Zoudt ook u eens een blinde wandelaar willen vergezellen?

Op zaterdag 8 december 1990 organiseerde WS78 een 40 km wandeltocht vanuit Alkmaar Noord. De start was vanuit café De Hoornse Vaart, een sportcompleks met zwembaden. Ons groepje was op deze tocht meer dan verdubbeld. Een vriendin van ons, Lydia, had besloten om voor de eerste keer deel te nemen aan een WS78 tocht. In de afgelopen zomer had ze, met goed gevolg, meegedaan aan de Kempische Wandeldagen als tweedaagse. Daarbij was toen op één dag de temperatuur tot 36° opgelopen. De andere twee metgezellen, Trix en Herman, waren voor 100% blind. Wij leenden hen "een oog" uit. Het was behoorlijk druk bij de start. Aangezien Trix en Herman twee verschillende achternamen hebben, moesten we twee maal in de rij staan om in te schrijven, naast onze eigen inschrijving.
Maar om half tien begaven we ons met z'n vijven op weg. Het was de hele dag droog, maar bewolkt en af en toe iets heiig weer. Doordat Alkmaar voor flink wat wandelaars een "uithoek" is, waren er nog aardig wat deelnemers die verlaat startten. Na 400 meter hadden we al uitzicht op vier molens, die langs het water De Hoornse Vaart stonden. Op een brug, waar we overheen moesten, zagen we Klaas een foto van de molens maken. Klaas is trouwens het lopende seizoen vrij actief met fotograferen. Hij vertoont zijn kunsten (het maken van die foto's) dan op volgende tochten en belangstellenden kunnen deze foto's ook nabestellen.
Door het industrieterrein Huiswaard bereikten we het NoordHollands kanaal. Op een kruising moesten we links af. Normaal steken we dan schuin over. Daar konden we nu met onze twee blinde metgezellen niet aan beginnen. Volgens de officiële regels, een weg recht oversteken, moesten we vandaag onze tocht lopen. Over een enige jaren nieuw aangelegde brug staken we voornoemd kanaal over en liepen door het park langs de Singelgracht. Aan het eind hiervan kwamen we bij de Molen van Piet, een oude meelmolen uit 1769 op één van de oude stadswallen. Voor de molen stonden twee leuke zitbankjes waarvan de leuningen vissen voorstelden.
Na het (oudere) ziekenhuis betraden we het Alkmaarder Hout. Daarbij liepen we langs een dierenwei. In deze dierenwei zagen we onder andere twee struisvogels. Ze hadden hun koppen niet in het zand. We vroegen ons daarop af of ze wel de politieke uitdrukking kenden die naar hen genoemd is. In de dierenwei zagen we ook nog een wild zwijn. Even verderop zagen we een paar hele hoge lichtmasten, ten teken dat we vlak langs het stadion liepen van de voetbalvereniging AZ67. Eerst liepen we door een tunnel onder de spoorlijn door en even later liepen we langs de Egmonder Hout door een tunnel onder de rondweg om Alkmaar.
Langs ijsbaan de Meent verlieten we Alkmaar. Hoewel we niet op de ijsbaan konden kijken waren de schaatsers wel duidelijk te horen. Over een 3 km lang asfaltpad liepen we door de Egmondermeer. Dit is een groot poldergebied. Aan beide kanten van het asfaltpad lagen sloten. Aan de beschutte zijde lag een dun laagje ijs op het water. Deze winterserie begon op deze dag, voor het eerst in deze serie, zijn naam eer aan te doen. Het was trouwens hier in de polder waterkoud bij temperaturen om het vriespunt.
Bij de Neeltjeshoeve staken we de verkeersweg van Alkmaar naar Egmond over. We kregen weer uitzicht op een molen in de verte en spoedig kwamen we aan de rand van het duinengebied. In buurtschap Wimmenum was op 12½ km de soeppost. De erwtensoep smaakte hier overheerlijk. Op onze opmerking "je kan zeker geen tweede beker soep krijgen" werd geantwoord "jazeker, voor twee kwartjes krijg je er nog wel één". Daarop nam bijna ieder uit ons groepje nog een beker erwtensoep. Tot deze soeppost had Coos, Herman aan de hand gehouden en onze vriendin Lydia, die voor de eerste keer bij WS78 liep had Trix de hand gegeven.
Trix en Herman hadden het voorgaande seizoen al een WS78 tocht gelopen, namelijk in maart vanuit Maarn. Toen hadden ze flink wat problemen gehad met de vele omgewaaide bomen op het parkoers. Terugkerend naar de huidige tocht vervolgden we na de soeppost de tocht waarbij Lydia "los" mocht lopen en ik Trix aan de hand nam. Vlak voorbij de soeppost verlieten we de verkeersweg van Egmond naar Bergen bij Gasterij Het Woud.
