Het Pieterpad, van Pieterburen naar de Sint Pietersberg

datum:	maandag 11 mei 1987
traject:	Anderen - Sleen

We ontbeten al om 7 uur en vertrokken om 7.50 uur. Aanvankelijk zonder jas, maar deze moesten we spoedig aan doen. Langs de weg vielen de vele bomen op waarvan de toppen ontbraken of waar takken van af waren door de ijzel, die in februari (1987) gevallen was. Aanvankelijk kwamen we flink wat scholieren tegen die vermoedelijk in Rolde op school zaten. In boswachterij Gieten kregen we onze eerste regenbui. We liepen veel over zandwegen en zagen vele toppen van bomen langs de wegen liggen. We zagen veel bosarbeiders bezig met snoeiwerkzaamheden.
Over landgoed Meindersveen liepen we over een paar leuke smalle paadjes. Er liggen hier ook enige vennen. Bij camping Warmen Bossen te Schoonloo dronken we een kop koffie en haalden een stempel voor onze stempelkaarten. In Schoonloo zelf troffen we een SRV wagen waar we nog een pak drinkjoggurt kochten. We liepen verder door boswachterij Schoonloo. Via heideterrein de Tweelingen bereikten we natuurreservaat Oud Orvelte. Heidevelden worden door veel mensen beschouwd als stukken nog ongerepte natuur. Strikt genomen is dit niet juist. Ze zijn namelijk ontstaan door toedoen van de mens. Als zodanig is het eigenlijk kultuurland en wel van de boeren van de arme zandgronden, die de heide hard nodig hadden voor hun schapen. Niet alleen vanwege de wol, de melk en het vlees, maar vooral ook om de mest werden schapen gehouden. Zonder schapemest bracht de grond te weinig op om van te kunnen leven. Zodoende volgden op de landbouwgronden (de essen), die vlakbij het dorp lagen, de heiden, waar de schapen graasden. 's-Nachts werden de kudden in de potstallen ondergebracht om de mest te kunnen verzamelen. Deze mest werd gemengd met heidestruiken en door de poten van de schapen zozeer betreden, dat in de stallen een mengsel ontstond van vermalen struiken en mest. Dit mengsel werd over de esgronden gestrooid en dit eeuwenlang herhaald opbrengen heeft gemaakt, dat de essen doorgaans hoger liggen dan het omringende heideland.
Bij Schoonoord staken we het Oranjekanaal over. Even verder lag op een halve km van de roete hunebed De Papeloze Kerk. De Papeloze kerk is ontstaan ten tijde van de kerkhervormingen in de tachtigjarige oorlog. Toen werden er bij het hunebed in het geheim kerkdiensten gehouden. De domine stond bovenop het hunebed, zodat hij vrij uitzicht had en eventuele vervolgers meteen aan kon zien komen. Omdat er geen priester bij de kerk hoorde noemde men de kerk papeloos. Het grafmonument is in de vorm, zoals ze door het Trechterbekervolk werden achtergelaten. Voor een goed inzicht is het hunebed slechts voor de helft met aarde overdekt.
Bij de Galgenberg, een prehistorische grafheuvel stond een achtstammige berk. Hier gingen de regenbuien over in regen. Bij Noord Sleen kwamen we langs nog twee hunebedden, waarvan er één imposant uitzag, maar door de regen liepen we verder. Na Noord Sleen bereikten we Sleen en kwamen langs het fraaie stadhuis. We kochten ieder nog een pak jogiedrink en daarna spoedden wij ons naar mw. Jacobs, Entingestraat 3, Sleen. In het NIVON boekje staan achterin VVV-adressen. Nu staat bij Sleen niet het adres van de VVV, maar van het overnachtingsadres van mw. Jacobs.

Henri Floor & Coos Verburg