|
|
|
|
Zeister grienden, hoogtepunt van de tocht
|
Op zaterdag 21 maart 1992 organiseerde WS78 de laatste tocht uit de zogenaamde "winterserie" van het seizoen 1991/1992.
Piramide van Austerlitz
Vlak na de start zagen we dat ook Maarn niet ontkomt aan uitbreiding. Er waren weer enige lappen grond ontbost en daarop stonden huizen in aanbouw. We zagen een eekhoorntje de weg over rennen. Over de Koeheuvels verlieten we Maarn. We kwamen uit op de N227 (Doorn - Amersfoort). Deze volgden we maar even en sloegen spoedig weer een bospad in. Over een immens grote parkeerplaats bereikten we het Henschotermeer. Hierin ligt een eiland. En in de winter is dit eiland afgesloten door versperring van de bruggen. Maar voor ons waren deze geopend. We staken de N224 (Zeist-Woudenberg) recht over en dwaalden verder door de bossen van landgoed Den Treek-Henschoten. Even later kwamen we weer uit op de N227 en staken deze nu definitief over. Langzaam steeg het parkoers om op het hoogste punt van deze tocht uit te komen. Dat was bij de piramide van Austerlitz op ± 48 meter. Daarna daalden we de berg af en staken bij de (gesloten) uitspanning De Piramide de N224 over. Op 10 km was de soeppost te Austerlitz. Hier begon het wat te regenen. De druppels waren vrij groot zodat we spoedig de regenjassen aantrokken. Bij Restaurant Bonaparte verlieten we het centrum van Austerlitz.
Elk heideveldje werd benut
Vlak nadat we (weer) de N224 waren overgestoken, barstte er een bui los. Snel werd nu ook de regenbroek aangetrokken. Onze regenkleding is niet meer zo goed als weleer, maar ja niets is onverslijtbaar. Nu volgde een bosparkoers waarbij elk aanwezig stukje heide in het parkoers werd betrokken. Door een bril met regendruppels erop ziet het er allemaal toch wel weer anders uit. We liepen langs schuilhutje De Klephut. Hier kwam een groep wandelaars naar ons toegelopen en ze vroegen wat de richting van de snelweg was. Want ze waren verdwaald. Door de bossen van Beekbergen bereikten we de heideveldjes bij T.N.O. en even later hoorden we duidelijk geblaf ten teken dat we langs een dierenpension liepen. Op 19 km was de rust in het sportcentrum van de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond te Zeist. Het was hier nog vrij druk, omdat veel wandelaars zaten te wachten totdat de regen was opgehouden.
Nadering van het hoogtepunt van de tocht
Door de bossen Hoog Kanje en langs Groot Heidestein bereikten we de wijk Kerkebosch te Zeist. Deze wijk wordt ontsierd door flats van 10 woonlagen. Door een paar parken van verzorgingstehuizen bereikten we de verkeersweg tussen Zeist en Driebergen. We staken de Blikkenburgervaart over. Opeens werd het wat modderig langs een akker van landgoed Blikkenburg. Op 26 km was de fruitpost, vrij dicht gelegen aan de spoorlijn Utrecht-Arnhem. Nu volgde het hoogtepunt van de tocht. Over een (oorspronkelijk gras-)pad liepen we nu door de grienden. Want nadat hier zo'n duizend voeten voor ons het natte graspad hadden bewerkt, was een enorm blubberpad ontstaan.
Jaagpad langs de Kromme Rijn
Uiteindelijk bereikten we een tunneltje dat ons onder de A12 snelweg doorleidde en ons naar het jaagpad langs de Kromme Rijn voerde. Dit jaagpad, dat tegenwoordig half verhard is volgden we zo'n 1600 meter. Daarbij hadden we uitzicht op de nieuwbouw van Odijk, gemeente Bunnik. Door een (particuliere) veetunnel, onder de A12 door en tevens langs de Rijnwijksche Wetering doorkruisten we landgoed Rijnwijck. Spoedig bereikten we het voor ons zo overbekende station Driebergen-Zeist. Door het natuurreservaat Beerschoten bereikten we op 33 km de koffiepost ten huize van een parkoersarchitect te Driebergen (niet ondergetekenden). Door de nationaal bekende Heidetuin liepen we verder. Even verderop liepen we onder een grote Zwitserse brug door. Langs De Grote Kom en langs zwembad De Zwoer liepen we Driebergen weer uit. Via de Maarnse Berg kwamen we bij de plas van de Maarnse zandafgraving. Door de buitenwijken van Maarn bereikten we de finish.
Wetenswaardigheden:
De totale afstand bedroeg 41,750 km. Er waren 610 deelnemers. Na de soeppost op 10 km had het korte tijd hevig geregend. Daarna regende het af en toe tot de grote rust. Na de grote rust bleef het vrijwel droog. Door de af en toe zeer krachtige wind bereikten we vrijwel droog de finish.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|