Vorig verslag van de intensieve verkenning van de Veluwe Volgend verslag van de intensieve verkenning van de Veluwe terug naar het overzicht van verslag van de intensieve verkenning van de Veluwe Terug naar het overzicht van de LAW's, streek- en NWBpaden op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Een intensieve verkenning van de Veluwe (2)
datum donderdag 27 december 1990
traject Oosterbeek - De Steeg
afstand 39 km
station Oosterbeek Het had 's-nachts flink geregend en ook nog op weg naar station Oosterbeek had het nog geregend. Maar toen we de trein uitstapten was het gelukkig droog. De spoorlijn ligt hier diep ingesneden in de stuwwal. Wat een graafwerk moet dat gekost hebben in het midden van de vorige eeuw zonder machines en alleen met paardekracht. Er moest zelfs een speciaal paardenkerkhof worden aangelegd. Het was rond kwart over acht en de straatverlichting was nog aan. Maar we begaven ons toch maar op pad. We liepen langs een gedeelte van het Airborne kerkhof. Vele kruisen stonden vlak naast elkaar in rechte rijen.
Langs de bosrand van landgoed de Lichtenbeek bereikten we landgoed Warnsborn. Met de Jac Gazenbeekweg kom je ook door dit landgoed. Maar ons parkoers liep hier schitterend eerst langs Hotel Groot Warnsborn. Daarna langs een smalle beek, die zich als een waterval in het er achter liggende meertje stortte. We bleven de beek nog even volgen en na nog een paar watervalletje stortte het zich als een stroomversnelling in een ander meertje. Op ons pad lagen nog steeds omgewaaide bomen, om maar niet te spreken van de vele omgewaaide bomen buiten de wandelpaden. Door bos en over heide zetten we koers richting Schaarsbergen. Aan het einde van de heide treffen we de gedenksteen van de vliegenier Clement van Maasdijk. Hij was één van de eerste luchtvaartpioniers en kwam in augustus 1910 om het leven bij een vliegdemonstratie. Door een tunnel onder de A12/A50- snelweg werd Schaarsbergen bereikt.

Hotel Warnsborn Dorp van dichters en kasteelheren, Schaarsbergen - Velp, 18 km
Schaarbergen ligt in een vlak gebied, dat nooit door landijs bedekt is geweest, maar waar wel het smeltwater van het omringende landijs zich verzamelde en veel zand en grind afzette. We liepen langs het plaatselijke kerkje. De eigenaren van de landgoederen Zypendaal en Warnsborn, bij wie vroeger veel boeren-, bos- en landarbeiders in dienst waren, zorgden er voor de bouw van deze kerk. Nogmaals kruisten we de A12/A50-snelweg. Het pad begon al flink te stijgen en te dalen en spoedig werd een hoogte van 50m gehaald. Na een afrastering van het Openluchtmuseum te Arnhem voerde het pad fraai over een smal kronkelend pad over heuveltjes. We kwamen bij een monument ter nagedachtenis aan de mei staking in 1943 waarbij verzetstrijders door de Duitsers werden doodgeschoten.
Nu kwamen we bij de toch wel enigszins indrukwekkende bouwerken van viadukten op de kruising van de A12 met de A50. Het fietspad slingerde hier langs de snelweg en enige malen ook door tunnels naar andere bospassages. Verderop wisselden bos en heide zich af en op een gegeven moment zagen we kleine rode stipjes uit mossen steken die prachtig rood kleurden in de zon. Na een lang recht pad werd afgeslagen en volgden een ander lang recht pad. Nogmaals staken we een snelweg over (A50) en zetten koers naar Rozendaal.
Rozendaal is een dorp van dichters en kasteelheren. Brede beukenlanen voerden ons er heen. Eerst kwamen we langs een begraafplaats en vervolgens werd kasteel Rozendaal bereikt. Na het gemeentehuis sloegen we de nieuwbouwwijk De Moestuin in. Vroeger was dit gebied een echte moestuin en behoorde tot kasteel Rozendaal. We staken een beekje over en volgden een eind langs de bosrand. In het bos werd steil de Koningsberg beklommen.
kasteel Rozendael, Schelpengalerij; de in de jaren zeventig van deze eeuw gerestaureerde schelpengalerij dateert uit circa 1722 en mag als exponent van de voormalige formele tuinaanleg rond Rozendael worden gekwalificeerd. Een eind verderop werd de Emma Piramide bereikt. Op de berg staat een uitkijktoren. Hier vandaan had je een prachtig vergezicht op onder andere Kleef, Nijmegen en Arnhem. Verder had je hier vandaan een minder prachtig uitzicht op de fabrieksschoorstenen van een vuilverbrandingsoven.
De bouw van deze piramide was aan het eind van de vorige eeuw een werkverschaffingsprojekt in een tijd van grote werkloosheid. Spottend werd de heuvel destijds dan ook wel de armoedebult genoemd.
Toen we de Piramide waren afgedaald kregen we problemen met de parkoersbeschrijving. We sloegen een verkeerd pad in. Drie kwartier later kwamen we weer bij de Emma Piramide uit. Mede met behulp van een andere wandelkaart namen we nu wel het goede pad. Via camping Beekhuizen werd de Beekhuizerbeek bereikt. We werden onthaald op een flinke regenbui. Langs de leuke smalle beek, die diep in de grond was uitgeschuurd, werd het centrum van Rozendaal bereikt. Overal waar we watervalletje en vijvers zagen konden we verdwenen watermolens vermoeden. Er hebben er vroeger langs deze beken minsten 13 gestaan. Een café was te ver van de roete af maar bij een benzinepompstation kochten we wat fris.

Natuurmonumenten aan de Veluwezoom, Velp - Laag-Soeren, 24 km
We liepen weer terug naar de Beekhuizerbeek. Langs de bosrand werd Rozendaal verlaten. Bij de 66m hoge Kamerdalse berg betraden we weer de bossen. Langs de ruim 73m hoge Dassenberg werd een schaapskooi bereikt. We besloten restaurant De Ruif te negeren en zetten koers naar het Herikhuizer veld. Hier bevonden we ons in de naaste omgeving van De Posbank. Grote heide velden in een heuvellandschap zijn hier met prikkeldraad afgezet. IJslandse paarden en schapen zorgen er voor het broodnodige onderhoud. Bij uitspanning Koepel De Kaap hadden we nog een mooi vergezicht.
Na een lichte daling steeg het pad weer en we begonnen ons af te vragen hoe dat bruggetje er wel niet moest uitzien waarover wij spoedig zouden komen. Het bleek een grote houten brug te zijn over een holle weg heen. Op een volgende heuvel lag bovenop een grote steen, de duivelssteen genaamd. Op deze steen zaten afdrukken van duivelspoten. Langzaam daalde ons pad en de spoorlijn van Zutphen naar Arnhem werd gekruist. Op een verkeersweg aangekomen stond een bushalte. De bus die na een kwartier kwam aanrijden bracht ons in drie kwartier naar Arnhem, een echte stopbus dus.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg