Romeinse Limespad van Wageningen naar Heveadorp
Op zaterdag 20 november 2021 vervolgden we met het Romeinse Limespad. We begonnen in Wageningen en hadden het plan om ongeveer 20 km van de route te lopen zodat we in Oosterbeek de bus terug naar Wageningen konden nemen. Er was deze dag geen treinverkeer tussen Utrecht en Ede-Wageningen zodat we besloten om met bus 50 naar Wageningen te reizen. Vanaf het busstation Wageningen was het ruim een km lopen om weer op de route uit te komen. Daarbij kwamen we langs Hotel De Wereld. We besloten hier een koffie te drinken. Dat koffiezetten duurde geruime tijd en ze boden wel hun excuus daarvoor aan. Het koffiezetapparaat was de vorige dag niet schoongemaakt en dat moest nu eerst nog gebeuren.
Hotel de Wereld kent een rijke geschiedenis. De eerste geschriften maakten in 1669 al melding van het toenmalige logement ‘De Waerelt’. Het deed toen voornamelijk dienst als pleisterplaats voor reizigers die oostwaarts trokken. Later diende ‘de Waerelt’ als stopplaats van de stoomtrein tussen Utrecht en Arnhem. Een deftig hotel waar voorname gasten van de Universiteit van Wageningen graag verbleven.
Dat veranderde in 1945. Sindsdien staat Hotel de Wereld bekend als de plaats waar de capitulatie van de Duitse bezetter een feit werd. Hotel de Wereld genoot de voorkeur van de Canadese generaal Foulkes als onderhandelingsplek, vanwege zijn ligging aan het toenmalige front, de afwezigheid van burgers vanwege evacuatie en het metaforische karakter van de naam ‘De Wereld’.
Op 5 mei 1945 trof Foulkes de Duitse kolonel-generaal Blaskowitz in de huidige ‘Grote Capitulatiezaal’ om te onderhandelen over de overgave. Prins Bernhard was hierbij als bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten aanwezig. De Duitsers bleken bereid te capituleren en daarmee werd Hotel de Wereld in 1945 een ‘monument van vrede en vrijheid’.
Na de Tweede Wereldoorlog raakte het hotel langzaam maar zeker in verval tot het in 1975 grondig werd gerestaureerd. Het werd in gebruik genomen als kantoor- en activiteitenruimte door de Wageningen Universiteit. In 2004 is het pand opnieuw gerestaureerd, waarbij het in oude glorie werd hersteld. Het pand werd weer in gebruik genomen als horecagelegenheid: Hotel de Wereld zoals we dat vandaag de dag kennen.
Sinds 1945 heeft het hotel vele eigenaren en bestemmingen gehad. In 2020 is het hotel overgenomen door de Achterhoekse Him+ groep. Deze ervaren ondernemersgroep heeft een voorliefde voor mooie horecabedrijven in monumentale panden. Zo behoren bijvoorbeeld Hotel Villa Ruimzicht te Doetinchem en LEV. by Mike te Winterswijk tot de groep.
Na het nationaal bevrijdingsmonument liepen we over de Veerweg naar het punt waar we de route de voorgaande keer hadden verlaten. Over een trap met heel veel treden werd het Bergpad bereikt. Dit pad volgden we ongeveer 2 km met een onderbreking door arboretum Belmonte. Zowel vanaf het Bergpad als van het arboretum hadden we meerdere malen panorama’s op de Rijn en de Betuwe in. En ja het Bergpad liep ook over de Wageningse Berg.
Alleen al de bijzondere ligging van Belmonte maakt een bezoek aan deze tuin de moeite waard. Niet voor niets kreeg het landgoed de naam Belmonte, wat mooie berg betekent. Wanneer u langs de bergrand aan de zuidkant van de tuin wandelt, wordt u verrast door schitterende vergezichten. Hier kunt u genieten van het uitzicht over de Neder-Rijn, met aan de overkant het karakteristieke Betuwse land: de dijken, de weilanden met knotwilgen en de boerderijen. Bij helder weer kunt u tot aan de Waalstad Nijmegen kijken.
Daarnaast is deze tuin (of dit park) van ruim 10,7 hectare één van de grote botanische tuinen in Nederland met bijzondere collecties bomen, struiken en heesters. En die zijn ook nog allemaal voorzien van een eigen naambordje. Zorgvuldig en verantwoord omgaan met onze collecties geeft deze tuin de status van Geregistreerd Museum!
De ligging, de collecties maar ook het gebruik als wandel- of stadspark maken het Belmonte Arboretum tot een bijzondere plek. Een plek waar velen een dierbare herinnering aan hebben, een plek waar vele malen het ja-woord is gegeven.
Grasvelden die gebruikt mogen worden, planten waar we voorzichtig mee zijn: kortom voor ieder wat wils.
