Terug naar de homepage van Henri Floor Drentse wandelvierdaagse 1988

Eerste Drentse wandelvierdaagse bezorgt wandelsport schade
Van 12 t/m 15 mei 1988 werd voor de eerste keer deze vierdaagse georganiseerd te Odoorn (ca. 10 km ten noorden van Emmen). Duidelijk werd al snel dat het te groots was georganiseerd. Het deelnemers aantal was weliswaar 980 man, maar men had gerekend op zeker 5000 man. De parkoersen waren zodanig gekozen, dat 10.000 man de parkoersen konden lopen. Dit met alle nadelige gevolgen van dien voor de parkoersen.
Dit is het wapen van Odoorn. 
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Als je aan wandelen in Drenthe denkt, denk je aan uitgestrekte bossen en heide. Het parkoers bestond in het algemeen uit lange rechte wegen, bijna allemaal verhard. Bosparkoersen kende men bijna niet. En als men in het bos liep, dan waren dat vaak wegen verhard met kleine keien. Eén keer is dat wel aardig. Maar elke dag hoefde nou ook weer niet. De parkoersen liepen bijna nooit langs bijzonderheden.
Op zaterdag 14 mei 1988, nationale molendag, voerde de tocht op zo'n 500 m afstand van één van de spaarzame molens aldaar. De splitsingen tussen de verschillende afstanden waren slecht aangegeven. De stempelposten waren erg onoverzichtelijk. Vaak moest je in het café vragen, waar de stempelpost was. Soms deed iemand van de organisatie dat. Een andere keer deed de kroegbaas dat.
In het centrum van Odoorn had het A-batteljon van de 11e genietroepen uit Wezep een prachtige noodbrug over de weg gebouwd, die echter te steil was voor oudere toeristen. Verder waren er (op het 40 km parkoers) in het algemeen 5 à 6 rustposten met op verschillende daarvan uitgebreide E.H.B.O voorzieningen, compleet met drie noodbedden en zo'n 5 à 8 EHBO'ers van het rode kruis. Elke dag was de start in een grote tent buiten het dorp, terwijl de finish in een andere grote tent in het dorp lag.
Tijdens de tochten werden enige wandelaars geënquêteerd door middel van het invullen van enquêteformulieren. Op zich zat de organisatie goed in elkaar. Het bestuur bestaat echter niet uit wandelaars. Men heeft voor het volgende jaar beterschap beloofd. Ook hoorden we dat er wandelaars zijn die zeiden dat ze het volgend jaar nog een keer willen proberen.
De festiviteiten rond het inhuldigen en defileren was vastgesteld op zondagmiddag één uur en was derhalve alleen voor de 10 en 20 km lopers. Op deze twee trajecten waren trouwens ook de meeste deelnemers. Voor de doorsnee 30 en 40 km-lopers was dit niet weggelegd.

Op hemelvaartsdonderdag 12 mei 1988 was de eerste wandeldag. Omdat wij geen parkeerkaart voor de auto hadden, moesten we deze 50m verderop neerzetten, waar de stalling gratis was. We waren rond kwart over zeven gestart. We liepen eerst naar het Oranjekanaal en volgden dit enige tijd. Bij dorpshuus Gammers te Odoornerveen, aan de andere kant van het kanaal was op 6 km de eerste rust en tevens stempelpost. Dwars over het kanaal was een duwbak gesitueerd waar overheen we liepen. Via De Kiel en Eeserveen bereikten we de bosrand van Boswachterij Schoonloo. Na 14 km was dit de eerste onverharde weg. Na een km langs een wat drukkere verkeersweg (Schoonloo-Borger) kwamen we in Westdorp. Hier was weer een stempelpost.
Bij het betreden van de kleine kampwinkel stonden acht mensen opgepropt te wachten tot de baas van de winkel kwam. Hij moest tevens het stempelen verzorgen. Maar hij bediende tevens zijn cliëntèle. Na een fraaie slinger om een kanaal kwamen we door Esergroen. Vlak hierna begon het, na 30km, eindelijk mooi te worden. We kwamen nu in Boswachterij Odoorn. Je snoof hier de heerlijke boslucht in. Volgens opgave bedroeg de totale afstand 40,8 km.

