Het was wederom de hele dag
droog en zonnig. Doordat we lange tijd onder de
bomen liepen, bleef het voor ons lang fris. Het had
voor de derde achtereenvolgende nacht gevroren op
de velden. Omdat we pas om half acht konden
ontbijten vertrokken we om 8 uur.
Al meteen in het
begin week de roetebeschrijving af van de markering
op de kaart. Over een asfaltweg bereikten we
Kirchberg waar de kerk erg mooi moest zijn, maar
waarvoor we ons geen tijd gunden, omdat we die dag
40 km moesten af liggen. We moesten goed op de
kaart kijken want de markering was hier slecht.
We bereikten het riviertje de llz in het Ilztal. Het llztal is
rond 1960 tot ontwikkeling gekomen voor het
toerisme. De rest van die dag volgden we vrijwel
steeds de Ilz. We kwamen bij Fursteneck, een groot
kasteel. Jammer was echter dat er een hotel van was
gemaakt, zodat we het niet van binnen konden
bekijken. Af en toe zaten er hele leuke paden in. Zo
liepen we een tijdlang tussen de Ilz en een spoorlijn.
Op een gegeven moment kwam er een trein aan dat
een heleboel lawaai maakte. Het bleek een
goederentrein te zijn, waarvan uit een van de wagons
grint kwam om de spoorlijn te verstevigen.
Rond drie
uur kwamen we bij het Ilzer stuwmeer. Daar was
het erg rustig. Er dreven een paar vissersbootjes op
het water. Rond half vijf
bereikten we Passau
waar de Ilz, en ook de
Inn, in de Donau
stromen. We liepen nog
langs de Dom. We waren echter te moe om de Dom nog te
bezichtigen.
Ons hotel lag recht tegenover het station.
Men was daar bezig met hei werkzaamheden,
zodat we de volgende ochtend al weer tijdig wakker
werden (half zes). En met deze wandeling zat onze
huwelijksreis er bijna op. Ons restte nog de terugreis
met de trein. In Nederland aangekomen beeindigden
we onze huwelijksreis op dezelfde manier
waarop we ermee begonnen waren. Namelijk met een
WS78 wandeltocht. Ditmaal te Tilburg.