De Ritzema Bosweg verkeersweg werd overgestoken en nu dwaalden we over landgoed Oranje Nassau’s Oord. We genoten in dit bosgebied volop van de mooie herfstkleuren. Nog net voordat het landgoed werd verlaten liepen we langs een terrein waar een heleboel kleine kinderen met rode jassen aan om een grote tafel zaten. In het houten gebouw hing een vlag met de tekst Bevers.
Na De Ommuurde tuin liepen we langs de kaarsrechte Oliemolenbeek, naar de plek waar oorspronkelijk de Oliemolen heeft gestaan. Na de Oliemolen staken we de Halveradsbeek en de drooggevallen Molenbeek over.
We kwamen uit op de Waterweg en kwamen langs Tonnellerie Piquet. Hier werden, de naam zegt het alln tonnen gemaakt en daarvan lagen talrijke buiten. Verderop liepen we door de Kerkstraat naar het winkelcentrum van Renkum. Langs de weg stonden talrijke grote en oude huizen. Ok kregen we zicht op de Renkumse molen. Na de Hervormde kerk Renkum werd bakker Brood en Co bereikt. Hier dronken we koffie.
Verder liepen we door de Dorpsstraat. Op verschillende plekken hingen oude kuntschilderwerken met de tekst: “Renkum eert zijn oude meesters”. Na de Onze Lieve vrouwe ten Hemelopneming kerk staken we de Rijksweg/N225 over. Nu dwaalden over natuurgebied UiterwaardenNeder Rijn. Nadat we de Heelsumse Beek waren overgestoken zagen we twee paarden hard achterelkaar galopperen en kwamen relatief dicht langs ons heen. Verderop, op een smal pad nabij een zijpad kwamen 7 paarden hard aangelopen en kregen we de schrik van ons leven. Snel liepen we het zijpad in en wachtten totdat de paarden voorbij waren. Mede omdat verder de officiële route over een smal pad met aan beide kanten water besloten we on te keren. Gelukkig troffen we op onze terugweg geen paarden.
Omdat de hoofdroute hier door uiterwaarden liep, was er ook een alternatieve hoogwater route en deze volgden we nu. Ongemerkt ging ons pad van Renkum over in Heelsum. De Utrechtseweg volgend kwamen we langs de Rijnkapel en een gereformeerde kerk. Ook stonden hier talrijke oude en grote huizen langs de weg.
We sloegen af over de Kerkweg. Na kruising met de Heelsumse beek kwamen we bij de Kerk hervormde gemeente Heelsum-Kievitsdel. Na kruising met de N225 liepen we over het Heterensevoetpad en kwamen we weer terug op de hoofdroute.
We volgden nu de Fonteinallee te Doorwerth en kwamen we langs Boerderij Veld en Beek. We liepen hier teven door natuurgebied de Noordberg. Op een lantaarnpaal zat nog een stikker van het Rijndeltapad van NWB en van twee verschillende klompenpaden. We liepen onder de A50 snelweg door. Het volgende bosgebied waar we doorheen liepen was Boersberg. Bij Uitkijktoren Boesberg hoorden we van wandelaars voor ons dat je een mooi panorama’s boven had, maar desondanks beklommen we de uitkijktoren niet.
Daarop werd Kasteel Doorwerth bereikt. Hier dronken we koffie. Coos liet zich de cappuccino terwijl ik datzelfde deed met Latte Macchiato, Het smaakte zo goed dat we er nog een namen. Daarna liepen we om het kasteel heen. We hadden inmiddels besloten om niet onze wandeling aan de oostkant van Oosterbeek te beëindigen maar eerder, namelijk te Heveadorp. Als laatste liepen we nog over landgoed Duno. Vanaf het Dunoplateau hadden we een prachtig uitzicht op de Rijn en de Betuwe in.
Landgoed Duno:
De fantastische ligging op de stuwwal aan de Nederrijn, met spectaculaire uitzichten en spontaan ontspringende beken, maken de Duno in ecologisch opzicht uniek in Nederland. Het voormalige landgoed herbergt tal van cultuurhistorische relicten. Het is een geliefd recreatiegebied.
Voor de Tweede Wereldoorlog was de Duno een fraai park met een imposant landhuis dat in gebruik was als hotel. Karakteristiek voor het park waren cementrustieke trappen, rotspartijen, vijvers en watervallen. In Nederland zijn er weinig parken met een vergelijkbare hoeveelheid cementrustiek. Tijdens de Slag om Arnhem is het landhuis verwoest en raakte het park zwaar beschadigd.
In Hevea dorp namen we eerst de bus naar Wageningen. Het was aanvankelijk behoorlijk druk in de bus want we moesten staan. Later kwamen zitplaatsen beschikbaar. Na Wageningen reden we met bus 50 huiswaarts. Het was weer een mooie route geworden. Het was de hele dag droog gebleven. Wel was het somber weer.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
|
