Het Pronkjewailpad vindt zijn oorsprong in het Gronings Volkslied:
"Ain Pronkjewail in golden raand is Grunnen, Stad en Ommelaand".
Groninger pronkjuweeltjes en pareltjes vormen de kern van het Pronkjewailpad. Denk aan borgen, wierden, kerken, de Wadden, het Lauwersmeer, Bourtange en de stad Groningen, maar ook horeca, galerieën, tuinen en musea. Om de paar kilometer (gemiddeld) komt u langs of gaat u zelfs door deze pronkjuwelen van Groningen. Het Pronkjewailpad is niet alleen een wandelpad, maar ook een evenement – het pad viert namelijk Gastvrij Groningen! Langs de routes werken vele lokale ondernemers en organisaties mee met het Pronkjewailpad door hun deuren voor u open te zetten. Zij bieden u een bijzondere ‘pronkjewail’ aan: een gebaar van gastvrijheid. Voor elk pronkjuweeltje die u bezoekt, proeft of ervaart, verdient u een stempel op deze kaart. Op deze manier ontdekt u met het Pronkjewailpad al het moois dat Groningen te bieden heeft – en bent u op het einde van uw wandeltocht misschien zelf een échte Grunneger geworden.
Vanuit ons overnachtingadres 't Gemeentehuis te Bedum waren wij met bus 61 naar Groningen gereisd. Bij de Martinikerk was het verzamelpunt met andere wandelaars. Op de tweede donderdag van de maand wordt door Peter Velthuis van Tocht om de Noord/Pronkjewailpad een gezamenlijke start georganiseerd waarbij wij in de Martinikerk een startstempel op de Pronkjewailstempelkaart krijgen en nog iets extra's.
Rond 8.45 uur kwamen we op de Grote Markt aan en wachten hier tot 9.30 uur. We zagen hier een ronde steen waarop stond "5 mei 1995 50 jaar bevrijding - 5 mei 2995 duizend jaar bevrijding". Volgens mij klopt dit niet. Volgens mij moet in plaats van 5 mei 2995, 5 mei 2945 staan. Anders is het geen 1000 jaar maar 1050 jaar. Bij de VVV ruilden we de startkaart om in de stempelkaart en kregen hier ook een stempel van de VVV. Daarna liepen we naar de Martinikerk. Buiten de kerk troffen we Peter Velthuis. Hij had geregeld dat we de Martinikerk in konden om half tien, terwijl deze normaliter om 11 uur opengaat.
In de Martinikerk gaf Peter nadere uitleg van de Pronkjewailpad-app. Als pronkjewail kregen we het kaarspel "de collectie van Groningen". Om 10 uur begaven we ons op pad. Peter liep niet mee. Wel de persoon die een sleutel van de Martinikerk had. Al snel merkten we dat de voornoemde man, die de leiding van de wandelgroep had, niet de GPS route volgde. We moesten de GPS-route niet zo nauwkeurig nemen, zei hij. In het Noorder Scheepvaartmuseum haalden we een stempeltje en kregen we een vrijkaartje voor het museum, het eerste pronkje. Met de museumjaarkaart, die wij beiden hebben, kunnen we er ook gratis in, maar dit even terzijde. Even verderop gaven we aan de groep aan, dat het wandeltempo voor ons te snel ging. We zeiden dat het ons wel zou lukken om de route zelfstandig te lopen en namen daarop afscheid van de groep. We hadden het wandeltempo wel kunnen bijhouden, maar dan konden we niet van de omgeving genieten en geen foto's maken.
We kwamen langs een universiteitsgebouw. Hier was ik al eens in geweest toen een neef van mij hier gepromoveerd werd tot doctor, Dat was in september 2013. Daarna liepen we langs het Van Swinderen Huys en staken het Lopend Diep over. Net voor de brug over het Lopend Diep was bij Hotel Corps de Garde weer een stempelpost. Hier zat Peter Velthuis buiten op het terras koffie te drinken. De wandelgroep, die wij hadden verlaten vanwege het hogere tempo, was hier nog niet langs gekomen. Zij hadden dus duidelijk niet de GPS route gevolgd. We kregen hier een klein glaasje met een lekkere drank aangeboden, het tweede pronkje.
Verderop kwamen we bij de Nieuwe Kerk. Nadat we even in de kerk waren geweest en weer naar buiten liepen, zagen we het wandelgroepje lopen in de richting van Hotel Corps de Garde. We zeiden nog even hallo, maar zij hoorden ons niet. Ze liepen ook van ons weg en zagen ons dus niet. Verderop kwamen we bij het The Student Hotel. Hier lieten we ons een Latte Macchiato goed smaken. We haalden hier ook een stempeltje voor onze stempelkaart. Dit was geen officiële stempelpost. Maar omdat gezegd was, dat degene die de meeste stempels zou bemachtigen, in aanmerking zou komen voor een gratis deelname aan Tocht om de Noord van 2019. Wij hadden trouwens ook een eigen stempelkaart gemaakt. En lieten daar ook stempels op plaatsen. Daarna kwamen we langs een oud gebouwtje dat nu als café dienst deed. Dit was het Regulateurshuis van de voormalige gasfabriek.
Het regulateurshuis, in Chalet stijl, maakte deel uit van het complex van de voormalige gemeentelijke gasfabriek, vrijstaand gesitueerd op het terrein van het Gemeentelijk Energiebedrijf aan de Bloemstraat en Bloemsingel. Vanaf 1922 fungeerde het gebouw als portiersloge van het op hetzelfde terrein gevestigde electriciteitsbedrijf. Het zeer karakteristieke gebouwtje is opgetrokken op een Grieks kruis en telt één bouwlaag en een mezzanine(tussen)-verdieping onder een samengesteld dak. De topgevels zijn voorzien van decoratief bewerkte houten dakbeëindigingen met overstek, waarin rondbogen zijn opgenomen. Op de nokken van het fors overkragende dak met houten gootlijst is een sierlijk bewerkt smeedijzeren hekwerk geplaatst. Op de nok boven de ingang is een smeedijzeren windvaan aangebracht, waarin het jaartal 1892 is verwerkt. Boven de ingang bevindt zich een tegeltableau uit 1954, aangeboden door het personeel naar aanleiding van het 100-jarig bestaan.
Verder kwamen we langs de Oosterkerk en de Sint Franciscuskerk. In een park bij de Merelstraat hadden we op een bankje nog een rust. Het Oosterhamrikkanaal werd bereikt en overgestoken via de Oliemuldersbrug. Verder liepen we door het Hamburger plantsoen. We staken het Van Starkenburgkanaal over en over de Hunzedijk werd het Boterdiep bereikt. Dit bleven we tot aan Zuiderwolde parallalel volgen.
Bij café Moeke Vaastra te Zuiderwolde hadden we nog een rust en een stempel. We hoorden dat de wandelgroep hier ongeveer een uur tevoren was langsgekomen. Tot aan buurtschap Ellerhuizen bleven we het Boterdiep volgen. In Bedum haalden we een stempel bij de VVV. Buiten hing een kastje met het stempel. Maar de VVV zelf was op dat moment wel open. Via de Goede Herderkerk liepen we naar hotel 't Gemeentehuis. Bij Bakkerij Hoekstra haalden we een stempel en kochten een brood om onze lunch voor de komende dag te maken. Hier bij de bakkerij dronken we nog koffie. Bij het diner in 't Gemeentehuis haalden we ook een stempel.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
|
