Het verslag begint onder de foto
Ingang Fort Pannerden


nkele dagen na de ‘Landgoederen langs de IJssel-wandeling’ in Twello heeft de herfst getoond dat we ernstig rekening met hem moeten houden. In een woonwijk in Barendrecht heeft een windhoos grote schade aan huizen aangericht. Er vielen bomen op auto’s en het regende dakpannen. Ook vielen er bomen op sommige delen van het spoor waardoor treinverkeer onmogelijk werd. Al snel gaat de mens over tot de orde van de dag en pragmatisch handelen, t.w. schade opnemen, puinruimen en herstellen. Maar vergeet de emotionele schade niet, zoiets komt keihard aan. Vandaag is alles anders. WS78 heeft haar pijlen gericht op de Gelderse plaats Nijmegen-Lent, waar wandelaars kunnen deelnemen aan de ‘Rivierentocht Lent-Lingewaard’. Zoals gebruikelijk is er een keuze om 20 of 40 km te wandelen. De wandeling is tevens de tweede tocht van het prille winterseizoen 2021/22. Voor velen is Lent bekend van de Nijmeegse Vierdaagse. Ieder jaar trekken duizenden deelnemers op de derde dinsdag van de maand juli door deze plaats. Een groot deel van de plaatselijke bevolking is vroeg uit de veren om de voorbijtrekkende helden met veel enthousiasme en harde muziek te ondersteunen. Vandaag niet. Er klinkt geen oorverdovend tot waanzinnig lawaai uit geluidsboxen en er zijn ook geen opdringerige mensenmassa’s. Niets wijst erop dat er een wandeling in het dorp wordt georganiseerd. Geen probleem, want WS-wandelaars houden van rust, ze genieten van de natuur en zijn het liefst weg van het asfalt. En nu maar hopen dat de parcoursbouwers ons een aantal leuke, verrassende plekjes laat ontdekken. Mocht de wandeling enerzijds wat zwaar uitvallen dan kan men morgen een uurtje langer op bed blijven liggen, omdat we teruggaan naar de wintertijd. Anderzijds is een uurtje langer pitten nooit weg, ook een hobby van me. Lekker toch!
Konikpaarden in Lentse Buitenpolder
Scheepvaart op de Waal

et is zaterdag 30 oktober 2021 en de nacht loopt op zijn eind waarbij de thermometer op 14 graden Celsius blijft steken. Niet meer en niet minder. Om 08:00 uur ga ik met twee bekende wandelaars op stap. We hebben er zin in, even weg uit die gecompliceerde wereld waar een kabinet vormen met ego’s een gigantische klus is, en simpel de ene voet voor de andere plaatsen. Niet dat wandelaars simpel zijn. Oh nee, dat zijn ze zeker niet, ga maar eens met ze mee. De weersvoorspelling van onze meteorologen is compleet anders dan de werkelijkheid. Er zou alleen regen vallen in de kustprovincies en in de rest van het land kon men genieten van een droge dag. Niets is minder waar, de lucht is grijs en grauw en het regent al geruime tijd. De regenjas is geen overbodige luxe. Na een paar kilometer breekt het ochtendlicht aan en wandelen we over de Bemmelsedijk langs Fort Lent gevolgd door paden over het Waalstrand Bemmel. Het talud is glad en een van ons trio gaat keihard onderuit, omdat modder de overhand heeft. Bij een bosschage staat een tiental Konikpaarden te schuilen voor het droevige weer en ons aan te staren met een blik van ‘wie is er nou zo slim’.
Het Wijfdijk
Het Wijfdijk

a het passeren van de Buitenpolderweg dalen we af naar het volgend natuurgebied. Nu ben ik aan de beurt, op het bemodderde pad glijden mijn voeten onder het lichaam vandaan gevolgd door een spastische beweging waarbij ik nauwelijks op de been kan blijven. En dat is een wonder. Daarna blijft het op de been blijven moeizaam, want wandelen blijft glijden. Het is bijna niet te doen, want het lichaam is niet zo soepel meer. Een smal pad door het natuurgebied eindigt ergens in de ‘middle of nowhere’. Na het sjokken over dat smalle paadje wordt het parcours voor ons een ‘survival of the fittest’. Langs een hek, afgezet met prikkeldraad, baggeren we door een reeks brandnetels. Maar het kan altijd erger, het struikgewas reikt tot een hoogte van wel twee meter en zelfs nog hoger. Wandelen is uitgesloten en het wordt zoeken naar een doorgang. Het lijkt op een kruipdoor, sluipdoor tocht in de jungle, waarbij onze voeten soms achter takken en lianen blijven hangen. Een kapmes zou hier uitkomst bieden. Ook aan deze barre onderneming komt een eind en we wandelen het dorp Haalderen binnen, waar we bij een verzorgingspost een bekertje soep krijgen aangereikt. Inmiddels hebben we 8,9 km afgelegd waarvan de meesten onder de categorie ‘glijden’ vallen. Er zijn ook andere woorden voor. Hoe dan ook, de uitzichten zijn adembenemend.
Gendtse Polder
Gendtse Polder

