Toen op ons overnachtingsadres in Irmelshausen de kranten werden verwisseld zeiden we dat we belangstelling hadden voor een artikel in een krant. Daarin stond een artikel over een toespraak van een priester op de Heidelstein (950m) ter gelegenheid van een samen komst van de wandelvereniging Rhönklub. Van de samen komst waren wij min of meer getuigen. Rond negen uur vertrokken we.
De markeringen waren nu minimaal. Praktisch alleen als het parkoers links of rechts af sloeg stond er markering. Zo was het lang geleden dat we 3 km lang geen markeringen hadden gezien. Het was wel weer een mooi parkoers over veelal betonwegen, waar alleen traktoren van gebruik maakten. Het was hier voornamelijk open veld met een glooiend terrein. In Herbstadt kwamen we weer op het oorspronkelijke parkoers (foto 45). Na Eyershausen, waar we wat drank bij een Edeka kochten, hadden we problemen de juiste markeringen te volgen. De 1 op 100.000 kaart gaf op een gegeven moment voldoende informatie om vast te stellen dat we verkeerd liepen. We vroegen informatie aan een dame die op het veld werkte en over een andere roete bereikten we onze volgende passeerplaats Alsleben.
De St. Ursulakapel aldaar was gesloten. Daarna voerde het parkoers fraai door bossen. We kwamen bij de Bayernturm te Zimmerau. Voor DM 1,00 kon je die beklimmen. Aangezien er geen kassier was, was er een automaat-draaideur geïnstaleerd. Toen we na 146 treden bovenop waren, verbleven we er maar heel even. Naast het feit dat het heiïg was, was er een andere reden dat we snel naar beneden gingen. De vloer van de uitzichtstoren bestond uit één laag planken en tussen de planken waren spleten waar doorheen je de grond kon zien. En dat gaf duidelijk een beangstigend gevoel.
Na Schwanhausen dwaalden we weer lange tijd door de bossen. Eénmaal verloren we de markering uit het oog. Toen Coos op onderzoek uitging zag ze een bruine vlek. Vlak daarop sprong de bruine vlek op en rende weg in de gedaante van een ree. Via Dippach werd Birkenfeld bereikt. Hier stond een oud slot dat gerestaureerd werd. Over een oude kasteelbrug, waarvan enige planken ontbraken, vervolgden we onze weg verder door de bossen tot we Maroldsweisach bereikten. We kochten een wandelkaart van de omgeving. Hier overnachtten we in Gasthaus Brauerei Hartleb.