Op zaterdag 18 mei 2019 werd vanuit Cuijk een 40 en 80 km tocht als kennedymars georganiseerd. De route was ook op afstandmeten.nl beschikbaar. Nadat ik de route had gedownload bleek dat de route 1800 waypoints (punten) bevatte. Met mijn GPS-apparaat kan ik met maximaal 400 punten werken. Daarop heb ik voor mijzelf de route aangepast. Er stonden soms veel punten dicht bij elkaar die er dan makkelijk uitgehaald konden worden. De route was bovendien gepijld en er was een routebeschrijving beschikbaar.
Op de voorgaande vrijdag reed ik met Coos en met trein naar Cuijk. We hadden een overnachting geboekt in een hotel op 50 meter afstand van de start. Nadat we onze spullen in het hotel hadden gezet, liepen we nog wat rond in Cuyk en bezochten nog de Sint Martinuskerk. De kerk werd versierd vanwege kinderen die de eerste communie gingen doen op zondag. Er waren zoveel kinderen dat het deelnemen in tweeën werd gesplitst. Om 11 uur was de eerste groep aan de beurt en 's-middags de 2e groep. Ik maakte hier nog foto's van schilderijen die de kruisiging van Jezus Christus verbeelden.
Om 5 uur was op zaterdagochtend de start van de kennedymars. Vrij snel na de start liep ik achter 2 mannen en vrouwen aan die gezellig met elkaar aan het praten waren en die elkaar niet kenden. De route liep de eerste 2 km langs de Maas. Na een kort bezoek aan het grondgebied van Katwijk aan de Maas passeerden we aan de Galberg een moskee. Daarna staken we de spoorlijn over. Nu liepen we langs de Kraaijenbergse Plassen. Op verschillende plaatsen langs de route werden we op de gevoelige plaat vastgelegd. Hier langs de Kraaijenbergse Plassen werden we ook vanuit de lucht op een video vastgelegd.
Na kruising met de A73-snelweg werd op 7 km de 1e rust bereikt bij Watersportcamping 't Loo te Linden. Met wandelstokken in de ene hand en een bekertje koffie in de andere hand wilde ik gaan zitten op een tweezitshangbank. Helaas morsten ik wat koffie ook op mijn broek. Voorbij buurtschaps Dommelsvoort liepen we over het Kerkveld naar Beers. Daarbij werd ik ingehaald door een bekende wandelaar uit IJzendijke, Zeeuws-Vlaanderen. Omdat ik weet dat hij het leuk vindt om op de foto gezet te worden maakte ik een paar foto's van hem. Op 14 km was bij Kampeerboerderij De Tienmorgen de 2e rustpost. Daarop betraden we natuurgebied Tongelaar, genoemd naar het gelijknamige kasteel waar we even later langs liepen.
‘Tongelaar’ betekent een open plek (in oerbos gekapt) op een ‘tong’ (landverhoging). Tijdens een opgraving bij het kasteel zijn in het weitje bij de toren, binnen de grachten, de funderingen gevonden van een versterkt huis. Dat weitje noemt men de ‘Mot’. Nog eerder, reeds in de negende eeuw lag in de uitgestrekte, rivierrijke bossen van Tongelaar, een versterkte motte-burcht.
Een mottekasteel is een burcht van hout op een hoge aarden heuvel, gebouwd om dekking te zoeken tegen de Noormannen. Vlak na de dood van Karel de Grote begon de invasie van de Noormannen. Deze Vikingen gingen regelmatig op rooftocht door de Maastreek.
Twee eeuwen later kwam het landgoed in bezit van de Heren van Cuyk. Op 1 oktober 1282 werd de versterkte burcht en alles wat erbij hoorde door ridder en edelman Jan van Cuyk (onder lichte dwang) overgedragen aan Graaf Floris V van Holland, die er zijn soldaten in kwartierde. 14 jaar later, vlak voordat Floris werd vermoord, verbrak die laatste het leencontract. Jan van Cuyk was persoonlijk betrokken bij het complot om Floris af te zetten. Over deze uit de hand gelopen moord is veel geschreven en gezongen, tot aan Vondels Gijsbrecht van Amstel (1637) toe. Na de moord kwam het kasteel weer in handen van de Heren van Cuyk, die bondgenoten van de Hertogen van Brabant waren.
In 1917 verkocht de laatste erfgenaam van deze adellijke familie het kasteel aan Louisa van Nispen. Zij verkocht het een jaar later al aan de familie Wagenberg uit Vlijmen, van de Joncker Fris Conservenfabriek. Maar niet voordat Louisa eerst honderden eiken liet kappen en met grote winst doorverkocht. De Van Wagenbergs hielden van jagen en hadden ook nog een grote mandenfabriek in Vlijmen. Op Tongelaar stond veel wilgenhout dat zij daarvoor goed konden gebruiken. Dat leverde echter niet genoeg op en in 1950 gingen ze over op fruitteelt; appels en peren. Er werkten veel landarbeiders op Tongelaar in de fruitteelt.
