Op paasmaandag 17 april 2017 organiseerde de wandelsportvereniging Stein de Steiner wandeltocht. De start was vanuit Wandelsportcentrum VTM te Kerensheide. Omdat deze plaats op paasmaandag voor ons slecht te bereiken is met het openbaar vervoer besloten we in de buurt te overnachten. Dat was in Urmond op twee km lopen vanaf de start. Op eerste paasdag waren we in de namiddag afgereisd. In Sittard hadden we een overstaptijd van ongeveer drie kwartier waarop we besloten nog even in het centrum te kijken. Het leek hier wel uitgestorven. Hoe anders zal dat een dag tevoren zijn geweest toen in Sittard de Kennedymars werd georganiseerd en waaraan een kleine tweeduizend deelnemers meededen.
Het had in de nacht van vrijdag op zaterdag flink geregend. Voor tweede paasdag was ook regen voorspeld. Buienradar gaf aan dat het rond kwart over acht nog maar licht zou regen. Daarop besloten we om op dat tijdstip ons overnachtingadres te verlaten. En een klein half uur later kwamen we bij de start aan. Er kon al vanaf acht uur gestart worden, maar je kon tot twaalf uur nastarten op de 20 en 25 km. Wij besloten de 25 km route te lopen. Toen we op het punt van vertrekken stonden, kwamen net twee bekenden uit Nijmegen aangelopen. Zij hadden oorspronkelijk het plan om de 22km route van de Zjwamer Paosloup wandeltocht van Stichting Paosloup Zjwam vanuit Swalmen te lopen. Maar toen zij om 8 uur bij de start aankwamen bleek dat ze pas om half tien konden starten. Daarop besloten ze naar Stein door te rijden.
De start werd in zuidelijke richting verlaten. Spoedig kwamen we langs de Sint-Jozefkerk die twee kerktorens heeft. Bij de Sint-Martinuskerk werd het eerste bospassage bereikt. We kwamen er achter dat we vergeten waren om de opnameknop van de GPS aan te zetten. Dat werd nu alsnog snel gedaan. We kwamen bij een dalende traptreden waarbij de trappen door bielzen gevormd waren. Door de regen waren deze bielzen flink glad. Dit was voor ons het gevaarlijkste stuk van deze prachtige wandeltocht.
We kwamen bij de Brugstraat. Hier liepen we onder de brug van de Kapelaan Berixstraat door. Nu volgden we de smalle geasfalteerde Steenwegstraat in de richting van kasteel Stein. We waren verbaasd dat op deze weg tocht een auto reed. Nabij kasteel Stein werden we ingehaald door twee wandelaars. Een van hen kenden wij al jaren en de andere kende ik wel van naam, maar had hem nog niet eerder persoonlijk ontmoet. Het waren beide centurions. Deze dag liepen zij niet de verwachte 25 km route maar de 20 km route. Later bleek dat niet zo verwonderlijk te zijn want ze hadden twee dagen tevoren nog aan de Kennedymars vanuit Sittard meegedaan. De voor ons meest bekend had die tocht voor de 37e keer gelopen en de andere voor de 47e keer. Deze Kennedymars werd dit jaar voor de 54e keer georganiseerd.
Op 20 april 1963 liepen zeven jongens en drie meisjes van het Bisschoppelijk College in Sittard, naar Amerikaans voorbeeld, de eerste Kennedymars in Nederland. 80 km wandelen in 20 uur tijd. Een prestatie van formaat! De Kennedy-Mars Sittard is daarmee de oudste Kennedymars van Nederland. Tegenwoordig vindt de Kennedy-Mars Sittard ieder jaar op de zaterdag voor Pasen plaats.
We liepen onder de Scharbergbrug door. Over deze brug over het Julianakanaal liep de A76-snelweg. Even volgden we deze snelweg parallel over de Julianaweg. Maar spoedig sloegen we af en werd een bos betreden. Over een smal pad langs een boomgaard waarvan enkele bomen getooid waren met bloesems werd de bebouwde kom van het voormalige buurtschap Nieuwdorp bereikt, maar thans een wijk van Stein is. Op 6 km was de eerste rustpost. De catering werd hier, net als de overige rustposten, door de organisatie verzorgd. We konden hier ook Limburgse vlaaien eten. We hoorden wandelaars, die bezig waren met het eten van een vlaai, zeggen dat ze elke dag twee stuks fruit moesten eten. En als dan fruit in een vlaai zat, dan was het voor hen geen probleem om dan een vlaai te eten.
Nu werd koers gezet naar Elsloo. Door een bospassage langs de noordkant van Elsloo werd het Julianakanaal bereikt en even later ook overgestoken. Heel bijzonder vonden wij de Loe Visscher dassenpassage die langs de zijkant van de brug was bevestigd.