a de traktatie gaan we verder en verdwijnen de Bemmelse Polder in gevolgd door de Gendtse Polder. In de Gendtse polder treft men het kunstwerk ‘Een Dijk van een Wijf’ aan, een drie meter hoog, fors en groot vrouwenfiguur zittend op een terp, vijfentwintig meter boven NAP. Je ziet haar al van verre. Daar kun je niet omheen. Figuurlijk dan. Wil je dat wel, dan moet je er moeite voor doen. Zowel vanaf het water als het land is het ‘Dijkwijf’ (zoals het beeld in de volksmond wordt genoemd) van grote afstand zichtbaar. Het kunstwerk symboliseert veiligheid en geborgenheid. Daarnaast is het een baken voor de scheepvaart, zodat een schipper die vanuit het achterland vaart weet dat Nijmegen niet ver meer is. En andersom dat Duitsland nadert. Het beeld toont enige overeenkomsten met het standbeeld ‘Loreley’, een nimf aan de voet van de gelijknamige rots aan de Rijn tussen de plaatsen Koblenz en Wiesbaden. 1. Beide beelden staan op een verhoging, waarvan een op een terp en de ander op een rots, 2. verbeelden een vrouwenfiguur, 3. staan op de rechteroever bij een bocht in een rivier en 4. boezemen bij de mens ontzag in. ‘Big mama’ of ‘Oer moeder’, een vrouw die weer en wind trotseert, wordt met rust gelaten en de route wordt door ons vervolgd. Het voetveer Millingerwaard-Doornenburg is gedurende de winterperiode uit de vaart en bij de aanlegstrook gaan we naar links om langs de Waal te wandelen. Op de rivier is veel bedrijvigheid, vracht- en containerschepen varen af en aan. Tjonge, wat is het hier mooi. Over het zand en door het struikgewas bewegen we ons voorwaarts. Zo langzamerhand staat de blaas op knappen. Om je daarvan te verlossen blijft er maar een ding over, een boompje opzoeken. Sommige wc’s zijn zo smerig, daarmee vergeleken is een longontsteking een lichte verkoudheid. Soms zijn er ook viervoeters die minder belangstelling tonen voor bomen dan wandelaars.
Fort Pannerden
Fort Pannerden

et een boog bereiken we Fort Pannerden. Van verre zien we een vlag op het fort in de wind wapperen. Fort Pannerden is in de periode 1869-1872 gebouwd om te beletten dat een agressor niet via de rivier optrok in de richting van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Tevens had het fort ten doel om het Pannerdensch Kanaal te bewaken dat die waterloop niet afgedamd werd. Via een stijgend, kronkelend paadje struinen we naar de ingang van het complex waarna we het fort betreden. Nog steeds valt er een druilerige regen op ons neer. Door de drooggelegde fortgracht lopen we een rondje langs het fort en de rivierbatterij. Nadat we deze unieke trip hebben voltooid vervolgen we ons pad in de richting van de plaats Doornenburg. Voor de verandering stiefelen we door een begrazingsgebied waar op een smal pad een stier ons de doorgang belet. Wat doe je dan? Sowieso niet de held gaan uithangen, maar een ander paadje voor je rekening proberen te nemen. Uit een ooghoek zie ik dat die stier ons nakijkt hoe wij door het ruige gebied ons een weg banen. Het woeste veld eindigt in de plaats Doornenburg, waar we onder het genot van een bekertje koffie in de kantine van voetbalvereniging GVA onze onderdanen even wat rust gunnen. Er staat dan 23,3 km op de teller. Twintig minuten later zijn we weer op pad en wandelen in de richting van Kasteel Doornenburg. Het kasteel waarvan de voorburcht waarschijnlijk het oudste gedeelte is, is ommuurd en door grachten omringd. Door middel van een brug is de voorburcht met de hoofdburcht verbonden, waarvan laatstgenoemde een hoge spietoren (=wachttoren) bezit. We maken een rondgang om het kasteel en daarna worden de onverharde paden ingeruild voor asfalt. Er volgen enkele lange, saaie wegen met soms een bypass over een onverhard paadje. Bij een splitsing van onverharde paden is de keuze voor een modderpaadje of voor een paadje bedekt met modder. Wij kiezen het meest linkse pad en het wordt weer schuifelen als eerder op de dag.
Poort van de voorburcht van Kasteel Doornenburg
Kasteel Doornenburg

ia de plaats Gendt komen we in Bemmel waar de crew van de verzorgingsploeg in de ‘Veldschuur’ staat opgesteld. Even een stoel pakken en een bekertje limonade wegwerken. Het parcours van vandaag is wel een aanslag op de benen. Inmiddels hebben we 33,8 pittige kilometers onder de voeten laten doorgaan. Na tien minuten zijn we weer gretig, want met zitten – hoe fijn dat ook is – kom je geen stap verder. De lange, saaie wegen hebben plaatsgemaakt voor een aantrekkelijker gedeelte. Over een klompenpad betreden we een nieuw recreatiegebied. Hier heb ik een paar jaar geleden met Cisca het Lingezegenpad gewandeld en een paar mooie vlinders gefotografeerd. Dus bekend terrein. Door de regen is het pad ook een modderpoel. Dus opletten voor een uitglijder. Aan de hemel zie ik een smalle blauwe strook. Het zal toch niet? Ja hoor, enkele minuten later breekt het zonnetje door het wolkendek. Een bekend spreekwoord luidt: ‘Na regen komt zonneschijn’ in dit geval ‘Mosterd na de maaltijd’. Vier kilometer verder mogen we bij de fruitpost een lekkere appel uit een van de kisten pakken. Smullend van de vrucht lopen we naar de Lentse Plas om daarna door de muziekwijk van Lent te struinen. Straatnamen van alle toonaangevende popgroepen komen aan ons voorbij, waarbij de straatnaambordjes interessanter zijn dan de nieuwbouw. Via een tunnel kruisen we de snelweg N325 en binnen een kilometer is de finish bereikt. Ondanks de regen hebben we met ons drieën een prettige dag gehad en zo nu en dan om enkele cynische opmerkingen uitbundig kunnen lachen.

Alex Wijsman