Onze kousen waren opgedroogd en onze schoenen waren praktisch droog. Rond tien voor acht vertrokken we uit Fichtelberg. Eerst kwamen we bij de Fichtelsee. Over een paar bruggetjes kwamen we aan de andere kant. We bleven steeds door bossen lopen tot aan Nagel aan de Nagelsee. Hier voerde de roete wat af van de oorspronkelijke beschreven roete. Bij het bord van de bebouwde kom van Wurmloh zagen we een Edeka. Hier kochten we eerst twee halve liters jus d'orange. Later kochten we nog twee maal 0,7 liter jus d'orange. In een bushokje lunchten we. Ik was een uur in de war doordat Coos had gezegd dat het kwart voor twaalf was in plaats van half elf.
Via Hohenbrand kwamen we weer in de rust van bossen en velden. Toen we bij de Luizenberg kwamen, bleek dat niet de top van de berg te zijn. Het was een toeristisch punt met veel rotspartijen, een openluchttheater in de rotsen en een restaurant. In Bad Alexandersbad stonden een paar fraaie huizen. In de omgeving lagen visvijvers. We kwamen een echtpaar tegen dat de weg naar Marktredwitz zo mooi vonden. Maar wij waren wel mooier gewend. Het duurde wel een uur voordat we Marktredwitz waren doorgewandeld.
Na Wolsau kwamen we in Haingrün. We overwogen hier in Haingrün te overnachten. We zagen daar echter vanaf omdat er geen mogelijkheid tot overnachten was. We zagen legervoertuigen van de US-army. Nu kwam werkelijk het mooiste gedeelte van de dag. We liepen door een groot natuurgebied over een vlakte met vele vergezichten. En daarop zagen we allemaal Fichten met af en toe open veld en tussendoor in de verten dorpjes (foto 6 en 7). En zo bereikten we over de Kalvarienberg, Kamersreuth. Hier overnachtten we in Gasthof Weißes Roß. Ik poetste de schoenen en vette ze in. Coos deed de was.