Dit jaar werd voor de 47e keer de Ronde van Zuid-Limburg georganiseerd van 19
t/m 21 mei 1990. Ondanks mijn artikeltje van het vorige jaar onder de kop "Geen
reclame maken voor de Ronde van Zuid Limburg" hadden toch weer velen de weg naar
startplaats Heerlen gevonden uit het HKB gebouw aan de Pater Beatusstraat werd
op zaterdag en zondag gestart.
Zaterdags was de start tussen half elf en elf
uur. Maar om half tien was het al een gezellige drukte. Vele bekenden van WS78
of OLAT troffen we er. Dit jaar werd de tocht begunstigd door fraai zomerweer
met veel zonneschijn en temperaturen van even boven de twintig graden. De
parkoersen liepen weer wat anders dan vorig jaar.
Met name op de zaterdag was
het parkoers grotendeels tegengesteld ten opzichte van het vorige jaar. Af en
toe liepen we door plaatsen waar we nog nooit van gehoord hadden. Tientallen
malen hadden we mooie vergezichten. Vooral op de Brunssummerheide was het fraai
met uitzicht op de Rode Beek. Dit 2000 ha grote gebied is een uitgestrekt, sterk
heuvelachtig heidegebied met verschillende echte hoge heuvels.
Zondags was het
wel de warmste dag. Naast een grote rust waren er twee verzorgingsposten waar
voor een standaard tarief van 75 cent consumpties konden worden verkregen. Deze
dag leek het zwaarder dan ooit. Het leek wel of de parkoersarchitect op de kaart
een weg hadden opgezocht zonder te kijken naar de hoogtelijnen op de kaart. Zo
vaak ging het heuveltje op en af. Maar het blijft zonder meer een schitterend
parkoers.
De afwijkende bouwstijl van huizen ten opzichte van wat in de rest van Nederland
gebruikelijk is, geeft het Mergelland een "buitenlands tintje". In het oosten
van het Mergelland bleek leem een geschikte bouwstof te zijn omdat leem op ruime
schaal voorkomt. Bij deze vakwerkhuizen wordt eerst een raamwerk van zware
balken opgericht, waarna tussen de balken vlechtwerk van takken en twijgen wordt
aangebracht. Op dit vlechtwerk wordt dan leem gesmeerd, dat gekalkt wordt om het
beter tegen water bestand te maken. Pas later is men, uit decoratief
oogpunt, de balken bruin of zwart gaan teren. Omdat het leem toch altijd vrij
gevoelig bleef voor water werd steeds meer ruimte tussen de balken met baksteen
opgevuld, iets wat alleen de rijkeren zich konden veroorloven.
Naast de 30 km op
zaterdag, een 40 km op zondag wordt op de laatste dag, 30 km gelopen. Met 10
bussen werden de 506 wandelaars naar Eys vervoerd. Na een km asfaltweg vernauwde
het pad zich zodanig, dat een lange file van wandelaars ontstond. Er waren
enkele wandelaars, waaronder ondergetekenden, die niet zo van deze drukte houden
en lieten alle wandelaars voor gaan. Later, toen we zelf bij de vernauwing van
het parkoers aankwamen, zagen we wat de opstopping veroorzaakt had. Het pad liep
vrij steil omhoog, waarbij op het allerlaatste stuk ook de handen nuttig konden
worden gebruikt.
De sluitingstijden van de afmeldingsburo's bleken meer
indicatietijden te zijn. Een half uur na de officiële sluitingstijd kon je je
nog rustig afmelden. Dit jaar maakten wij gebruik van het Nivonhuis Eikhold als
overnachtingadres. Dit huis ligt op ± 15 minuten lopen van de start. Hoewel je
normaliter zelf in een Nivonhuis je eten moet verzorgen, was er nu een verzorgd
weekend georganiseerd van vrijdagavond tot dinsdagochtend. Er waren wel enige
corvee werkzaamheden te verrichten. Dit jaar waren er 26 wandelaars die van het
weekend gebruik hadden gemaakt, maar er is nog plaats voor vele anderen, want er
zijn 28 2-persoons en 4 zes-persoons kamers.