Nu dwaalden we enige tijd door de duinen van het prachtige Noord Hollands Duinreservaat. Daarbij werd een uitzichtsduin niet overgeslagen. Over een 110 treden tellende trap werd het eerste uitzichtspunt bereikt. Voor ons is een trap een trap. Maar blinde mensen maken daar onderscheid in. Zo is een luie trap een trap, waarbij de treden niet al te snel achter elkaar komen.
Door een afwisselend begroeid duingebied bereikten we op 19 km het strand. WS78 trof het dit keer. Vaak werden stranden in het verleden gemeden omdat WS78 vaak slecht weer op stranden had. Welke WS78'er herinnert zich in dit verband niet de tochten vanuit Heiloo, Wassenaar, Den Haag of Hoek van Holland? Na 1400 meter moesten we het strand verlaten over de eerste brede strandopgang, schuin omhoog. Voorjaarsstormen hadden flinke happen van het duin weggeslagen waardoor de duinen hier meer op steile muren leken. Gelukkig stonden parkoersbewakers op dit punt om de wandelaars te wijzen waar het strand verlaten diende te worden.
We waren in Bergen aan Zee gekomen en we lieten Trix de schelpen "zien" die hier voor het zeeaquarium met cement zijn vastgemetseld. Trix voelde met haar handen over een aantal schelpen en verwonderde zich hierover. Even verderop werd Hotel Victoria aan de Zeeweg bereikt. Hier was de grote rust op 21 km. Coos zat hier al 10 minuten met Herman. Het was hier vrij rustig want de meeste wandelaars waren hier al vertrokken. Er was een vlotte bediening. Na koffie, appelgebak en erwtensoep werd na 20 minuten de tocht hervat.
We verlieten Bergen en liepen daarbij langs het Nivonhuis Het Zeehuis. Dit is het startpunt van de LAW "Het Waterlandpad". We betraden nu het noordelijke deel van het Noord Hollands Duinreservaat. Er lagen flink wat omgezaagde bomen langs de kant en soms ook midden op het pad. We liepen verschillende malen over trajecten van De Duinweg, één van de 15 wandelpaden van de Nederlandse Wandelsport Bond. Na een trappetje vernauwde zich het pad waarop we achter elkaar moesten lopen. In ons geval leverde dat in het begin wat problemen op, want eerst lieten we onze blinde wandelpartner voorop lopen. Later bleek dat het tocht handiger was om zelf voorop te lopen.
We liepen langs een paar kleine meertjes. In de buurt van Duinvermaak, waar ook een skibaan en een langlaufloipe is, werd het tweede uitzichtpunt beklommen (115 treden omhoog en 110 treden omlaag). Hoewel we 50 meter verderop wandelaars naar beneden zagen lopen en er ook geen controle door de organisatie meer was of je hier af zou snijden, zeiden onze blinde wandelpartners dat ze het officiële parkoers wensten te volgen. Net toen we over de Eeuwige laan naar Bergen liepen, zagen we een fazant de weg oversteken.
Op 29½ km was de koffie/theepost te Bergen. We behoorden tot één van de laatste van het wandelaarslegioen. Een wandelaar voor ons vroeg bij de post om een koek. Daarop werd tegen de wandelaar gezegd dat een nieuw pak alleen werd opgemaakt als er nog meer wandelaars ook een koek wilden hebben. Na onze bestelling van twee koeken werd het pak opengemaakt. Bij de volkshogeschool 't Oude Hof sloegen we de Philistijnse polder in. Aan het einde van het Paddenpad besloot ik mijn regenbroek aan te doen tegen de kou. Vlak voor ons liep een wandelaarster met twee honden. Bij het naderen van een ruiter kon ze haar honden niet in bedwang houden. De honden renden blaffend op het paard toe, waarop we de amazone nog hoorden roepen "ik sta niet voor de gevolgen in". Het liep gelukkig goed af.
Over een 3 km lange weg kwamen we eerst langs een betonnen paal met daarop het wapen van Alkmaar, een grenssteen dus en even later arriveerden we bij de fruitpost op 34 km. Het begon al aardig te schemeren en we hadden onze reflectievesten inmiddels al aangetrokken. Langs het gemeentelijke kampeerterrein Alkmaar werd Alkmaar weer bereikt. Via het "centraal station" en de spoorbrug over het Noord Hollands kanaal werd de finish even na 5 uur weer bereikt.
Het aantal deelnemers bedroeg 436 terwijl reeds 10 nalopers zich hadden aangemeld. Het is ons best meegevallen om met blinden te wandelen. Zij en ook andere blinde wandelaars willen dol graag ook zo'n tocht maken. Zoudt ook u eens een blinde wandelaar willen vergezellen? Veel wandelevenementen in Noord-Holland boven het IJ trekken veelal niet zoveel deelnemers. Zou het WS78 gelukt zijn om hierin een kentering in aan te brengen?

Henri Floor & Coos Verburg