In het weekend van 13 en 14 oktober 2018 organiseerde het wandelsportcentrum De Verbinding de Utrechtse Herfstbossen wandeltocht. De start was vannuit camping Het Grote Bos te Doorn. Wij hadden van de voorinschrijving gebruik gemaakt zodat we ook de GPS van de route vooraf kregen toegestuurd. Wij liepen deze tocht op zaterdag 13 oktober.
Rond 7:57 uur, het officiële tijdstip van zonsopkomst, begaven wij ons op pad. Over een grindfietspad werd CR Klein Zwitserland bereikt. Daarna dwaalden we door het Rijsenburgse bos. Met het zicht op de Zwitserse houten brug sloegen we af en kwamen op de Arnhemse Bovenweg te Driebergen uit. Hier zette ik per ongeluk mijn blik op oneindig waardoor we een afslag mistte. Even verderop werd de GPS geraadpleegd en kwamen er daarop achter dat we verkeerd liepen. We besloten terug te lopen want de officiële route zag er mooier uit dan het volgen van de Arnhemse Bovenweg.
We liepen opnieuw door een bospassage. De fraaie heidetuin en de Mariagrot lieten we ongezien links liggen, maar kwamen wel fraai langs de Pannenkoekvijver. Na een rotonde liepen we onder een snelweg door en even later staken we een spoorlijn over. Meteen daarna betraden we Beschermd Natuurgebied Bornia/Heidestein. Op een splitsing volgden we de 25 en 40 km route. De 33 km route alsmede hondenbezitters sloegen hier af. Nu voerde de route fraai over heidevelden. Op een splitsing zonder pijl werd de GPS route gehanteerd. Daarna liepen we door een onverlichte tunnel en was goede concentratie gewenst vanwege de donkerte. Niet veel later liepen we opnieuw door een tunnel. Maar bij het betreden van die tunnel was het licht van het einde van de tunnel al zichtbaar.
Opnieuw werd hetzelfde heideveld betreden. En uiteraard over een andere route vervolgd. Het omrasterde heideveld werd via een overstaptrap weer verlaten. Nu zetten we koers naar een grote zandvlakte. De NS wandelroute van Driebergen-Zeist naar Maarn steekt die zandvlakte over, maar wij bleven langs de rand hiervan lopen. Het was op deze plak dat die avond in het achtuur journaal een foto met wandelaars werd getoond. We staken meerdere keren een MTB route over. Door boswachterij Austerlitz werd het gelijknamige dorpje bereikt. Bij CR Ouwehand was een rustmogelijkheid.
De bebouwde kom van Austerlitz werd over een lange laan omzoomd met beukenbomen verlaten. Van tevoren hadden we ons verheugd op deze laan omdat bladeren van beuken heel mooi in de herfst kunnen kleuren. Maar helaas, de bladeren van de beuken waren allemaal nog groen. De doorgaande weg van Zeist naar Woudenberg werd overgestoken. Nu zetten we koers naar de piramide van Austerlitz, De pyramide werd met de obelisk bijna geheel gerond. Daarop kwamen we bij CR De Pyramide van Austerlitz. Op weg hier naar toe was het heel erg druk met dagjesmensen. Vanwege de extreme warmte voor oktober, met een temperatuur van 27 graden, was het uitzonderlijk druk.
De “Pyramide van Austerlitz” is gelegen op het hoogste punt van de Utrechtse Heuvelrug. Het monument stamt uit de tijd van Napoleon van begin 1800. In 1804 liet generaal Marmont de piramide bouwen door het Frans-Bataafse leger, als eerbetoon aan zijn vriend en voorbeeld Napoleon Bonaparte. Geïnspireerd door diens veldtocht naar Egypte, koos Marmont voor een piramide, bekroond met een obelisk. Deze obelisk was van hout en raakte snel in verval. Napoleons broer Lodewijk Napoleon, in die tijd koning van Holland, gaf het monument de naam “Pyramide van Austerlitz” naar de veldslag in het huidige Tsjechië. In 1894 werd een nieuwe obelisk gebouwd van steen, maar de pyramide zelf werd nauwelijks hersteld.
Opnieuw staken we de weg van Zeist naar Woudenberg over en zetten nu koers naar de Koepel van Stoop.
De koepel van Stoop is gebouwd in 1840 in neoclassicistische stijl door tuinarchitect J.D. Zocher jr. De opdracht was afkomstig van de Amsterdamse bankier J.B. Stoop. Hij was eigenaar van een aantal heidegronden in de omgeving van Zeist, waar hij nieuw bos had laten aanplanten. Op ee hooggelegen plek, temidden van die nieuwe bossen, zou zijn gedroomde buitenplaats komen te staan.
Tuinarchitect J.D. Zocher jr. kreeg de opdracht, maar kwam niet verder dan de bouw van een theekoepel. Door allerlei praktische bezwaren gingen de plannen voor een hoofdhuis niet door. Deze koepel staat er echter nog steeds en is bekend als de koepel van Stoop.
