Het verslag begint onder de foto
Wandelend gezelschap met twee Alpaca's
a de Zand en Bosrandentocht van Harderwijk blijven we vandaag in de provincie Gelderland, maar nu in de plaats Dieren waar de Bronbossen- en heuvelstocht zich aandient. Wandelaars kunnen zich aanmelden voor een 20 km of 40 km wandeling. Met alle goede voornemens voor het nieuwe jaar moet het een geweldige opkomst worden. Het Gelderse dorp ligt tussen de Veluwezoom en de rivier de IJssel ingeklemd. Een van de relevantste bedrijven in het dorp is de in 1892 opgerichte Nederlandse fietsenfabriek van het merk Gazelle. Het bedrijf dat meer dan 275.000 fietsen per jaar produceert en daarmee marktleider in Nederland is, is in de loop der jaren vaak van eigenaar gewisseld. Nu is het bedrijf in handen van Pon Holdings, importeur van de Volkswagen. Ben Pon Jr. een telg van de familie was zakenman en autocoureur. Als coureur begon hij het racen met een Volkswagen Kever waarin een Porsche Carrera motor was gemonteerd. Later reed hij voor Porsche met een Porsche 356 Carrera Abarth. Op het circuit van Zandvoort heb ik hem nog zien rijden. Ojee, ik dwaal weer eens af. Niet doen. Gazelle nam in de tweede helft van de vorige eeuw z’n concurrent fietsenhandels Juncker, Simplex en Locomotief over. De eerste twee fietsmerken heb ik als jongeling nog gehad en jammer genoeg heb ik die karretjes totaal afgerost. Het zouden nu reusachtige collector’s items of in slecht Nederlands verzamelstukken zijn.
Tot 2017 bevond zich in Dieren de fabriek voor Chocolade & Suikerwerken. Als producent van de Jamaica rumbonen was het bedrijf het meest bekend. Een leuk feitje is dat op 1 augustus in de zomer van 1823 de Leidse studenten Jacob van Lennep en Dirk van Hogendorp tijdens hun voetreis door Nederland in Dieren aankwamen. Na tussen akkers en hoog geboomte verder gewandeld te hebben kwamen ze bij het bos van Middachten. En juist daar gaan wij vandaag ook onze voetsporen nalaten. Maar dat is ook het enige dat we achterlaten.
andaag ben ik vroeg aanwezig omdat mijn schoonzus me met de auto van Arnhem naar Dieren heeft gebracht. Cisca en haar zus gaan vandaag de Hanzestad Doesburg bezoeken. Altijd leuk! Even na achten ga ik samen met Jan van Megen op stap en in het dorp halen we diverse wandelaars in die iets eerder van start zijn gegaan. Als we Gerard Heunks inhalen sluit hij zich onmiddellijk bij ons aan en gaan we met ons drieën verder. Al spoedig bevinden we ons bij de rivier de IJssel — een plek waar de veerpont Dieren-Olburgen dagelijks zijn oversteek maakt — om er daarna met een ruime bocht vanaf te wijken. Via de Doesburgsedijk naderen we de uiterwaarden. Door het vele hemelwater van de afgelopen dagen is een beekje buiten haar oevers getreden. Het water ligt meters breed over het pad. Een identiek geval als bij het Kopermolenpad, maar nu met twee stoeptegels op elkaar gestapeld. Vijf platforms in het water om bij het oversteken droge voeten te houden. Met een beetje pech zou het zo vijf duikplanken kunnen zijn. In de uiterwaarden struinen we door het gras. Een van de hoogtepunten in de route. Een eindje verder maakt de IJssel een aftakking naar Doesburg en gaat het water verder onder de naam Het Zwarte Schaar. Inmiddels hebben wij de uiterwaard verlaten en zijn op weg naar de plaats Ellecom. Via een bosparcours en door weilanden kruisen we de autosnelweg A348 en zijn in een landelijk gebied aanbeland. Nogmaals kruisen we de A348 en zijn dan bij de soeppost in De Steeg. We hebben 9½ km op de teller staan. In plaats van een bekertje soep nemen we een kopje koffie en gaan daarna weer monter op stap. We wandelen door het dorp en komen bij het landgoed Middachten. Bij een zijingang hebben we een prachtig uitzicht op het gelijknamige kasteel en leggen het bouwwerk vast op de usb-stick. Een herinnering voor .... . Ja, waarvoor eigenlijk? Maakt niet uit het is een prachtig plaatje geworden.