Na de brug over de Lage Raam werd koersgezet naar natuurgebied De Kuilen en bos- en plassengebied. Er kwamen twee wandelaars, vermoedelijk een echtpaar, van rechts aangelopen. Zij hadden praktisch hetzelfde tempo als ik. Aanvankelijk bleven ze achter mij lopen maar na het vaststrikken van een schoenveter passeerden zij ons. Toen wij het logement De Valkhoeve naderden sloeg ons pad naar links af.
Wij merkten de afslag op maar de 2 wandelaars voor ons liepen RD. Toen we hen waarschuwden zeiden ze dat ze niet aan de wandeltocht meededen. Dat waren de twee eerder genoemde wandelaars maar die was ik toen al weer vergeten. De afgelegde afstand bedroeg hier 21 km. Daarna liepen we door natuurgebied Vilheide. We staken de spoordijk over om deze even later alsnog even te volgen. Deze oude spoordijk is ook een gelijknamig natuurgebied. Vervolgens liepen we langs een sloot met bloeiend fluitekruid en talrijke kazematten. Dat was nabij Mill. Verderop kwamen we langs een stuk spoorlijn. Dat was een onderdeel van de voormalige spoorlijn naar Sint Petersburg.
Tussen 1878 en 1914 was er een internationale treinverbinding van St.Petersburg in Rusland, naar Londen via Tilburg, een afstand van ruim 2.000 kilometer.
De ‘Noord-Brabantsch-Duitsche Spoorweg-Maatschappij’, de NBDS, bezat een 93 km lange spoorweg tussen Boxtel, via Uden maar het Duitse Wesel.
Deze lijn sloot bij Boxtel aan op het bestaande spoorlijn naar Vlissingen en in Wesel op de spoorlijn via Berlijn naar St.Petersburg. Deze NBDS-lijn zorgde dus voor de snelle verbinding van Londen, via Berlijn naar Sint-Petersburg.
Vanaf 1881 reden over deze lijn sneltreinen (boottreinen) waarmee men, zonder overstappen in Vlissingen, met de Stoomvaart Maatschappij Zeeland kon reizen.
Verder liepen we over een schitterend natuurgebied, Molenheide genaamd. Vanaf een heuvel had je een wijds uitzicht. Op 28 km was een rustpost bij camping van Rossum's Troost. We konden hier over onze tassen beschikken. We kregen hier een broodje knakworst en een consumptie aangeboden. We staken de Wanroijseweg over en kregen zicht op De Heimolen. Daarop werd Sint Hubert bereikt. Hier volgden we de doorgaande weg ruim een km. We staken de Sint Anthonisloop over. Opnieuw zagen we hier de Kennedymars-fotograaf van Cuijk foto's maken en even later kwamen we bij de Kampse plas. Daarop werd Haps bereikt.
Bij café de Molen was op 34 km weer een rustpost. Op de splitsing van de Cuyseweg met de Graafschapweg was de splitsing van de 40 km route. Ruim 2 km werd slingerend de A73 snelweg gevolgd. Bij Vianen(NB) werd de A73 overgestoken. Nabij een benzinepomp (Tinq) liepen we nog langs een wit kapelletje.
Op 41 km was een rustpost bij MFA te Cuijk. Hier kregen we een consumptie en een boterham met opgeklopt ei. Bij het MFA was een moderne kapel ingericht. Er brandden een aantal kaarsjes. Langs de Guldengaarde zaten 3 jongetjes op stoeltjes. Toen ze ons zagen aankomen schakelden ze een radio in en vroegen of we wat wilde hebben wat op hun schaaltjes lag. We maakten er een foto van. Op een rotonde bij de Beerse Baan stond een groot beeld, het kunstwerk 'Ommezwaai' van Camille Meeussen. Langs de Grotestraat konden we bij een pizzeria een stukje pizza krijgen op een uitgedeelde bon bij de start. Er stond geen verwijzing naar de pizzeria waardoor talrijke wandelaars dit niet hebben opgemerkt. Ikzelf aanvankelijk ook niet, maar een medewandelaar, die er net vandaan kwam, maakte mij er op attent.
