11-stedenpad van Sneek naar Woudsend
Daarna kwamen we bij "De Fontein van Fortuna" van kunstenaar Stephan Balkenhol. Op een gouden bol midden in het water stond een man met de Hoorn des Overvloeds. Het beeld verwijst naar Fortuna, de godin van het geluk en de schutsvrouwe van steden, families en volkeren. Na de Waterpoort werd het rustiger.
De Waterpoort van Sneek is de bekendste waterpoort van Nederland. De waterpoort bestaat uit twee achtkantige torens en een brug. Boven de brug woonde in vroeger dagen de poortwachter. De brug staat op de scheiding tussen stadsgracht en stadscentrum. In de negentiende eeuw werden alle andere poorten afgebroken. Sneek had vijf waterpoorten en twee landpoorten. De Waterpoort die u in onze tijd nog kunt bewonderen werd bijna ook afgebroken. De stoomboten konden er niet onderdoor. De bevolking protesteerde en de Waterpoort werd gespaard.
Historici denken dat de Waterpoort rond 1492 werd gebouwd, toen Sneek een stadswal kreeg. Met de poort werd de toegang over water afgesloten. Aan het begin van de zestiende eeuw werd de Waterpoort verbouwd tot sierpoort. Hierdoor kwam het jaartal 1613 in de geschiedenisboekjes als bouwjaar van de Waterpoort. De poortwachterwoning stamt uit 1785. Na 1825 werd de stad in de nachtelijke uren niet meer afgesloten en verloor de Waterpoort definitief haar oorspronkelijke functie. Wat bleef was een historisch gebouw; een prachtig uithangbord voor de watersport die in de twintigste eeuw tot ontwikkeling kwam.
We kruisten de straten Watermeter en Waterpeil. De oevers van de Geeuw volgend kwamen we bij een brug over de N7. Daarna werd de Geeuw weer opgezocht en gevolgd over een schelpenpad in de richting van IJlst. Midden in de Geeuw lag een huis op een eilandje dat duidelijk bewoond was en dat alleen met een boot bereikbaar was. Na de Terpens molen en molen De Rat werd IJlst bereikt. Bij de VVV van IJlst werd een stempeltje gehaald. Bij de Stadsherberg "Het wapen van IJlst" dronken we een Latte Macchiato. Daarna liepen we fraai langs de Eegracht en de Galamagracht. Hier zijn opvallende tuinen.
Langs de Galamagracht en Eegracht in IJlst liggen de idyllische overtuintjes. Vroeger kwamen overtuinen op veel plaatsen voor en werden dikwijls gebruikt als bleekveldjes, om linnengoed te bleken. Het linnen werd frisser en lichter van kleur door het enige tijd in de zon te laten drogen. Gebleekt wordt er niet meer, maar ook als siertuintjes langs het water zijn ze prachtig.
Verder kwamen we langs de Mauritiuskerk en het voormalige gemeentehuis. Vervolgens kwamen we langs een centrum van fierljeppen. Een man gaf aan een groep jongeren instructies of informatie. De jongeren luisterden aandachtig want bijna niemand van hen keek naar ons.
IJlst werd verlaten en de N354 werd weer opgezicht. In het Elfstedenpad zit een traject van 5 a 6 km die langs een provinciale weg loopt en dat traject zat vandaag in de route. Daarbij kwamen we door Jutrijp. Bij een Esso benzinepompstation dronken we koffie. We bestelden hier Latte Macchiato, maar het smaakte nergens naar. Daarna werd Hommerts doorkruist en kwamen langs de Johannes de Doperkerk. Via een Akwadukt liepen we onder de Jeltesloot door. In Woudsend haalden we bij Firezone Benzinepompstation een stempel. In Woudsend stond de auto waarmee we naar ons B&B-adres reden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
