Op vrijdag 3 april 2020 besloten wij de NS wandeling Belmonte te lopen. We konden niet met de trein naar de start en na afloop ook niet met de bus terug omdat dit min of meer verboden was vanwege de corona crisis. Daarop besloten we er een rondwandeling van te maken. Met de OsmAmd-app zochten we naar een geschikte parkeerplaats voor de auto. Ten zuidoosten van station Ede-Wageningen ligt een nieuwbouwwijk op het voormalige AKZO-terrein. Daar, ten zuiden van, in de bosrand langs de Horalaan parkeerden we de auto. Door de hiervoor genoemde nieuwbouwwijk liepen we naar de spoorlijn. Daarbij gingen wij ook even op berenjacht. Bij deze nieuwe trend worden speelgoedberen voor het venster geplaatst. We scoorden er meer dan 7. Voor de spoorlijn sloegen we RA en bij de eerst mogelijke spoorwegovergang staken we de spoorlijn over. Toen bevonden we ons op de officiële route. We bevonden ons hier in natuurgebied Sysselt.
Net toen we hier waren passeerden ons twee vrachtwagens met aanhanger die zodanig waren ingericht om boomstammen te vervoeren. Een km verderop zagen we de twee vrachtauto's op ons pad staan. We zagen dat ze bezig waren om boomstammen in te laden. Bij de eerstvolgende kruising sloegen we af en verlieten daarmee de officiële route. Want we zagen het niet zitten om extra moeite te doen om langs de vrachtauto's te lopen. Op de kaart vonden we een alternatieve route. Even verderop kwam een man aangelopen die een telefoongesprek voerde. We wilden hem wat vragen. Even was hij vertwijfeld maar zei toen dat het niet schikte omdat hij in gesprek was. We kwamen bij de Renkumseweg, een zandweg die hier langs de Ginkelse heide liep. Na een tunneltje onder de A12 snelweg werd even later de spoorlijn overgestoken. Aan de overzijde van de spoorwegovergang stonden twee picknickbanken waarop we besloten een rust te houden. Even later begon het wat te regenen en toen we verder liepen deden we de poncho aan.
Bij een uitkijkplatform konden we net onder het platform even uit de regen staan. Lang bleven we niet staan want daarvoor was het nog te koud. We kwamen bij NIVON huis De Bosbeek, althans bij de inrit, want het NIVON huis was gesloten. Aan het hout van een wandelwijzer konden we zien dat de wandelwijzer nieuw was. Nu kwam een heel mooi traject langs de Bosbeekspreng, de Paradijsspreng en de Molenbeek. Vanwege de regen maakten we daar echter geen foto's. Even verderop kwamen we bij Huize Quadenoord met daarbij de beeldentuin. Aan een boom was een vlaggetje geplaatst voor ijs. Als hier ijs wordt verkocht dan kunnen we hier mogelijk ook wel koffie drinken was onze gedachte. En dat bleek juist te zijn. Wel alleen gewone koffie. Maar we waren allang blij dat we iets warms konden drinken en daardoor ook onze handen aan de warme kartonnen beker konden opwarmen.
Nadat we een groot aantal foto's van beelden handen gemaakt vervolgden we ons pad. Dat voerde nu verder over landgoed Quadenoord en langs de Molenbeek. Bij de doorgaande weg van Bennekom naar Renkum volgden we deze even en sloegen spoedig ook weer af. Daar volgden we aanvankelijk de Oliemolenbeek. Door het Hoekelumse bos werd restaurant Nol in 't Bosch bereikt. Aan de overzijde van het restaurant hadden we op een bankje een rust. Verder liepen we door bosgebied van landgoed Oranje Nassau's Oord. Daarbij volgden we trajecten van enkele klompenpaden waaronder het Wageningse Engpad, het Hartensepad en het Nederrijnsepad en ook nog het Maarten van Rossum pad.
Over een weg waar koningen Wilhelmina nog gespeeld zou hebben werd Landgoed Oranje Nassau's Oord verlaten. We staken de doorgaande weg van Wageningen naar Renkum over. Bij een bloemstukje langs het fietspad stond een gedachtenisbord van
Iván Rodrigo Orjuela Osorio
, een Colombiaan. Bij het oversteken van de weg op 30 juni 2017 zou hij geen voorrang hebben gegeven aan een automobilist. Zwaargewond werd hij naar het ziekenhuis vervoerd waar hij ook is overleden. De 40 jarige Colombiaan was in Wageningen voor een internationaal congres voor bodemkundigen. Dat congres Pedometrics2017 vond rond die tijd plaats in het Hof van Wageningen.
We bevonden ons nu aan de voet van de 42 meter hoge Wageningse berg. Langzaam steeg ons pad waarbij wij door de bomen zicht hadden op de Rijn met zijn uiterwaarden en verder de Betuwe in. Meerdere keren maakten ik daar foto's van doorkijkjes. Boven op de berg lag fraai het Belmonte Arboretum, een botanische tuin. Aan het eind van de tuin, daar waar de officiële route de Wageningse Berg omlaag verlaat, verlieten wij ook de officiële route. Via een zelfgemaakte route, die vrijwel geheel verhard was liepen we terug naar de auto in Ede.
Na het Belmonte Arboretum liepen we door de Boeslaan. Op nummer 15 heb ik een aantal jaren gewoond, vermoedelijk van 1954-1958. Ik kan mij nog herinnering dat ik in de winter van 1956 aan de hand van mijn vader een klein stukje over de bevroren Rijn heb gelopen. Ik wilde toen het liefst naar de overzijde lopen en terug maar dat wilde mijn vader niet. Daarna liepen we naar en langs Wageningen-Hoog. In Bennekom liepen we langs de oostkant van Bennekom. Daarbij liepen we onder andere over de Selterskampweg. Mijn vader had vroeger een vriend op huisnummer 79 wonen. Ik was benieuwd of ik dat huis nog zou herkennen want ik heb er een week in doorgebracht met een vakantie. Toen we dan bij huisnummer 79 kwamen bleek dat het vrijstaande huis was afgebroken en er een ander vrijstaand huis voor in de plaats was gekomen.
Tussen Bennekom en Ede loopt de A12 snelweg. Deze werd nu bereikt. Door de Baron van Wassenaer tunnel werd landgoed Hoekelum bereikt. Ook zagen we het gelijknamige kasteel in de verte. Toen we na afloop de foto van dit kasteel bekeken, bleek dat de klok nog op de wintertijd stond. Na zeven uur lopen, inclusief rusten, werd de wandeling afgesloten en reden we met de auto huiswaarts. Het was een hele mooie tocht geworden. Behalve een regenbui van ongeveer een half uur was het een mooie dag geworden.
Klik
HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
