Vanuit ons vakantieadres reden we met de trein naar Bodegraven en begonnen daar, op
maandag 13 juli 2020, aan onze 3e en laatste wandeldag van deze driedaagse. Er was voor deze dag zonnig en droog weer voorspeld met een maximumtemperatuur van 22 graden. Vanaf station Bodegraven liepen we via de Nassaustraat weer naar onze vervolgroute. Spoedig kwamen we bij de Rijnbrug alwaar we afsloegen en nu de Oude Rijn weer geruime tijd zouden volgen. Al vrij snel werden we ingehaald door een dame die ook het Romeinse Limespad liep. Zij woonde in Utrecht en liep nu meerdere dagen met een flinke rugzak. Het contact was enigszins globaal en we zagen niet of zij de route met het wandelboekje liep. We kregen de indruk dat zij de route volgde aan de hand van de markeringen. Verderop haalden we de jonge dame weer in toen zij genoot van een plekje in de schaduw want het was al aardig warm in de zon.
Net voor de Wiericke schans sloegen we af en volgden nu lange tijd de Eerste Wiericke, aanvankelijk over een asfaltweg. Even voor een spoorwegovergang kwam een auto aangereden. Zij toeterde meermalen voor een op de weg lopende trimster. De muziek van de trimster stond kennelijk zo hard aan dat zij de toeterende automobilist niet hoorde. Toen de trimster en de automobilist ons naderden gingen wij aan de kant staan en toen pas keek de trimster verbaasd achterom en ontdekte de automobilist.
Na een hekwerk ging ons pad over in een graspad. Bij de A12-snelweg liepen we even verhard door een tunnel onder de A12-snelweg. Onder de snelweg was hier ook een faunapassage. op enige boomstronken hadden we hier een rust in de schaduw. Na de snelweg vervolgden we de Eerste Wiericke over de Prinsendijk, een grasdijk. Bij de Wierickewachter verlieten we de Eerste Wiericke. Er stond hier een uitkijktoren vanwaar we een fraai panorama op de omgeving hadden. Over het Wierickerpad werd Driebruggen bereikt. Omdat het een maandag was, was hier niets open. Noodgedwongen hadden we nu een rust op een terras zonder stoelen maar wel in de schaduw.
Na het voormalige gemeentehuis sloegen we in Driebruggen af langs de Tweede Wiericke over de Zuidkade. De straat voor deze huizen was amper een meter breed. Bij het laatste huis zagen we een buitenkraan en daar vulden we onze flesjes bij met water. Op een splitsing sloeg ons pad af. Al eerder had het Pelgrimspad zich bij onze route gevoegd, maar nu verliet de Pelgrimsroute ons pad. Nu volgden we een traject van het Hollands-Utrechts-Polderpad dat 15,4 km lang is. Het nu volgende traject dat 2,5 km lang was, was zeer zwaar lopen doordat het pad vrijwel helemaal was dichtgegroeid. Gelukkig hadden wij lange broeken aan. We troffen hier een echtpaar uit Hattum waarbij meneer een kniebroek aanhad. 's-Avonds zou hij naar de opgelopen schrammen van brandnetels kijken. Later lazen we in de parkoerswijzigingen dat voor dit traject een alternatief mogelijk was.
Na een hekwerk moesten we de brede grasstrook volgen. Er waren echter twee brede grasstroken. Later bleek dat beide grasstroken bij elkaar kwamen. Nog weer later bleek dat we in plaats van de brede grasstroken een veel makkelijker pad hadden kunnen volgen dat parallel aan het water Waarder liep, alleen aan de andere kant van het water. Over de Johan J. Vierbergenweg werd Papekop bereikt. Vlak voor de rotonde in Papekop stond een heel mooi versierd bankje. Net voordat we daar aankwam was een man met zijn fiets hier aangekomen en was op het bankje gaan zitten. Coos vroeg of ze van een bankje een foto mocht maken waarop de man opstond. Ik maakte er ook een foto van. Nadat ik van de voorkant een foto van het bankje had gemaakt merkte ik op dat dit soort bankjes aan de achterzijde ook mooi zijn. Toen ik een foto van de achterkant van het bankje maakte kwam ook de man er van achteren op. Later, toen ik thuis was en deze foto bestudeerde stond op de achterzijde van het t-shirt van de man: "Walk 100 miles in 24 hours, www. centurions1911.org.uk". Zou dit een centurion walker zijn? In Eetcafé De Dijketelg hadden we een grote rust. Ons proviand was op en we hadden wel trek gekregen. Daarop lieten we ons een pannenkoek met kaas en stroop goed smaken. In het eetcafé hingen enige fraaie muurversieringen.
Na deze rust liepen de door buurtschap Diemerbroek naar de A12-snelweg. Zowel voor als na de A12-snelweg liepen we langs de Broekermolenvliet. Over een onbewaakte overweg werd de bebouwde kom van Woerden bereikt. Bij Petrus in De Kazerne hadden we nog een rust en dronken wat. We hadden hier het liefst buiten gezeten in de schaduw. Maar op meerdere tafeltjes in de schaduw rookten andere gasten een sigaret waarop we besloten binnen te zitten. Langs de Sint Petruskerk, de Bonaventurakerk en het kasteel van Woerden werd het station bereikt. Met de trein reisden we huiswaarts.
Klik
HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
