Op zondag 28 mei 1989 was de start om 8 uur. Maar wij wachtten nog een
halfuurtje om de "meute" voor te laten gaan. Spoedig liepen we over smalle
wegen omzoomd met struiken. Bij Benzenrade stond romantisch een grote oude boom
in een vijver. Aan de boom zaten zowel dode- als bebladerde takken. We liepen
door de eerste draaihekjes, waarvan er nog velen zouden volgen. In Imstenrade
kwamen we langs een grote "kasteel"-boerderij met een torentje. We staken een
snelweg over die mooi in het landschap was "weggewerkt". Boven op een berg zagen
we Huls (gemeente Simpelveld) liggen waardoor we even later liepen. Buiten Huls
liepen we weer mooi over rustige paden, door weilanden en draaihekjes.
Langs Eys
bereikten we Wahlwiller waar de eerste verzorgingspost op 12½ km was. We
kwamen uit op een pad langs de Geul. Deze beek ontspringt in België. Daar zagen
we op een gegeven moment koeien in staan, dat een leuk gezicht was. We
doorkruisten het dorp Mechelen. Nu kwamen we in een fraai landschap, waar in de
weilanden veel gele bloemen bloeiden. Na Hurpesch liepen we nog een tijdje langs
de Geul. Na een lange klim bereikten we restaurant camping Rozenhof te Camerig. Hier
had een andere trouwe schrijver zijn best gedaan om zoveel mogelijk namen van
OLAT-leden op te schrijven en overlegde dat met een OLAT-bestuurslid. Het totale
aantal meelopende OLAT-wandelaars bedroeg 47.
Na de rust kwamen we door een
donker bos. Net buiten dit bos hadden we een fraai uitzicht op de kerk van
Vijlen. Dit is de hoogst gelegen kerk van Nederland. Verderop kwamen we aan de
voet van de kerk. Hier had een jongeman van Vijlen een verzorgingspost
ingericht. Het water was gratis. Verder waren de prijzen wisselend. Een beker
melk kostte eerst één kwartje, maar toen wij bestelden was de prijs al opgelopen
tot twee kwartjes per stuk. Een groot stuk vlaai, dat op de verzorgingspost van
de RvZL ƒ 1,50 bedroeg, kostte hier in het begin een dubbeltje. Maar toen wij er
ieder één kochten was de prijs opgelopen tot twee kwartjes. Op de vraag waarom
de prijzen zo waren opgelopen, antwoordde de jongeman: "omdat het zo goed loopt en
daarvan wil ik profiteren". De jongeman was keurig gekleed in een wit pak met een
rode das om. Maar het was nog niet zijn zondagse pak. Toen de meeste wandelaars
hier waren verdwenen tilde de jongeman het potje met geld op en zei: Tsjee, dat
is zwaar, daar kan ik wel 32 keer mee in de rups. Er was namelijk kermis in
Vijlen.
Via Melleschet en Hilleshagen bereikten we Nijswiller. Dit dorp was
fraai versierd in verband met de passie-optocht. Na een steile klim
bereikten we op 31 km de tweede verzorgingspost te Bosschenhuizen.
Even verderop
liepen we langs de achterkant van een kapel. Deze kapel herkenden we nog van het
traject LAW 4 Eysden-Den Bosch. De kapel was open en we staken een kaarsje aan.
Het was per slot van rekening zondag. Nadat we de bossen waren uitgewandeld en
het meer bewoonde Heerlen hadden betreden, liepen we langs de Welterwatermolen.
Vlak voor de finish haalden we nog een man in die binnenkort 70 jaar wordt.
Hoewel hij deze dag het 30 km parkoers had mogen lopen, dat alleen bestemd was
voor 65 plussers, was hij toch op het 40 km parkoers opgegaan, maar was er door
zijn vrouw wel uitgelopen omdat hij voor haar te langzaam liep. De dagafstand
bedroeg 39,2 km. Behalve wijzelf zagen er flink wat wandelaars verbrand uit op
deze zonnige en warme dag.