Nu begonnen we aan de tweede lus van 40 km. De bebouwde kom van Cuijk werd verlaten over een pad onderlangs de Maasboulevard overgaand in de Odiliadijk. Net voordat Sint Agatha werd bereikt zagen we een fraai huis langs de Odiliadijk liggen dat zodanig gebouwd was dat de huiskamer op de bovenverdieping lag waardoor je een mooi uitzicht op de Maas had. In het centrum van Sint Agatha stond een groot beeld van paus Johannes de 18e.
Johannes XVIII, geboren als Giovanni Fasano was paus van 25 december 1003 tot juni 1009. Johannes was de zoon van de priester Leo en werd benedictijn. Hij werd tot paus gekozen onder invloed van Johannes II Crescentius. Op verzoek van keizer Hendrik II richtte hij het bisdom Bamberg op.
Bij het verlaten van Sint Agatha kregen we zicht op een deel van Klooster Sint Agatha. Na een lang grintpad op korte afstand langs de Maas kwam wellicht het mooiste deel van de toch al prachtige tocht. Dit was het Maasheggen natuurgebied. Een wandelaar schreef over dit pad dat het een graspad was van twee kontjes hoog. Maar op sommige stukken kwam het gras tot aan je lies. Ik had hier het voordeel dat ik in de achterhoede liep waardoor het gras al flink plat was getrapt. Wel vond ik dit deel het zwaarste van de tocht omdat de warmte hier bleef hangen.
Op 50 km was bij restaurant Het Veerhuis een rustpost. We lieten ons een groot glas met plat water en een lekker smaakje goed smaken. Bij het toilet vulde ik mijn flesje en dronk het nog op deze rust op. Bij vertrek vulde ik het flesje opnieuw voor onderweg. Nu zetten we koers richting Beugen, maar voor de bebouwde kom sloegen we af en volgden opnieuw de Maas. Daarna kruisten we de A77-snelweg.
Voordat het centrum van Boxmeer werd betreden kwamen we o.a. langs de Johannes Nepomucenus kapel. Na het Weijerpark werd op 57 km café Het Centrum bereikt. Hier kregen we een consumptie en nog een lekker hapje aangereikt. Schuin tegenover deze rust stond de Sint Petrusbasiliek waar we langs liepen.
Via het Brestbos werd de A73 snelweg bereikt en even gevolgd. Op 62 km was weer een rustpost waar we over onze tassen konden beschikken. Dat was bij restaurant De Witte Brug ook in Boxmeer. We werden hier verwezen naar een zaal aan de achterkant van het restaurant. Want elders was een feest van Rob Verbiesen. Opnieuw liepen we het Brestbos in. Ditmaal was dat een smal slingerend pad. Langs de spoorlijn werd Boxmeer verlaten. De A77-snelweg werd weer gekruist.
Nu werd wel het centrum van Beugen aangedaan. Op 66 km was de rust bij café Posthuis, nu ook weer in een apart zaaltje. We lieten ons een runderbouillon goed smaken. Bij molen Martinus in Beugen maakten we een foto. Medewandelaars maakten mij en een zoenend stelletje op dat zoenende stelletje attent. De man van het stelletje had het nog over het recht van privacy. Buiten Beugen dwaalden we door natuurgebied Vilt en het Laag Werveld. Nadat ik de Oeffeltse Raam was overgestoken liep ik even verkeerd. Snel werd ik door achterliggers hierop attent gemaakt. Voordat Oeffelt werd bereikt staken we de Oeffeltse Raam nogmaals over.
Op 72 km was bij cafetaria het Smul Huuske te Oeffelt de laatste rustpost. Na molen De Vooruitgang sloegen we af. We besloten hier het reflectievest aan te doen. Het was inmiddels negen uur en het begon al wat te schemeren. Over de Dodenberg liepen we een bos in. De Dodenberg was een onverhard pad. Ik had niet verwacht dat je met deze kennedymars nog onverhard in het donker zou lopen.
Bij de spoorwegovergang stond een wagen van het Rode Kruis. Hier werd ons nog een flesje water aangereikt. Jammer was het dat er wandelaars waren die even verderop flesjes langs de weg hadden gegooid. Bij de spoorwegovergang langs de Hapsebaan was een heel donker pad. Hier haalde ik nog mijn zaklamp te voorschijn. Een wandelaarster schreef over dit pad dat ze blij was dat ze in een groep met mannen liep, want alleen had ze hier niet doorheen gedurfd.
Voordat de finish werd bereikt liepen we nog ruim een km langs een spoorlijn en langs het station van Cuijk. Om 22:40 uur werd de finish bereikt. Bij het afmelding kregen we o.a. een fraai diploma en een mooie medaille. Coos, die de 40 km liep, had ook een medaille na afloop gekregen. De medailles waren verschillend want de afstand stond er op vermeld. Wij danken de organisatie evenals alle vrijwilligers hartelijk voor deze tocht.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
