Op zaterdag 25 december 2017 bezochten we 's ochtend de kerstdienst in de Hervormde Kerk te Denekamp. Daarna reden we terug naar ons vakantieadres en maakten ons gereed om de Groene Wissel: Denekamp-Landgoed Singraven te lopen. Deze 13 km lange tocht liep praktisch langs ons vakantieadres en daar pakten we de route dan ook op. Dat was bij het Sterrebos op Landgoed Singraven te Beuningen. We liepen hier langs de Dinkel.
Beuningen werd bereikt. Bij café restaurant 't Sterrebos sloegen we af en liepen vervolgens tot aan de Dinkel. Na de brug liepen we over een zandpad langs de Dinkel. Bij de brug over de Dinkel stonden twee langwerpige stenen, die ieder zo'n twee meter hoog waren en een meter breed. We kwamen bij de Mauritsbrug. Aan de overzijde van de Dinkel stond een oud kanon.
Het Mauritspad is een wandelpad tussen de Beuningerstraat en 'de Riest'. Blikvanger is de prachtige brug voor wandelaars over de Dinkel, die een onderdeel uitmaakt van het pad. Bij de brug is een robuust kanon geplaatst en een picknicktafel met banken. Deze zijn gemaakt op Erve Meuleman door André Oude Ophuis en Henny Rolink. Bij de totstandkoming van dit plan is de historische gebeurtenis rond Beuningen met prins Maurits van Oranje in 1597 betrokken.
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568 - 1648) besloot prins Maurits op herhaald verzoek van de Staten van Overijssel de Spanjaarden te verdrijven uit Twente. Vanaf 1590 had Maurits, die een zeer bekwaam militair was, zijn leger vernieuwd. O.a. door nieuwe aanvalstechnieken wist hij vele steden te veroveren. Als bevelhebber van de Staatse (= Nederlandse) troepen ondernam hij in oktober 1597 een veldtocht door Oost-Nederland en het Duitse grensgebied. Tijdens deze campagne had hij de beschikking over 9.000 infanteristen en 1.600 ruiters. Na de overgave van Oldenzaal trok het leger van Maurits van Oldenzaal via Denekamp naar Lingen. Daarbij volgde Maurits de hoofdweg Oldenzaal- Denekamp, die destijds door Beuningen liep via de tegenwoordige Oude Dijk. (De kaarsrechte weg Oldenzaal- Denekamp met de brug bij Hotel Dinkeloord werd eerst in 1827 aangelegd). Toen Maurits met zijn leger aankwam bij de brug in de Oude Dijk bleek dat de brug over de Dinkel die toen waarschijnlijk iets verder naar het zuiden gelegen was dan de tegenwoordige brug, er zo slecht aan toe was, dat hij bang was dat zijn kanonnen er wel eens doorheen zouden kunnen zakken. Daarom liet hij door een afdeling pioniers een aantal bomen kappen, waarmee de brug versterkt werd. Vervolgens trok hij er met zijn leger overheen en trok op in de richting van Lingen (de tegenwoordige grens tussen Duitsland en Nederland bestond toen natuurlijk nog niet).
Nabij buurtschap Mekkelhorst werd ons pad langs de Dinkel verlaten. In het centrum van Mekkelhorst kwamen we langs een Landkruis. De gemeente Losser, waar Beuningen onder valt, werd verlaten en daarop kwamen we in de gemeente Dinkelland waar Denekamp onder andere onder valt. Er stond een welkomstbord waarop de wapens van Losser en partnergemeente Emsbüren (Duitsland) stonden afgebeeld. Daarop kwamen we bij het Klöpkeshoes te Berghum dat onder Denekamp valt. We keken er ook even binnenin rond.
De geschiedenis van Het Klöpkeshoes
Aan de Mekkelhorsterstraat staat sinds 1988 een fraai herbouwd Klöpkeshoes. Oorspronkelijk heeft dit bouwwerkje gestaan aan de Stroothuizerweg, op het erf van de familie Haafkes waar het lange tijd diende als schaapskooi. Destijds was dit het nachtverblijf van de schaapsherder : in deze streek "n Schoap'n Peter" genoemd.
Rond de eeuwwisseling van de 19e naar de 20e eeuw was op diverse Twentse boerenerven nog een Klöpkeshoes te vinden. Het waren woningen van ongehuwde vrouwen, die veel tijd doorbrachten met bidden. In de roerige tijden van het christendom riepen zij vanuit hun vrome onderkomens de rooms katholieken op tot het bijwonen van geheime kerkdiensten, in de tijd dat Rooms Katholieke kerkdiensten verboden waren. Zij deden dat door op de deuren van de woningen te kloppen, vandaar de naam "klöpke"en "klöpkeshoes"(klopjeshuis) voor hun onderkomens. Aan de Johanninksweg in Noord Deurningen staat ook zo'n klöpkeshoes, die nu als Mariakapelletje is ingericht.
De aanwezigheid van een klöpkeshoes aan de Stroothuizerweg werd in 1957 ontdekt. Toen door de uitbreiding van het boerenbedrijf de bouwvallige schaapskooi inclusief het klöpkeshoes dreigden te worden opgeruimd, heeft de VVV Denekamp dit bouwval in 1970 gekocht, mede op aandringen van derden en op advies van een plaatselijk architect. Een plaatselijk aannemer bood de VVV aan het gratis vakkundig af te breken, zodat de onderdelen weer gebruikt konden worden bij de herbouw aan de Mekkelhorsterstraat, niet ver van de de oorspronkelijke bouwplaats. In hun vrije tijd hebben de buurtbewoners van Berghum het klöpkeshoes in 1988 weer opgebouwd. Het is nu al vele jaren doorlopend te bezichtigen, terwijl het eveneens een bijzondere schuilplaats is bij slecht weer. Ook is er een picknickplaats ingericht, die door passanten mag worden gebruikt.
Verderop kwamen we langs het kapelletje Maria van Berghum. De rondweg om Denekamp, met de mooie naam Scandinavië-route, werd gekruist. We kwamen langs het meertje 't Goor dat bij koud, vriezend weer dienst doet als de IJsbaan van Denekamp. In het centrum van Denekamp, nabij het Kerkplein, was het officiële eind- en tevens beginpunt van deze wandeling.
We keken even in de Nicolaas kerk. Daarna liepen we langs het oude Gemeentehuis van Denekamp en de Hervormde Kerk. Hier waren we dus 's ochtends ook al geweest. Na de bebouwde kom van Denekamp liepen we aanvankelijk in noordelijke richting. We liepen inmiddels weer op landgoed Singraven. Snel achter elkaar staken we de N349/Oostmarsumsestraat tweemaal over. Ik had nog niet verteld dat ik deze route met behulp van mijn smartphone liep. Normaliter hanteer ik de route op de GPS die ik dan van te voren heb geuploaded met de track. Maar deze keer waren we op vakantie en was het plan, om deze route te lopen, pas ingegeven toen we op ons vakantieadres waren.
Voor het toegangshek van kasteel Singraven sloegen we af. We staken de Dinkel nogmaals over en volgden deze even. Nu was het niet ver meer naar het Sterrebos te Beuningen, alwaar we met deze wandeling waren begonnen. Het was een mooie wandeling geworden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
