We hadden de
vorige avond met de hoteldirekteur afgesproken
dat wij de volgende ochtend naar Waldmunchen
gebracht zouden worden en dat daarna onze koffers
naar Cham werden gebracht. Om half acht vertrokken
we met de auto en kwamen even voor acht uur op het
marktplein in Waldmunchen aan.
Het bleek dat deze
tweede tocht, de Pandurensteig, vanaf de VVV
begon. Deze was weliswaar geopend (het was
namelijk zondag), maar je kon er alleen een stem
uitbrengen vanwege verkiezingen (de Landstag). Net
buiten Waldmunchen stond een bord met de wapens
van twee gemeenten, waaronder Waldmunchen. Het
pad voerde door het bos over een rotsachtig kruispad.
Langs de kant stonden verschillende, in steen
uitgevoerde, kruisbeelden met de beeltenis van de
kruisiging van Jezus Christus. Het pad voerde naar
een leuk kerkje te Herzogen dat er van binnen ook
heel mooi uitzag.
Over een paar rustige asfaltwegen
bereikten we in Lengau weer de bossen. Af en toe
zaten er heel leuke paden in. Door de herfst kleurde
het mooi. De mist was al aardig opgetrokken en de
zon was al doorgebroken. De roete was
op zich goed gemarkeerd. De markering stelde een
zwarte sabel voor op een rode achtergrond en was
vaak op bomen geschilderd hetgeen echter de
zichtbaarheid niet echt bevorderde. Vaak liepen we
over brede boswegen.
Vlak voor Katzberg was nog
een uitzichttoren. Maar gebruikelijk stond er bij:
Betreden op eigen risiko. En het zicht was toch
beperkt tot ongeveer 3 km. Daardoor leek ons dit niet
de moeite waard. In Cham vonden we spoedig het
Kolpinghaus waar we overnachtten.
Het Kolpinghaus was tevens een konferentieoord.
In het centrum van Cham waren veel winkels geopend
vanwege een markt die er was. We maakten van de
gelegenheid gebruik om nog wat wandelkaarten te
kopen. Onderweg waren we trouwens nog twee
Pandurensteig wandelaars tegengekomen. Zij hadden
ook in het Kolpinghaus overnacht.