Pronkjewailpad: Kolham-Groningen

Op vrijdag 22 juni 2018 stond het traject Kolham-Groningen op het programma. Eerst liepen we van ons overnachtingadres naar station Winsum. Vandaar reden we met de trein naar Groningen. Vervolgens reden we met bus 178 naar Kolham. Toen we uitstapten vroeg de buschauffeur of we met dit regenachtige weer wel wilden wandelen. Aan de overzijde van de weg was een bushokje en daar schuilden we in. Buienradar gaf aan dat het over een half uur droog zou worden.

Met wat lichte regen onder bomen begaven we ons op pad. Toen we vrij dicht langs de A7-snelweg liepen, zagen we een benzinepompstation en dat was van onze wandelroute bereikbaar over een paar graspaden. We dronken er Latte macchiato. We volgden de weg door Scharmer naar 't Hof van Scharmer. De deur van het Partycentrum was dicht. Daarop zochten we op internet naar hun telefoonnummer want dat stond niet in de app. Nadat we ze gebeld hadden, deden ze open en kregen we ons stempeltje.

Verder liepen we langs de Harkstederplas. Voordat de volgende stempelpost werd bereikt, schuilden we nog achter bomen en struiken voor een regenbui. Bij het Break Out Gruno Park was weer een stempelpost. Voor ons werd het café geopend zodat we koffie konden drinken. Daarna werd Meerstadt bereikt. Even voor een uitkijkpost was een stempelpost bij een cafetariawagen. Als pronkje kregen we ieder een flesje water met opschrift "Meerstad water".

De gemeentegrens met Groningen werd overgestoken, maar de dagwandeling was nog niet halverwege. Voordat we het Eemskanaal overstaken passeerde er een rijnaak. Op weg naar de Stefanuskerk te Noorddijk werden we ingehaald door een groep motoren waarvan de helft in een brede driewieler reed. We zagen ze later opnieuw omdat ze bij de kerk stopten. Er was een kerkdienst vanwege een trouwerij. Wij liepen door naar de Noaberstee voor een stempel en kwamen daarna weer terug bij de kerk. Het bruidstel was nog niet gearriveerd. Toen we verder liepen zagen we een oude Cadillac uit 1958 stilstaan. Hierin bleek het bruidstel te zitten. Toen de wagen bij de kerk aankwam, toeterden de motoren lang en luid. De bruid bleek in het zwart te zijn gekleed.

Verderop, nabij Wimpel, liepen we heel fraai over een smal pad langs water. Bij sportcentrum Kardinge staken we de N40 over. Bij de Martinuskerk was uiteindelijk het eindpunt van de dagwandeling. Daarna reden we weer terug naar ons overnachtingadres.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor