Op zondag 24 september 2017 werden we met de bus naar Vierhuizen gebracht. Nabij molen De Onderneming werden we afgezet. Steeds werden we geattendeerd op de vloed die komende was en dat was hier nu ook weer het geval. We liepen naar de wit gekleurde Nederlands Hervormde kerk. In het naastgelegen gebouw konden we de eerste startstempel halen. Er werd ons gevraagd of we met de bus waren gekomen. Want indien dit niet het geval was geweest dan moesten we onze kaart eerst laten scannen. Maar dit ritueel was bij ons al in Uithuizen gebeurd.

Het was deze dag mistiger dan de voorgaande dag. We kwamen langs een soort tentenkamp waar overlevenden van de Kerstvloed aan het jammeren en huilen waren. Over de Hoofdstraat werd Vierhuizen verlaten. Na kruising met de Menneweersterweg/N388 liepen we in de richting van Ulrum, maar ruim voor de bebouwde kom sloegen we af en kruisten opnieuw een provinciale weg. Ditmaal was dat de Marneweg/N361. Na de eerste van vier kolken liepen we over een dijk. Bij boerderij Nieuw Bromo liepen we de dijk weer af. Daarna liepen we langs nog drie kolken. Door de mist waren de kolken vrijwel niet te zien.

Buurtschap Hornhuizen werd bereikt. Hier liepen we langs een akker die bezaaid was met uien, wel netjes in stroken . We bezichtigden hier nog de hervormde kerk. Buiten de kerk zagen we de fraaie geel gekleurde torenspits die nu zichtbaar was door de mist met wat zonneschijn erop. Even verderop werd buurtschap Kruisweg doorkruist. Hier was nog een rustmogelijkheid. Maar wij besloten door te lopen.

Nu werd Kloosterburen bereikt. Na het voormalige raadhuis met boven de toegangsdeur het wapen van Kloosterburen werd café restaurant Willibrord bereikt. De wandelroute liep door het café restaurant. Het zag er gezellig uit, maar ook hier liepen we door. We konden het met ons wandeltempo niet veroorloven om overal even bij stil te staan, want we moesten wel voor zes uur bij de finish zijn. Daarna kwamen we door de Sint Willibrorduskerk en het Oldeheem. Ook kwamen we nog door de Kloostertuin.

In buurtschap Molenrij werd het erf van een boerderij verlaten over landerijen. Nu zetten we koers naar buurtschap Kleine Huisjes. Hier werd onze hulp nog gevraagd om zandzakken te sjouwen om de (denkbeeldige) vloed te stoppen. In buurtschap Broek was bij Zorgboerderij stg. Keroazie een rust- en stempelpost. Hier hadden we een grote buitenrust. Hier kwamen de 25 km lopers erbij, die 27,7 km moesten afleggen. Een jarige vrouw liet trots de tekst op haar T-shirt lezen: "Alle vrouwen zijn gelijk, maar de beste zijn in september geboren".

Na buurtschap Wierhuizen werd Pieterburen bereikt. Na een slinger over het Dijksterpad kwamen we door een voormalige school die nu dienst deed als VVV. Voor het gebouw stond een fraai versierde bank. We staken de Hoofdstraat over en troffen op weg naar de kerk een dominee aan die in zijn hand een mand met petermuntjes droeg. Toen we vroegen of hij nog een dienst moest leiden, zei hij dat hij de preek nog moest voorbereiden, maar dat de aanvangstijd van de dienst verplaatst was naar 12 uur. De Petruskerk bezichtigden we en namen van een aantal borden met wapens foto's. De preekstoel was ook heel fraai met houtsnijwerk. Opvallend boven een van de borden waren doodsbeenderen met een doodskop.

Daarop werd de zeehondencrèche van Lenie 't Hart bereikt. Er liepen hier twee hele leuke verklede zeehonden waarmee ik Coos mooi op de foto kon zetten. We kregen een kaartje van de zeehondencrèche waarmee we bij een bezoek € 1,50 korting kregen per kaartje. Toen wij hier in 2003 waren kon ik Coos nog op de foto zetten toen zij op een houten zeehond zat. Die is inmiddels vergaan. Maar nu stonden hier talrijke plastic zeehonden en ook meteen maar een foto met Coos erop gemaakt.

