|
|
|
|
vierde dag van de 37e Apeldoornse Vierdaagse, vrijdag 13 juli 1990
|
Op vrijdag 13 juli 1990, de laatste wandeldag mochten we een half uur eerder startten. Dus vanaf
6.00 uur. Daar maakten we gretig gebruik van. Het leek wel of onze conditie voor 4 x 50 km lopen
tanende was, En dan met name mijn conditie of kwam dat misschien omdat er bij mij 8 (acht) blaren
zijn doorgeprikt gedurende de gehele vierdaagse. Hoewel het KNMI voor deze dag als warmste had
voorspeld, viel dat voor ons wandelaars nog wel mee. De temperatuur bleef op 22° steken. Deze dag
verlieten we Apeldoorn in zuidwestelijke richting. In de buitenwijken van Apeldoorn, tussen wijk De Bouwhof en Ugchelen was aan de Boogaardlaan een pijl, ter hoogte van de Richtersweg, verdwenen.
Daardoor misten we een leuke bospassage ten westen van het Lukas ziekenhuis. We staken de snelweg
A1 onderdoor. Langs de begraafplaats Heidehof bereikten we landgoed Bruggelen.
We liepen langs een
heideveld met aan onze linkerhand bossen. Aan het eind van de wandeltocht zouden we over het
middengedeelte van deze heide weer terug naar Apeldoorn wandelen. Nu kwamen we in de bossen Het
Leesten overgaand in de bossen Spelderholt. Door het Lierderbos bereikten we vakantieoord Het
Lierderholt waar een grote rust was. Deze rust was echter niet meer weggelegd voor de 30 km lopers,
die al eerder waren afgeslagen naar Hoenderloo. Door de bossen Schenkenshul en weer een heideveld
met prachtige vergezichten bereikten we door de bossen Hoenderloo.
Hier in Hoenderloo kwamen we om 11 uur aan. We hadden ons hier meer voorgesteld van de muziekband.
Eén muziekje in de 10 à 15 minuten is niet erg
veel. Maar het was natuurlijk wel erg warm, zo'n 20 graden. Van de vele bekenden die we hier in
Hoenderloo zagen, moeten we toch wel de Jojo's noemen. Ze waren weliswaar op de fiets. Maar ze
hadden deze dag te baat genomen om vele (oud)wandelaars weer te zien.
Na een rust van drie kwartier
vervolgden we onze route. Net buiten het centrum van Hoenderloo was de lus van de 50 km. Deze
voerde door het Hoenderlose bos. We liepen onder andere langs de werkschuur van Staatsbosbeheer.
Door bossen en over heide werd de laatste (en tevens eerste) verzorgingspost bereikt. Hier waren we
nog getuige van de aankomst van de laatste wandelaar op die verzorgingspost. In het park Berg en
Bos werden we tegemoet gereden door een auto van de organisatie met de mededeling dat we onze
medailles niet meer bij de Acaciahal in ontvangst konden nemen. We moesten de medaille nu afhalen
bij de finish in de Canadian Club.
Het is toch weer een hele organisatie om zo'n vierdaagse te organiseren. De medische dienst heeft
ook weer voortreffelijk gewerkt. Wel hoort er naar onze mening op elke rustpost een EHBO'er
aanwezig te zijn. Maar meer daarover is al verteld bij de tweede wandeldag op de rustpost te
Wissel. Verder liet de bepijling te wensen over. Wij zijn natuurlijk erg verwend met WS78 waar op
bijna elke kruising één of meerdere pijlen staan. Bovendien heeft WS78 op de pijlen het nummer
staan dat correspondeert met het nummer op de routebeschrijving, plus de lengte van de te belopen
afstand naar de eerst volgende parkoersafslag. Hier bij de Apeldoornse vierdaagse is weliswaar een
routebeschrijving, maar eventuele parkoerswijzigingen werden alleen op het traject van de 30 km
aangegeven.
Het was wel duidelijk waarom er parkoerswijzigingen waren doorgevoerd. Door de
voorjaarsstormen waren verschillende paden nog geblokkeerd door omgewaaide bomen. Terugkomend op de
bepijling. Weliswaar was op elke parkoersafslag een pijl
opgehangen, maar ondersteunende pijlen zouden welkom zijn. En bij droog weer, dat dit jaar op drie
dagen het geval was, zou ook met krijt op de (verharde) grond pijlen gezet kunnen worden. Zo was er
op de eerste wandeldag, in de lus van de 50 km bij punt 061, aan de pijl geknoeid. Meer hierover is
reeds beschreven bij de eerste wandeldag. Verder kwam het ook vaak voor dat de witte pijlen op hele
smalle takken zaten. Dat is natuurlijk makkelijker voor degene die de pijlen aanbrengt. Maar door
het zonlicht vallen de pijlen slecht op. Beter zou het zijn om de pijlen zoveel mogelijk op brede(re) bomen te bevestigen. Maar dat kost natuurlijk wel meer elastiekjes, waarmee ze zijn
vastgemaakt.
Na afloop van de wandeltocht zaten we in de Canadian Club (de start- en finish plaats) enige tijd aan
een tafeltje met een Duits echtpaar uit Frankfurt. Op onze vraag hoe zij de bepijling vonden,
antwoordden zij miserabel. Hoewel de routebeschrijving in het Nederlands is en 13 begrippen in het
Duits zijn vertaald, is dat voor de buitenlander niet hanteerbaar. Op onze vraag of ze hier nog wel
vaker zouden terugkomen moesten ze het antwoord schuldig blijven. Het Duitse echtpaar, dat door ons
in leeftijd geschat werd op 60 jaar, liepen ook het 50 km parkoers. Het voordeel voor ons voor deze
minder goede bepijling is dat de vierdaagse, op deze manier minder snel populair wordt. Daardoor
kunnen we langer genieten van de rust. Het is en blijft voorwaar een prachtige vierdaagse
wandeltocht. En volgend jaar willen we zeker weer van de partij zijn.
D E E L N A M E - O V E R Z I C H T
+-----------------------------------------------------------------+
¦ eerste dag tweede dag derde dag vierde dag ¦
+-----------------------------------------------------------------¦
¦ingeschreven 2.258 |
+-----------------------------------------------------------------¦
¦niet gestart 73 4 15 14 ¦
+-----------------------------------------------------------------¦
¦gestart 2.185 2.178 2.157 2.133 ¦
+-----------------------------------------------------------------¦
¦uitgevallen 3 6 10 ¦
+-----------------------------------------------------------------¦
¦aangekomen 2.182 2.172 2.147 ¦
+-----------------------------------------------------------------+
|
Henri Floor & Coos Verburg
|