Het verslag begint onder de foto
Educatie Centrum Grebbelinie
ls er een schaap over de dam is, volgen er meer. Een spreekwoord die ook van toepassing kan zijn voor een wandelaar. Diehards daarentegen twijfelen niet. Neen, die gaan sowieso op pad, zelfs bij nacht en ontij. Tja, die lui zijn door weer en wind gehard. Als wandelaar kun je alles zelf bepalen. Welke Groene Wissel, LAW-pad, Trage Tocht, NS- of OV-wandeling je ook loopt. Wil je juist dat ene mooie paadje ingaan, dan doe je dat. Wil je even uitrusten, dan zoek je een leegstaand bankje of een gezellig terrasje uit. Vind je dat je genoeg kilometers afgelegd hebt, dan kap je er mee. Moet je toevallig de blaas legen, dan zoek je een beschut plekje. Maar volg je uitgezette routes dan is alles anders, behalve dat beschutte plekje. Wat georganiseerde routes betreft daar is vandaag aardig wat aanbod in ons land. Voor mij is de keuze simpel. Veenendaal-De Klomp! Daar staat de Grebbelinietocht van WS78 op het programma en daar wil ik zijn. Hoeveel personen er naast mij naar De Klomp zullen afreizen, blijft vooralsnog een vraag? Vermoedelijk een flink aantal. Is dat niet het geval, dan begrijp ik er niets van. Om in de klompensfeer te blijven, dan breekt mijn klomp. WS78 heeft over het algemeen prachtige wandelingen in de aanbieding, maar soms te modderig. Wat is te of teveel?
In tegenstelling tot eerdere berichten is er weer treinverkeer mogelijk tussen Driebergen-Zeist en de Gelderse hoofdstad Arnhem. Wandelaars die met openbaar vervoer reizen hoeven niet voor alternatieven te zorgen. Afijn, de cijfers zullen later op de dag bekend worden. In 1549 wordt de plaats Veenendaal voor het eerst vermeld als Vennendael toen er sprake is van het bouwen van een kerk. De naam is samengesteld uit de woorden Veen en daal. ‘Daal’ is een gerekte vorm van het woord ‘dal’. Eenvoudig verklaard als laaggelegen veen. De Klomp, een kleine woonkern, is genoemd naar een oorspronkelijke herberg die in de 19e-eeuw daar heeft gestaan. Het dorp is gelegen in de provincie Utrecht aan de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei. De plaats ligt midden in de Bijbelgordel of refoband, een vrij brede strook die zich over Nederland uitstrekt van Zeeland naar Overijssel. Het is dan ook niet vreemd dat de ChristenUnie bij de gemeenteraadsverkiezingen aldaar de grootste partij is. Ook de SGP heeft in Veenendaal een grote aanhang. Maar goed dit terzijde. Jez.. eh jemig, waarom vertel ik dit. Wat moet ik dan over Veenendaal vertellen? Nou ja, dat je er mooi kunt wandelen bijvoorbeeld.
