|
Zaterdagochtend 22 juni 1985 was om 11 uur de start. Het was licht bewolkt, terwijl het wat broeierig aanvoelde. Daarop werd besloten in de korte broek te starten. Op weg naar Purmerend kwamen we langs het huis van Anton Heijboer, die zijn huis van buiten volgekliederd had. Even verderop stond een man van een jaar of zeventig vanuit zijn tuin ons aan te staren. Zijn vrouw tikte op de ruit om hem iets mee te delen, maar hij reageerde hier niet op. De wandelaars maakten hem hierop attent waarop hij zei dat ze dat al zo vaak deed.
Wij vervolgden de roete tot Hoorn zoals die ook gelopen wordt met Amsterdam-Hoorn. In Purmerend was de eerste wagenrust bij een grasveld en ons werd het verzoek gedaan hier niet te plassen, omdat het een kinderspeelveld betrof. Op de beruchte Neckerweg werd menigmaal het toch al pittige tempo van 7,2 km per uur enige malen overschreden waardoor we 5 minuten te vroeg aankwamen in Beets, waar de eerste grote rust van een half uur was op 28 km. Hier konden we, evenals op de laatste grote rust, niet over onze tassen beschikken.
Verder ging de tocht en uitgerekend op het trajekt waar we onder de bomen liepen regende het licht zodat we vrijwel niet nat werden. In verband met de stoomfestivitëiten te Medemblik was de grote rust nu verplaatst naar Opperdoes, waar op 52 km de tweede grote rust was en drie kwartier duurde. Vlak voorbij Medemblik werd mijn aandacht gevestigd op de grote antennemast bij Den Oever, die nu nog 2 cm hoog leek maar in werkelijkheid wel 100 m hoog lijkt. Een paar honderd meter voor de derde grote rust in Den Oever wisten we op een kruising niet hoe we verder moesten.
De grote groep hadden we namelijk niet meer bij weten te houden en tot nu toe werd er ook niet gepijld. Maar na een 3 tal minuten bracht Ciska Wijsman, die met de auto langs kwam, uitkomst. Hier in Den Oever duurde de rust een uur en om 1 uur ',s nachts werden we "losgelaten" om in ons eigen tempo de tocht voort te zetten. Al na een paar km zag ik niemand meer voor of achter me. Gewapend met een walkmanradio begon ik, voor de eerste maal, aan de afsluitdijk. De tocht voerde over het fietspad dat gelegen is tussen de vierbaansweg en de hoge dijk.
De vermoeidheid begon danig parten te spelen en ik telde hoeveel voetstappen ik kon zetten met mijn ogen dicht voordat ik mijn ogen weer moest openen en een korrektie nodig was. Niet altijd lukte dit en zo gebeurde het dat ik op een gegeven moment op de rand van het fietspad terecht kwam, mijn voet verzwakte en voorover op de grond viel. Gelukkig had ik mij niet erg bezeerd, maar van de schrik bleef ik toch enige minuten op de grond zitten.
Nog steeds was voor of achter mij niemand te zien. Dus vervolgde ik weer mijn weg. Verschillende malen zag ik ook langs de kant van de snelweg een verkeersbord dat leek op een waarschuwingsbord voor auto's voor steenslag. Pas toen het licht werd zag ik dat het geen waarschuwingsbord was voor steenslag, maar bij storm voor overwaaiend wrakhout.
Reeds om half vier begon het licht te worden. Het was af en toe onbewolkt geweest waardoor de maan als sikkel en ook sterren te zien waren. Later hoorde ik van anderen dat, toen zij ter hoogte van een sluis waren, de slagboom dicht ging toen er een schip aan kwam. Maar de brug/sluiswachter zag de wandelaars en liet hen rustig doorgaan. Geen van de wandelaars lukte het echter om te bukken zodat ze kruipend onder de slagboom door moesten.
Als een van de laatsten kwam ik zondagochtend om 7 uur aan bij de vierde grote rust te Zurich op 113 km. De barkieper zag er niet meer zo fit uit, maar dat kwam natuurlijk door de velen die hij al bediend had. Om kwart voor acht vertrokken we. De achterhoede bestond nog uit ongeveer 10 man. Via de plaatsjes Pingjum. Arum, Achlum en Hitzum bereikten we om kwart voor elf de laatste grote rust te Franeker op 132 km. Op datzelfde moment hadden de eerste wandelaars de finish al bereikt, waaronder Jan de Jonge en Joop Wissink. Ik was nu bijna 24 uur onderweg en had nu 132 km afgelegd.
Als ik dan het verslag lees van Gerrit de Jong over de 24 uurs wandelwedstrijd te Lagny sur Marne in Frankrijk en zie dat de laagst geklasseerde een afstand loopt van 145,28 km dan voel ik mezelf toch geen kleine jongen meer. Wel moet gezegd worden dat de weersomstandigheden toen veel slechter waren. De temperatuur lag 10 graden lager terwijl het toen ook af en toe sneeuwde.
Zoals ik al eerder meldde in dit verslag konden we hier ook niet over onze tassen beschikken. Voor de organisatie gaf dat echter toch nog een probleem, omdat er een Deen was die niet meer op zijn wandelschoenen verder wilde lopen en alleen nog maar op zijn reserve wandelschoenen verder wilde lopen. Hierop moest iemand van de organisatie naar Leeuwarden rijden om zijn tas op te halen. Na ruim een uur wachten kon de Deen met zijn reserveschoenen alsnog de tocht voortzetten.
Ook hier in Franeker bleef ik 3 kwartier rusten, zodat ik om half twaalf vertrok. De achterhoede was inmiddels geslonken tot 3 man. Op dit laatste trajekt dreigde het wandeltempo enkele malen onder de 5 km per uur te zakken. Hierop kwam Jan v.d. Linden te hulp en liep een eind mee om het tempo weer wat op te voeren. Hierbij gingen mijn gedachten naar de verslagen van Parijs-Colmar waar de wandelaars ook te hulp worden geschoten met het opwandelen door verzorgers. Maar een paar km nadat Jan v.d. Linden was verdwenen zakte het tempo weer. Later liep Jan Wage enige malen met ons op. Hij heeft o.a. meegedaan aan de eerste Amsterdam Leeuwarden.
Ongeveer twee km voor het einde zag ik 300 m voor mij Jan Hoekstra lopen, Hij loopt veelal in een geel trainingspak met op zijn rug Végé 4=6. Ik kreeg een innerlijke drang om hem nog in te halen. Tot mijn eigen verbazing lukte het mij om mijn wandeltempo van 5 naar 8 km op te voeren. Het is mij inderdaad nog gelukt om Jan in te halen. Om 14.20 uur arriveerde ik bij de finish.
Hiermee had ik de 150 km afgelegd in 27 uur en 20 min. Dat was maar liefst 2½ uur sneller dan in april 1984 toen ik in Euraudax verband 29 uur en 50 min deed over de 150 km. Om 4 uur 's middags begonnen we aan een gemeenschappelijke warme maaltijd en om 5 uur werden de fraaie diploma's uitgereikt aangezien dit jaar het 40 jarig jubileum werd gevierd.
|