Op vrijdag 13 mei 1988 werd bijna in één klap alle slechte zaken, die we de vorige dag hadden meegemaakt, weggevaagd. Al na één km voerde de tocht nu prachtig door de bosrijke Odoornerdennen. Op 4 km was de eerste stempelpost bij zwembad Leewal. Na het zonnige weer van de vorige dag met de harde oostenwind, bij een maximum temperatuur van 22 graden was het nu even zonnig, maar waaide het iets minder hard, zodat de temperatuur tot 24 graden kon stijgen.
Over het heideveld met de naam Molenveld en het Westerbos bereikten we Boswachterij Exloo. Hier was een stempelpost in CR Ees op 10km. Opvallend hier in Drenthe zijn de vele zwerfkeien. Menige grote kei sierde tuinen op. Door de vele open vlakten, waar we langs liepen, waaide opstuivend zand. Jammer was dat er op geen enkele manier informatie op de routebeschrijving werd gegeven van punten onderweg. Zo liepen we op een af stand van 200m langs het provinciale hunebed van Exloo. Alleen de attente wandelaar zal dit hebben gezien.
Na het Buinenveld en boswachterij Exloo bereikten we vlak voor Exloo weer een stempelpost die gezellig was gelegen bij een boswachtershut. Door de warmte zaten vele wandelaars hier te rusten. Vlak voorbij Exloo zagen we opeens een grote stofwolk en ontwaarden hierin een grote kudde schapen met een herder en herdershond. Teruggekeerd bij zwembad Leewal was weer een kontrôle. Nu was het nog zo'n 7 km lopen naar Odoorn waardoor dit een korte 40 km werd (ca. 35 km).
Hoewel het een mooie dag was geweest met veel zon, hadden we toch wat om over te klagen. En wel het korte parkoers. Zowel vlak na de start, als vlak voor de finish staken we een grote baileybrug over, die daar door genietroepen was aangelegd.

Zaterdag 14 mei 1988 begon de tocht mooi. De eerste 10km voerde door Boswachterij Odoorn. Terwijl we door de bosrand liepen zagen we op een akker een jong ree zich uit de voeten maken. In Boswachterij Odoorn was ook een schapenpark gelegen. We zagen er ook enigen. In een theehuis was de eerste stempelpost gelegen. Door het fraaie weer stond men ons reeds buiten op te wachten.
Hoewel de tocht hier door bossen voerde, werd toch steeds de grote paden genomen. Op 10 km zaten we al op de finish om ons vervolgens langs een saaie verkeersweg naar Valthe te begeven. Halverwege hier naar toe stond een richtingaanwijzer naar een hunebed. Deze lag zo'n 300m van de hoofdroute en was de moeite waard om te bezichtigen. In Valthe troffen we bij een stempelpost een groepje van drie OLATters, die uit Erp kwamen.
De lus van de 40 km was erg saai. Het was een rondwandeling om het langwerpige Valthermonde. Een korte routebeschrijving was als volgt: Na 1km l.a., na 1km r.a., na 3 km rechtsomdraai, na 3km l.a., na 1km r.a., na 1 km stempelpost te Valthe. Erg saai dus. Na Valthe werd het weer wat mooi. We kwamen langs 2 hunebedden (Provinciale hunebedden van Valthe). Maar op de routebeschrijving stond hierover geen enkele mededeling. In Weerdinge was weer een stempelpost.
wapen van Emmen, waaronder Weerdinge valt. 
Dit wapen is te vinden op de lokatie www.ngw.nl/indexgb.htm  
Deze site is mogelijk gemaakt door de Bank Nederlandse Gemeente te Den Haag Een dame die op een terrasje zat van CR "De Poort van Emmen" vroeg ons: "Is het nou leuk om op zo'n drukke weg te wandelen. Het lijkt mij levensgevaarlijk". Door boswachterij Emmen en de Valtherbossen bereikten we de laatste stempelpost op een camping. De laatste 3 km van Klijndijk naar Odoorn voerde saai langs een verkeersweg. Het was een warme, droge wandeldag geweest met veel wind en een maximum temperatuur van 26 graden.

Zondag 15 mei 1988 was de start voor de 30 km met drie kwartier vervroegd, zodat deze reeds om kwart over zeven konden starten. Wij begonnen rond dezelfde tijd en zagen nu veel "vreemde" gezichten. We verlieten Odoorn langs het Hunzebos en een verwijzing naar het enige hunebed onderweg ontbrak wederom. Na de eerste stempelpost op 4km liepen we een paar km een breed pad door een bos. Daarna moesten we 30km wachten voordat we weer door een bos kwamen.
Nadat de voorgaande dagen al flink op het parkoers gekankerd was, werd het nu wel erg gortig. Na de splitsing met de 20km voerde ruim 14 km langs een verkeersweg. Hierbij was één weg van 3 km, die we de vorige dag ook al hadden gelopen, maar dan in tegengestelde richting. Nadat we de voorgaande dagen verwend waren met de vele rust posten, moesten we het nu ruim 15 km zonder doen. De vermelde tussenafstanden op de routebeschrijving klopten totaal niet. Na 5 uur lopen zouden we slechts 22 km hebben afgelegd. De laatste 3 km waren wel weer aardig door bossen, maar nu liepen we ook weer op het 10 km parkoers. Deze afstand kon als enige een voldoende scoren. Ook deze dag scheen de zon de hele dag en steeg het kwik tot 25 graden.
naar de top van deze pagina

Henri Floor & Coos Verburg