Verder liepen we door buurtschap Oude Dijk. Bij een boerderij speelde een muziekgroep. Op weg naar buurtschap Kaakhorn troffen we in een weiland een groot rond kunstwerk van hout. We kwamen bij de plaatselijke Hervormde kerk. Naast de kerk stond een rond kunstwerk dat bestond uit met glazen gevulde potten met water of een andere vloeistof. In Westernieland kwamen we nog langs Addingaheerd, een oude boerderij. Over het Kaakhornsterpad te Westernieland kwamen we nog langs een atelier van houtsnijwerk. We kwamen uit op de Dirk Wieringastraat. De wandelroute ging hier naar links. Maar er waren twee verwijzingen naar rechts naar cafés. Maar de vermelding van dorpshuis stond hier niet bij. Later bleek dat we voor het dorpshuis hier toch naar rechts hadden moeten gaan. Maar iets verderop in een bospassage bij een haventje was een rustmogelijkheid waar ook een beatgroep optrad. Deze groep speelde ook "lang zal ze leven" want er was een jarige onder de wandelaars. Het bleek hier ook buurtschap Hiddingezijl te zijn.

Nu volgden we de lange Tammesweg naar Den Andel. Ons kwam hier een man aangelopen met een soort zijlboot. Hij zei, dat als de vloed komt, hij in ieder geval een boot had om zich te redden. Evenals voorgaande jaren troffen we hier langs de kant van de weg een bestelauto met caravan die beiden veelkleurig beschilderd waren, Hij bereidde er pannenkoeken. Vanaf de Tammesweg hadden we ook nog zicht op molen de Jonge Hendrik.

In Den Andel liepen we langs het dorpshuis en door een schoolgebouw. Buiten Den Andel liepen we langs Aviko. Op weg naar Warffum zagen we nog een oude Morris uit 1948 rijden. Op het Witrokkenpad hadden we ook last van een vloedgolf. Toch hebben we het droog gehouden. In Warffum werden we door een vrouw met een baby aangesproken of we de graaf ook hadden gezien. Hij zou met haar deze dag trouwen. Bij de Pastorieweg was opnieuw een vrouw die vroeg of we de graaf hadden gezien. Ook zij had gedacht deze dag met de graaf te trouwen.

Tussen de twee genoemde vrouwen in liepen we nog door een zeer fraaie tuin. Daarna bekeken we de hervormde kerk. Bij het Openluchtmuseum Het Hogeland troffen we nog een dame in mooie kledij. We vroegen haar of ze een paar stappen achteruit wilde zetten. Dan stond ze weer in de zon en dan kwam ze duidelijker over op de foto. Bij de haven stond een standbeeld van een paard. We wilde aan de achterkant van het standbeeld gaan staan, want dat was de voorkant van het standbeeld om deze zo goed mogelijk op de foto te krijgen. Toch heb ik niet alleen een foto van het paard gemaakt omdat voor het standbeeld een vrolijke. lachende dame zat die ik toen ook op de foto heb gezet.

Warffum, werd over het Delthepad verlaten. Het pad liep vlak langs de spoorlijn. Aan het einde van het Delthepad stond een dame met een witte trouwjapon met een lange sliert. Op de sliert lagen talrijke kleine flesjes met papieren inhoud. Wij, de wandelaars, moesten kijken wat op de briefjes stond. Vlak voor de bebouwde kom van Usquert stond een shantykoor. Uitnodigend stonden hier stoelen. Wij waren weer toe aan een rust. Verschillende keren zei de leider van het shantykoor dat het nog acht km naar de finish was en dat wij dus aan onze tijd moesten denken om op tijd te finishen.

Na de buurtschappen De Streek en 't Lage van de Weg werd Uithuizen bereikt. Hier voerde de route over het terrein van het niet meer gebruikte oude zwembad, We brachten nog een bezoek aan de Jacobus de Meerderekerk. Na de Jacobikerk was het niet ver meer naar de finish. Wij mochten bij de finish over de rode loper lopen omdat we hadden meegedaan aan de twee maal 40 km route. We werden door mensen van de organisatie gefeliciteerd en de fraaie Pronkjewail (medaille) werd omgehangen. In de zaal zelf werd de zilveren speld, die behoort bij een deelname van 5 keer aan de 2x40 km, persoonlijk door Peter Velthuis, de organisator en initiatiefnemer van Wandelfestival Tocht om de Noord, opgespeld.

Het waren weer twee prachtige dagen geworden. Wij danken de organisatie hartelijk voor dit prachtige evenement en we hopen in 2018 weer mee te doen.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor