Jac. Gazenbeek leefde van 1894-1975. Hij was natuurkenner, folklorist en journalist en was één van de beste kenners van de Veluwe. In tal van boeken en artikelen heeft hij de schoonheid van dit "wilt en bijster landt" op boeiende wijze beschreven, die hij uit de mond van boeren, bosarbeiders, jachtopzieners en stropers heeft opgetekend.
Op zaterdag 20 juni 1987 begonnen wij te Arnhem aan deze 65 km lange tocht. Met de trein konden we niet veel voor acht uur beginnen. We dachten de tocht in 11 uur uit te wandelen. Langs de spoorlijn richting Oosterbeek liepen we Arnhem uit. Na enige tijd begon het heuvelachtig en bosrijk te worden. We liepen langs een oud Christusbeeld en even verder liepen we door "de groene bedstee". Dit is een heuvelachtig pad, waar smalle bomen vlak naast elkaar staan, gebogen naar elkaar toe zodat de hemel hieronder niet te zien is. Regelmatig passeerden we slagbomen met daarop de tekst "Het Geldersch Landschap".
We betraden Landgoed Warnsborn. Het pad voerde hier eerst door bossen en later over een heide. We staken de A12 via een noodbrug over. Het weer zag er vreemd uit. Het leek alsof het elk moment kon gaan regenen, maar het bleef de gehele dag droog. Mede door dit wat, minder mooi uitziende weer was het erg rustig in de bossen. We bereikten de tweede stempelpost met CR De Planken Wambuis en dronken hier koffie.
Daarop dwaalden we lange tijd over het gelijknamige natuurterrein. Vlak voorbij de Mossel haalden we vijf wandelaars met rugzak en bergschoenen in, die het Gelrepad van het NIVON liepen en op weg waren naar Brummen. Over een prachtig landschap met heide, grote gebieden met zuur gras, veel berkenbossen en ook open stuifzandgebieden bereikten we Otterloo.
Het landschap veranderde wat. We zagen nu weidegebied afgewisseld met bossen over vrij veel zandwegen. Even voor Harskamp vingen we het geluid op van schietoefeningen op, op het Harskampse Zand. In Harskamp was onze derde stempelpost in Café De Vergulde Leeuw.
Ook de daarop volgende boswachterij Kootwijk-Loobos was erg mooi. Bij het naderen van Kootwijk werd onze rust ernstig verstoord door vele toeterende vrachtwagenkombinaties. Bij rustgelegenheid café bar De Brinkhof te Kootwijk waren wij getuigen van een drie km lange optocht van 160 meest toeterende vrachtwagens met naast de bestuurders gehandicapten. Langs de kant stonden flink wat mensen.
Op weg door de bossen naar Garderen voerde ons pad enige tijd gelijk met een toertocht voor ruiters. Er was voor hen een parkoers van 59 km uitgezet. We kwamen nog twee wandelaars tegen die al 4 uur onderweg waren en languit op een bankje lagen.
In Garderen was de vierde stempelpost in café De Valouwe. Nu dwaalden we lange tijd door boswachterij Speulder- en Sprielderbos waarbij we over een wel meer dan 5 km lang pad liepen en bereikten uiteindelijk Ermelo. Volgens de roetebeschrijving kwamen we op 60 km langs Eethuis De Fazant. Deze eetgelegenheid bleek twee jaar tevoren van naam veranderd te zijn in CR Bonaparte. Gezien het gevorderde uur (19 uur) besloten we hier te dineren.
Bij lange afstandstochten van b.v. Euraudax wordt ook tijdens wandeltochten gedineerd. Na een uur vervolgden we en net na sluitingstijd (21 uur) van het stationsloket bereikten we het NS-station van Harderwijk. We vonden de lokettiste, die nog aanwezig was, nog bereid om ons een stempel te geven.
|
Henri Floor & Coos Verburg
|
