterloo), Heelsum, Wageningen, Rhenen, Elst, Amerongen, Maarsbergen, Maarn, Austerlitz, Zeist en Bunnik.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg