Het Zuiderzeepad (LAW8) Lage Vuursche - Vollenhove (2)

Traditiegetrouw maken wij op nieuwjaarsdag een wandeling. Zo vervolgden wij op 1 januari 1988 het Zuiderzeepad. Van huis uit was het 5 minuten lopen naar Salentein, het beginpunt voor ons tweede trajekt. Over een rustig landbouwweggetje bereikten we buurtschap Diermen, waar een grote boerderij uit 1887, nu dus net 101 jaar bestond. Even verderop liepen we over landgoed Oldenaller. Het huis op dit landgoed werd gebouwd in het midden van de 17e eeuw, waarschijnlijk naar een ontwerp van Jacob van Campen die ook bouwmeester was van het Paleis op de Dam. Het park er om heen was wat verwilderd tot bos.
Een eind verderop, we waren inmiddels weer op landbouwwegen met boerderijen gekomen, brandde midden op de weg een groot vuur. Zo te zien bestond de voeding voor dit nieuwjaarsvuur voornamelijk uit autobanden. We staken een smalle sloot over, maar voelden in het voorbijgaan de warme gloed van het vuur.
Even voor Veenhuizerveld lag, wederom midden op de weg, weer een nieuwjaarsvuur bij een kwekerij. Nu moesten we over het grondgebied van de kwekerij om het vuur heen lopen. Bij vele boerderijen lagen nog de restanten van vuurwerk. Op weg naar Spriel werd het parkoers bosachtig. Tevens steeg het pad terwijl we op de kaart de hoogtelijnen zagen oplopen, respektievelijk 12,7m, 16,3m, en 19,3m.
Na Spriel steeg het pad sterker door het Sprielderbosch en zagen op de kaart respektievelijk 33,9m en 48,7m. Via het Solsche Gat bereikten we (letterlijk) het hoogste punt van het Zuiderzeepad bij Boshuis Drie op 55m. Na zo'n vier uur lopen hadden we nu toch wel eens zin in een kop koffie, doch het Bochhuis was op nieuwjaarsdag gesloten.
Het Sprielderbos ging over in het Speulderbos. Deze twee bossen zijn vanouds gemeenschappelijk bezit geweest. Al in de middeleeuwen groeiden er machtige beuken en deze dienden toen voor de vissers op de Zuiderzee als baken. De twee bosgebieden zijn duidelijk in tweeën te verdelen. Het Speulderbos was herenbos, dus bestemd voor de jacht. Het Sprielderbos was boerenbos. Hier kapten de boeren gerief- en brandhout. Geriefhout werd gebruikt voor de bouw van boerderijen en schuren en voor gereedschap. Alleen de rechte stammen werden gekapt en de kromme en scheve bomen bleven staan.
We dwaalden verder door de bossen van de gemeente Ermelo en hadden bij het Houtdorperveld en het Speuldersveld vergezichten van zo'n 10 km. Bij de Oldhof bereikten we de Staverdense beek. Deze 20 km lange beek heeft zijn oorsprong in het Uddelermeer en stroomt uit in het IJsselmeer. Via het fraaie kasteel Staverden bereikten we, na 5 3/4 uur lopen,in HR De Zwarte Boer een rust, nadat we ook al een kwartier langs de kant van de (bos-)weg hadden gerust.
Toen we Leuvenum verlieten, zagen we twee wilde zwijnen in een weiland met 4 kleintjes en één heel klein zwijntje. Het parkoers was hier door de bossen en verderop door het Hulshorsterzand goed gemarkeerd. Prachtig voerde de route hier over de zandvlakte van het Hulshorsterzand. Het is hier goed opletten op de paaltjes met okergele kop.
Op een Y-splitsing ontbrak een markering en volgden even het verkeerde pad. Volgens de parkoersbeschrijving moesten we nu een wit/rode NS markering volgen, maar het was al zo donker dat we die niet meer zagen. Met een zaklamp scheen ik op elk kruispunt op de kaart om te kijken of we nog goed liepen. Om half zes kwamen we op NS-station Nunspeet aan dat op 1½ km van het parkoers af ligt. Het dagtrajekt bedroeg 46 km.

Henri Floor & Coos Verburg