Op
zaterdag 11 juli 2020 begonnen wij aan een driedaagse wandeltocht. Het was een vervolg met het Romeinse Limespad, waarvan we al het eerste traject van Voorburg naar Leiden hadden gelopen. Met de trein reden we naar station Leiden Lammenschans. Vandaar was het ongeveer 1 km lopen naar het punt om de route te vervolgen. Dat was waar de route vanuit Voorburg samenvoegde met de hoofdroute vanuit Katwijk aan Zee. Bij het begin van de wandelingen hingen een aantal donkere wolken boven ons die gelukkig niet tot ontlading kwamen. We hebben het trouwens de hele dag droog gehouden. Anders was dat bijvoorbeeld met de pilot-wandeling van de OLAT. Daar moesten o.a. 35 km lopers een bui van een half uur verwerken. Ook in Drachten bleef het niet droog dat ik van een Facebookvriend vernam met haar verslag.
We volgden het Knottervoetpad dat min of meer parallel aan de Vrouwe Vaart liep. Voordat de A4-snelweg bij de afslag Zoeterwoude Dorp werd gekruist kwamen we langs een klooster. Nu zetten we koers naar Zoeterwoude Dorp. Als eerste kwamen langs café restaurant De Vriendschap. Dit witgekleurde etablissement ziet er van buiten mooi uit, mede vanwege de trapgevels. Het was echter gesloten. Na het gemeentehuis van Zoeterwoude sloegen we af, 't Watertje in. Deze straat loopt langs het gelijknamige water en bij de gelijknamige bakker bestelden we een koffie to go. De bestelling is gedaan bij de jongste bediende en tot overmaat van ramp was er een storing aan het koffieapparaat. Er waren problemen met de afvoerbak. En daarvoor moest een expert langskomen. De koffie werd uiteindelijk in 2 kopjes met koekje geserveerd. We kregen nog een fraaie stempel op onze zelfgemaakte stempelkaart.
Na het zwembad sloegen we af over een graspad, Boerenlandpad Weipoort genaamd. Zo'n graspad hadden we niet verwacht, maar het was wel een leuke ervaring. Met dit pad moesten we talrijke keren over vlonders of bruggetjes lopen. Het was goed zoeken hoe het pad liep door het hoge gras. Het pad werd zo te zien weinig belopen zodat niet overal een duidelijk pad zichtbaar was.
We kwamen in buurtschap Weipoort bij de Olivier B. Bommelbrug. Hier bevindt zich De Bommelzolder, museum over het werk van Maarten Toonder. Meteen na de brug hadden we een rust bij een picknickbank. Vanwege het zonnige weer waren we blij dat deze picknickbank zich in de schaduw bevond. Via de geasfalteerde paden Weddepad en Burmadepad volgde bij De Wilck West opnieuw een fraai graspad door weilanden. Bij een sluisje was de oversteek heel smal, maar er was in ieder geval aan een zijde een leuning. Over een graspad liepen we naar De Wilck Oost. Bij een sloot zagen we 5 koeien in de sloot lopen. Zowel bij De Wilck West als de Wilck Oost staan kijkschermen.
Een weids landschap met veel sloten: de Wilck is bij uitstek een stukje veenweidegebied. Het dankt zijn naam aan het riviertje met dezelfde naam, dat hier vroeger stroomde. De vochtige en natte graslanden trekken grote aantallen kleine zwanen aan. Het Hollands-Utrechtse veenweidegebied bestaat uit weilanden op veengrond. Vanaf de 10e eeuw werd het in gebruik genomen. Het vochtige veenland werd ontwaterd via sloten; hierdoor verdroogde het veen en klonk de bodem in. Enkele eeuwen later lag het maaiveld op het niveau van het grondwater. Vervolgens legde men legde dijken en gemalen aan om het gebied te beschermen. Het veenweidegebied is nu een prachtig open gebied met weidse vergezichten, waar veel weidevogels hun thuis vinden. Natuurgebied De Wilck is hier een bijzonder onderdeeltje van. Midden door het gebied loopt de Slingewetering, een overgebleven stukje van het riviertje de Wilck. In de winter gebruiken kleine zwanen, die ’s zomers in het hoge noorden broeden, De Wilck om te rusten. Ze slapen ’s nachts op de plas, en overdag zoeken ze voedsel in de omliggende polders. Natuurlijk leven er ook nog andere dieren in het gebied. Je kunt De Wilck goed overzien vanaf omliggende routes, en zijn er diverse activiteiten in de buurt.
Nu volgden we een tijdlang de Vierheemskinderenweg. In Hazerswoude hadden we een rust bij boerderijcafé Jeu de Boer. Daarna moesten we volgens de routebeschrijving over een overstapje een weiland inlopen. Het overstapje werd niet gevonden. Daarop liepen we terug naar Jeu de Boer en daar hoorden we dat er helemaal geen overstapje was. We konden een paal omhoogtrekken waarop we een hek konden openen. Het was nu weer goed opletten hoe de route verder liep. Bij vlonders stonden palen waaraan markeringen waren bevestigd. Uiteindelijk kwamen we in buurtschap Klein Giethoorn. Het plaatselijke café was in het weekend helaas niet open.
Omdat het aantal banken onderweg op 1 vinger te tellen was, namen we een rust op een aantal op elkaar gestapelde betonplaten langs de weg. Toen we bij de spoorlijn aankwamen volgden we deze naar Alphen aan den Rijn. In Alphen aan de Rijn lieten we Archeon links liggen. Bij het station van Alphen aan den Rijn dronken we bij de stationshuiskamer een koffie alvorens de terugreis te aanvaarden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
