Op zaterdag 30 december 2017 organiseerde FLAL de Duinen- en kikkertocht vanuit Appelscha. Wij waren de voorgaande dag gearriveerd in Oosterwolde en overnachtten daar in een hotel. We hadden liever in Appelscha zelf overnacht, maar daar konden we geen geschikt overnachtingadres vinden. Vanuit Oosterwolde was het ongeveer een kwartier rijden met de bus.
Het ontbijt bij hotel De Zon te Oosterwolde was vanaf 8 uur. Wij konden een ontbijtpakketje meenemen en vol goede moed liepen we in 5 minuten naar het busstation van Oosterwolde. De buschauffeur had deze dag niet zijn dag. Hij kende zijn route nog niet goed. Met voor ons het gevolg dat hij niet langs onze bushalte reed. Daardoor kwamen we met een vertraging van een uur bij de start aan. Omdat we het altijd leuk vinden om voor de start met bekende te praten hadden we gepland om rond kwart voor acht bij de start aan te komen. Nu werd dat dus rond kwart voor negen, dus nog goed op tijd om om negen uur te starten op de 35 km route.
Het was behoorlijk druk bij de start en het was nog wat donker en er waren meerdere uitgangen waardoor niet meteen de juiste uitgang werd gevonden waar de routes werden uitgedeeld. Meteen na de start liepen we de bossen in van Boswachterij Appelscha en voerde de route over het Bosbergpad dat aanvankelijk een betonpad was. Na Midgetgolfpark Friesland liepen we over de Drentseweg en de Valouwe naar Buitenplaats De Hildenberg. Hier maakten we een lus van ruim 3½ km.
Op 8 km was de eerste rustpost op vakantiepark De Roggeberg. Omdat we al in de achterhoede zaten, besloten we deze rust over te slaan. Het loopt ook wat makkelijker als je wandelaars voor je ziet lopen, waardoor je minder attent hoeft te zijn of je wel goed loopt. Ikzelf loop met twee wandelstokken. En met de regen is het dan niet makkelijk kijken op de route beschrijving.
Over de Bosberg liepen we over de N381 bij afslag Appelscha-Zuid de provinciale weg over. Opnieuw liepen we de bossen in van Boswachterij Appelscha en na twee km kwamen we bij het Aekingerzand of Kale Duinen, een schitterend natuurgebied. Door de aanhoudende regen, die al sinds de voorgaande namiddag begonnen was, stonden er talrijke plassen op de bospaden en was het modderig. Toen het open gedeelte van het Aekingerzand of Kale Duinen werd bereikt, zagen we al meteen de uitkijktoren in de verte. Maar het duurde nog geruime tijd voordat we vlak langs de uitkijktoren liepen.
In Nationaal Park het Drents-Friese Wold vind je een uniek natuurgebied: het Aekingerzand. In de volksmond wordt dit uitgestrekte stuifzandgebied ook wel de Kale Duinen genoemd. De reden voor deze naam is duidelijk zodra je de zandvlakte bezoekt. Op de uitgestrekte zandvlakte heeft de wind vrij spel om het zand ook echt te laten stuiven. Met behulp van grazers wordt het gebied verder vrij van gras en bomen gehouden. De omgeving is uitermate geschikt voor landschapfotografie. Het Aekingerzand ligt in het grensgebied van de provincies Drenthe en Friesland.
Vanuit de uitkijktoren van Aekingerzand heb je prachtig zicht over het stuifzandgebied met de vele prachtige heidevelden. De toren staat ten zuidoosten van het stuifzand, nabij de Grenspoel. Vanuit de uitkijktoren kun je ook het natuurontwikkelingsgebied van het beekdal van de Vledder Aa zien. Deze uitkijktoren is in 1995 gebouwd door leerlingen van het Bijzonder Jeugdwerk Aekinga uit Appelscha. Staatsbosbeheer is bezig met het verkrijgen van donaties voor het bouwen van een nieuwe uitkijktoren. Deze zal meer aan de rand van het gebied komen te staan en zal ook gemakkelijker te bereiken zijn.