De ruime gebogen toegangspaden naar de koepel waren bedoeld als oprijlaan naar het hier geplande hoofdhuis. Behalve de theekoepel liet de bankier tuinarchitect Zocher een landschapspark aanleggen met daarin een jachthuis, het huidige Berghuisje. Stoop zelfweek tenslotte uit naar Zeist, waar aan de Driebergseweg zijn nieuwe buitenplaats Molenbosch tot stand kwam.
br clear=all>
Daarna daalde ons pad en dwaalden we door bosgebied Het Laagt overgaand in Het Hoogt. In Het Hoogt kregen we zicht op Huize Het Hoogt. De doorgaande weg van Doorn naar Amersfoort werd bereikt en overgestoken. Nu bevonden we ons in Maarn. We kwamen langs de Theresia van het Kindje Jezus kerk. De deur stond uitnodigend open. Echter, alleen het stiltecentrum was geopend. Langs de spoorlijn werd het centrum van Maarn bereikt. Bij bakker Kees van der Woerd hadden we een rust. We lieten ons een Latte Macchiato goed smaken.
Daarna liepen we onder het spoor en de snelweg door. Hier was de splitsing met de 25 km. Nu werd het zeer rustig op het parkoers. De rest van het parkoers zagen we nog maar vijf verschillende wandelaars, waarvan twee de 33 km route liepen. Bij sportvelden werd de bebouwde kom van Maarn verlaten. We kwamen op afstand langs Asielzoekerscentrum De Hoogstraat dat voorheen een revalidatiecentrum was. Drie asielzoekers kwamen ons op de weg tegemoetgelopen maar op afstand waren talrijke asielzoekers goed te horen doordat talrijke van hen met elkaar praatten.
Asielzoekerscentrum Leersum is gevestigd in het voormalig revalidatiecentrum 'de Hoogstraat' en is sinds 1989 operationeel voor de opvang van asielzoekers. Het kantoorgebouw is het voormalig onderkomen van minister president Colijn. Azc Leersum is één van de eerste opvanglocaties in Nederland. In 2014 was het 25 jaar geleden dat het COA voor het eerst vluchtelingen huisvestte in Leersum. De bestuursovereenkomst met de gemeente Utrechtse Heuvelrug loopt tot en met 2020.
De weg van Doorn naar Leersum werd overgestoken. Nu dwaalden we over rustige, maar verharde wegen door buurtschap Darthuizen. Door Beschermd Natuurgebied Sandenburg werd het gelijknamige restaurant bereikt. Hier staken we de weg van Doorn naar Leersum weer over en dwaalden vervolgens door de Kaapse Bossen naar de Doornse Kaap een uitzichttoren op de top van de Doornse berg. Daarna daalden we af naar Chalet Sint Helenaheuvel.
Uitkijktoren De Kaap ligt op de Doornse Kaap middenin de Kaapse Bossen op de Utrechtse Heuvelrug. Beklim deze toren en geniet op 25 meter hoogte van een prachtig uitzicht over de Amerongse Berg in het oosten, de Domtoren van Utrecht in het westen en de uitgestrekte groene gebieden van de Utrechtse Heuvelrug. Als het mooi weer is kun je in het zuiden zelfs de Rijn zien liggen vanaf deze uitkijktoren. De Doornse Kaap is een heuvel van zo’n 53 meter. De uitkijktoren staat op het hoogste gedeelte van de heuvel.
We liepen weer naar Maarn. We staken de weg van Doorn naar Amersfoort weer over en volgden daarna een tijdlang een fietspad vanwaar we op een gegeven moment fraai uitzicht hadden op het Aardkundig Monument Het Zwerfsteneneiland.
Zwerfsteneneiland
Op deze plek hebben de Nederlandse Spoorwegen in de 19e en 20e eeuw zand gewonnen. Bij de graafwerkzaamheden kwamen honderden stenen naar boven. Deze stenen zijn ongeveer 150.000 jaar geleden door het landijs vanuit Scandinavië naar Nederland gevoerd. In 1999 zijn 700 zwerfstenen verwerkt in een Aardkundig Monument op het Zwerfsteneneiland in het midden van de plas.
Het Zwerfsteneneiland is een Aardkundig Monument en wordt beheerd door de Stichting Vrienden van het Zwerfsteneneiland. Het bestaat uit een natuur- en een cultuurgedeelte. Er liggen stollingsgesteenten, afzettingsgesteenten en omzettingsgesteenten. De zwerfstenen zijn hier in de voorlaatste ijstijd gekomen en in 1999 op het eiland neergelegd.
Na de Maarnse Berg werd camping het Grote Bos weer bereikt. We meldden ons om 16.55 uur af. Het was een hele mooie tocht geworden en we bedanken de organisatie hartelijk voor deze tocht.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