p het landgoed blijven we de paden volgen en later zijn we weer terug in het dorp. Vervolgens richten we onze pijlen op het landgoed Rhederoord waar de paden over geaccidenteerd terrein gaan. Het imposante landhuis Rhederoord fungeert nu als hotel. Al gauw bevinden we ons in een bosgebied en de kronkelende paden gaan heuvel op en af. Via de noordkant wandelen we langs de dorpen De Steeg en Ellecom. Hier komen we een groepje wandelaars tegen die samen met twee Alpaca’s struinen. De oudste dame van het gezelschap is geïnteresseerd in onze verrichtingen als we met een hogere snelheid dan een gemiddelde wandelaar komen aansnellen. Daarentegen wekt bij ons de vraag waarom zij met twee Alpaca’s rondsjouwen. Dan blijkt dat ze met de dieren een rondje van zo’n 3,5 km lopen en de wolmachines hebben het reuze naar hun zin. Gerard neemt al een optie voor een bruine trui. Van de dames krijg ik toestemming om een fotootje te maken. Met een Alpaca in beeld is dat een APC-tje. Ik bedoel een ABC-tje. Gerard vraagt mij wat ie moet doen als de Alpaca spuugt. Mijn antwoord is eenvoudig, gewoon terug spuwen. Na een leuk onderhoud scheiden onze wegen. Even later lopen we langs een boerderij waar meerdere Alpaca’s op het erf staan. Zelfs een bruin-witte. Gerard ruilt z’n optie om en zo hebben we alle drie wat. Na 19,6 km zijn we terug in het startgebouw voor een kopje koffie en een kleine pauze. Na de pauze gaan weer op pad. Al spoedig bevinden we ons weer in het bos. Een lange bosweg brengt ons bij de Carolina-Hoeve en het bospad blijven we daarna alsmaar volgen. Nu zijn de paden meer geaccidenteerd dan vanmorgen. Het wandelen wordt voor mij werken. Tenminste alleen heuvelopwaarts. Op vlak gebied en heuvelafwaarts is het geen probleem.
f en toe ontmoeten we mountainbikers op het pad. De samenwerking met de sporters verloopt prima. Samen sporten en samen de paden delen, dat moet kunnen. Uiteindelijk maakt het bospad een bocht naar links en als je eenmaal een heuvel af bent staat de volgende weer op je te wachten. Op dit gedeelte van het parcours komen we uit tegengestelde richting wandelaars van de 20 km-route tegen. Dus moeten wij hier vanmorgen geweest zijn. Herinneringen laten ons in de steek. Over herinnering gesproken: ‘Weet u wat Altzheimer van beroep was en kent u toevallig zijn voornaam.’ Neen. Echt niet? Hij was een Duits neuropatholoog en psychiater. Denk maar even na over zijn voornaam. Mocht u het niet weten, zijn naam was, Alois. Regelmatig komen we wandelaars tegen waaronder mijn voormalig collega en wandelvriend Henri Floor. Boven op een heuvel blaas ik even uit van de vermoeienissen en maak een praatje met hem. We zijn het er over eens, we worden ouder. Vroeger vlogen we over de heuvels. Maar ja, dat was vroeger. De koffiepost is wederom in De Steeg. Met een bekertje limonade in de hand blijven we iets langer dan dat men van ons gewend is op een bankje zitten. Naast het uitpuffen is het daar gezellig. Het is een pittig parcours, daar zijn we het over eens. Met zitten kom je niet verder, dus gaan we weer op pad. We krijgen nog een mandarijn van de fruitpost mee die hier ook gevestigd is. Nadat we een drukke verkeersweg zijn overgestoken wordt het parcours minder interessant. Een fietspad langs een autoweg moeten we geruime tijd volgen tot we een berm worden ingestuurd. Dat pad gaat op een gegeven moment over in een graspaadje langs een sloot tot we aan de rand van het dorp Dieren staan. Hier wandelen we langs de fabrieken van Gazelle en enkele leuke beelden en monumenten. Met name het beeldje van Piet Pelle op z’n gazelle vind ik grappig. Na 37,8 km is de finish bereikt en kunnen we nog even napraten over de wandeling. Die was mooi en pittig onder prachtige weersomstandigheden. Juist die waren aan het begin van de week lamlendig. Ach, zoals u weet Onze Lieve Heer is wandelaars goedgezind.
Alex Wijsman