Gebieden met stuifzand komen nog betrekkelijk weinig voor in Nederland. Het Aekingerzand is één van die gebieden. Omdat door bebossing het stuifzandkarakter verloren dreigde te gaan heeft Staatsbosbeheer besloten tot het kappen van 200 hectaren bos om het stuifzand te behouden. Heirdoor blijven dieren zoals de zandhagedis en de kommavlinder in het gebied. Een kudde heideschapen zorgt voor de begrazing van de heide in het gebied. Aan de rand van het stuifzandgebied, precies op de grens van de provincies Drenthe en Friesland ligt de Grenspoel. Zo vind je in dit gebied dieren en insecten als de roodborsttapuit, heivlinder, kommavlinder, groene zandloopkever, klapekster, de zandhagedis en de levendbarende hagedis.
Nabij de Meeuwenplas werd de provinciegrens bij een witte grenspaal overgestoken en bevonden we ons in Drenthe. Ruim 2 km liepen we door Drenthe alvorens weer in Friesland terug te karen. Dat was bij het meertje Grenspoel, dat zowel in Drenthe als in Friesland ligt.
Bij camping De Wilhelminahoeve was op 16 km de tweede rust. Hier nuttigden we een kommetje groentesoep. Snel liepen we verder om toch vooral wandelaars enigszins om ons heen te hebben. Ons wandeltempo is niet meer al te hoog, maar vinden het wel fijn om hier nog de 35 km route te kunnen lopen. We hebben deze dag niemand ingehaald. Verschillende wandelaars hebben ons meerdere keren ingehaald. Dat waren dan wandelaars die langere rustpauzes hadden dan wij.
Vrij snel hierna was de splitsing met de 25 km route. Nu maakten we een lus van 10 km. Daarbij genoten we met volle teugen van het prachtige landschap, maar baalden we af en toe van de vele modderpaden. Er was een modderpad bij, waarbij het moddergehalte extreem was. Hier was het enige alternatief om je weg te zoeken door het struikgewas langs het modderpad. Maar zo gemakkelijk was dat hier niet. Langs het pad was het struikgewas vrij dicht gegroeid. Er lagen talrijke takken en ook grote bomen langs de kant, waardoor het modderpad, zo goed als dat ging, overgestoken moest worden omdat het aan de andere zijde van het pad er beter uitzag. Ons overkwam dat een keer waarbij we 20 tot 30 in de modder wegzakten.
Op 26 km was de derde rustpost. Deze was dezelfde als de tweede rustpost en opnieuw lieten we ons een kommetje groentesoep goed smaken. Bij ons aan tafel zat ook de voorzitter van de FLAL. In een gesprek met hem zeiden we onder andere dat op 24 maart 2018 een FLAL tocht samen valt met een WS78 tocht, waarbij bij WS78 ook 60 en verder 80 en 110 km gelopen kan worden. En dat kan wandelaars aan de FLAL tocht kosten. Ik memoreerde dat als de FLAL-tocht te weinig deelnemers zou trekken, dat de FLAL dan met 60 km tochten zou stoppen. De voorzitter zei hierop dat dit bij het oude bestuur leefde, maar nu beslist niet meer. Ook al omdat hij ook graag tochten van 60 km wil lopen.
Opnieuw voerde de route fraai over het Aekingerzand of Kale Duinen. Ook lagen er nog steeds talrijke plassen op de paden en waren de paden modderig. Rond 4 uur werd de finish bereikt. Na het afmelden keken we nog op de lijst met gelopen km's, die van elk FLAL-lid nu te bewonderen was. Met mijn km-stand van 3875 km sta ik op de 172e plaats, niet gek voor iemand die zover weg woont. Er waren 339 deelnemers. Van de 7 uur wandeltijd had het 5½ uur geregend. Deze keer heb ik geen foto's gemaakt vanwege de regen. De foto's in dit verslag zijn afkomstig van Jan de Vries.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