ijn onderdanen zijn mijn vrijheid en die brengen me waar ik wil. Dus ook naar het startbureau bij Pannenkoekenhuis ‘De Bijenmarkt’ aan de Nieuweweg Noord 267a in Veenendaal-De Klomp. Ook vandaag zijn de meeste wandelaars van de 40 km-route al op pad als ik daar binnenkom. Een paar handelingen en ik mag in de achtervolging. Evenals de gehele week is het weer puik. Dat kunnen we niet vaak zeggen. De zon schijnt en de temperatuur voldoet aan onze eisen. Voor het startgebouw houdt onze voorzitter de boel in de gaten of alles volgens plan verloopt. En passant meldt hij me dat er veel modder in de route is opgenomen. Hij weet dat ik daar op kick. Na al die mooie dagen lijkt me dat zeer onwaarschijnlijk. Maar je weet het nooit. Dus op pad! De buurman van ‘De Bijenmarkt’ is Fort aan de Buursteeg, waardoor we meteen over smalle paden van het voormalige militaire domein wandelen. Al snel klimmen we over twee hekjes voorzien van opstapjes om in een achterliggend weiland terecht te komen. De wandelaars bevinden zich hier op een klompenpad dat schuil gaat onder de naam ‘Jufferspad’. Een juffer verwijst naar een libel en dat kunnen er velen zijn zoals: de donkere waterjuffer, dwergjuffer, bosbeekjuffer, kleine roodoogjuffer etc. etc. Vroeger stond er ook eentje voor de klas, maar dat is een andere categorie. Goh of de duvel er mee speelt, plots staan we voor een modderpoel. Goh, wat een prut. Daar kom je niet met droge voeten doorheen. Had de voorzitter het toch bij het rechte eind. Ach ja, waarom zou ik hem niet op z’n mooie blauwe ogen geloven. Diepe voetsporen tonen dat er heel wat wandelaars mij zijn voorgegaan. Ik kijk eerst naar rechts, daar is geen doorkomen aan. Dan naar links bij een hek afgezet met prikkeldraad, zet dat ook maar uit je hoofd. Dat heeft geen enkele zin. Er blijft niets anders over dan ‘een, twee, drie in godsnaam’ (O jee, mag dat hier wel?) het modderbad in. Het water voel ik in mijn schoenen sijpelen. Ik zie er uit als een zwerver, maar wel één met een vast adres. Zelfs kan ik er nog om lachen. Leuk als je straks de trein in moet. Later blijkt het de enige strook modder in de route te zijn.
aast een wachthuisje staat een houten soldaat met drie medailles op z’n borst. Als ie batons op z’n borst had lijkt hij op iemand die momenteel vaak in de publiciteit verschijnt. Bestudeer die kop maar eens. Zie je al een gelijkenis? Da? Dat is Russisch voor ja. Even later passeren we een klaphekje en stiefelen door oude loopgraven met schietgaten en een schuilhok. Heel indrukwekkend mag ik zeggen. Daarna volgen we enige tijd de liniedijk langs het Valleikanaal om over een wirwar van wegen bij de rustpost in de plaats Woudenberg te geraken. Ondertussen zijn we door grazers met weinig of geen aandacht nagestaard. We gaan bij sporthal ‘De Camp’ naar binnen. Een kopje koffie, een appelkoek en de benen even laten rusten is nu van toepassing. Een blik op de teller geeft aan dat we 18,7 km hebben afgelegd. De koffie geven we een zesje, omdat de bediening vriendelijk is. Een tweede bakje hoeft niet. Tien minuten later zijn we weer op pad en zetten er een stevig tempo in. Niet omdat het moet, maar omdat we er zin in hebben. Onder wij verstaan we: Richard, Jan en ik. We hebben de familie Van Houwelingen achtergelaten, want die houden een iets langere rustpauze. Ook dat moet kunnen, toch!
et volgend traject mag het predicaat ‘Lopen over Gras’ hebben, een tracé dat me buitengewoon aantrekt. Tenminste als het geen uitlaatplek voor honden is. Deze paden worden afgewisseld door verharde wegen en zandpaadjes. Van een andere kant draaien we, voor de tweede keer, de oude spoordijk op. Een bord: ‘Pas op voor agressieve roofvogels’, betekent dat ik mijn camera bij de hand moet houden. Misschien kan ik een mooi plaatje schieten. Deze dijk moeten we belopen om bij de koffiepost te komen waar vanmorgen een bekertje kerriesoep werd geserveerd. Hier hebben we 29,6 km afgelegd. Aan de gevel van een schuur hangt het deelnemersbord waarop met krijt het aantal wandelaars wordt vermeld. De cijfers liegen er niet om. Totaal hebben 468 personen De Klomp weten te vinden, waarvan 173 de 40 km-route lopen en 295 de 20 km-wandeling voor hun rekening nemen. De organisatie mag dus tevreden zijn. Een bekertje limonade in plaats van een kopje koffie en we zijn op pad voor de laatste 11½ km. Al snel banjeren we op het Oudenhorsterpad, een klompenpad met een lengte van 8 km. Langs de rand van een weiland, over een dijkje, en we lopen in de richting van de plaats Scherpenzeel om daarna bij de fruitpost in Renswoude aan te komen. Uit een doos mag ik een stukje fruit pakken. We hebben de keus uit een mandarijn, banaan of een appel.
Alex Wijsman