De das heeft in Elsloo een passage over het Julianakanaal die enig in zijn soort in Limburg en waarschijnlijk ook in heel Nederland is.
De dassenpassage is op donderdag 26 januari 2016 geopend door de 90-jarige Loe Visschers uit Elsloo. Hij zet zich z’n hele leven lang al in voor het leefklimaat van de das.
Via een 110 meter lange buis met een doorsnee van 40 centimeter krijgt het beschermde dier een exclusieve overtocht aangeboden van de ene naar de andere kanaaloever.
De dassenbuis, waarvan de kosten inclusief een bijdrage Afbeelding: Grensmaas Consortiumvan Rijkswaterstaat zo’n 225.000 euro bedragen, is in december in opdracht van Consortium Grensmaas geïnstalleerd aan de brug over het Julianakanaal in Elsloo.
Het consortium is volgens Europese regelgeving verplicht om een veilige oversteek te maken voor de das omdat door de ontgrinding van de Maas en de verbreding van het kanaal een situatie is ontstaan waarbij het fourageergebied veel kleiner is geworden. Door de aanpassingen aan de oeverwanden van het kanaal is de oversteek veel moeilijker geworden waardoor de verschillende dassenfamilie's niet meer bij elkaar konden komen.
Hoeveel dassen er zitten is volgens de Dassenvereniging moeilijk te zeggen, ze zijn nooit samen buiten en op pad. Maar zowel langs de Maas als in het gebied Elsloo/ Pasveersloot is er volop beweging bij de burchten.
De dassenpassage sluit op de oevers aan op een compleet stelsel van andere tunnels en hekjes om de das een zo beschermd mogelijk leefgebied te bieden. De aanleg van de dassenpassage maakt deel uit van het project Grensmaas, het grootste rivierproject in uitvoering in Nederland dat hoogwaterbeveiliging, natuurontwikkeling en grindwinning combineert.
Consortium Grensmaas heeft als onderdeel van dat project de afgelopen jaren een nieuw natuurgebied opgeleverd ten noorden van Geulle aan de Maas. De gemeente Stein manifesteert zich met name rond Elsloo al geruime tijd als uiterst dassenvriendelijke gemeente met allerlei beschermende maatregelen voor het diertje.
Met de brugpassage worden de leefgebieden van de das aan de oost- en westzijde van het Julianakanaal niet alleen met elkaar verbonden, maar ook gecompleteerd. De dassenvereniging in Elsloo is in haar nopjes met de voorziening die in uitvoerig overleg met het Consortium is gerealiseerd.
Nu liepen we een km langs het Julianakanaal tot net voorbij de kruising met de A76 snelweg. Daarna volgden we een graspad langs de Maas naar Meers. In Meers was op 11 km de tweede rustpost. Deze was gelegen in een gebouw van Jeugdwerk Meers. Muren waren hier met een soort graffitti tekeningen opgefleurd. Na deze rust liepen we langs de Sint Jozef kerk naar de Battenweg. Hierlangs ligt het kunstwerk Lichtvanger van Piet Bergs.
Kunstenaar Piet Bergs is uitgegaan van een rotsblok (Naamse steen). afmetingen 3 meter hoog en 3 meter breed en 2 meter dik. Een massa van ongeveer 22 ton. Door een centrale trechter dwars door het gesteente te hakken en deze op precies 270 graden noorderbreedte gericht.
In de lente en in de herfst komt in dit gedeelte de zonsondergang. Dit geeft een visuele indruk alsof een grote vuurbol in het gesteente zit. Op de lichtvanger c.q. rotsblok staan 6 roestvrij stalen trechters, 5 rechts en 1 links.
De 5 trechters vangen het licht van de zon overdag, verdeeld over verschillende tijdstippen door het jaar. De roestvrij stalen trechter, links van de centrale trechter is voor de zonsondergang op 21 juni.
Na buurtschap Veldschuur werd de Maas weer bereikt, echter voor even. Bij buurtschap Maasband werd de Maas verlaten. Over grintwegen werd koers gezet naar Urmond. Alvorens de bebouwde kom van Urmond te bereiken staken we het riviertje Ur nog over.
Het riviertje de Ur ontspringt uit een bron nabij het missiehuis, loopt langs het Julianakanaal via Meers naar Urmond, waar het in de Maas uitmondt.
In Urmond was de laatste rustpost. Deze plaats hadden we de vorige dag al uitgebreid bekeken. Buiten het oude centrum van Urmond staken we het Julianakanaal over en volgden dit kanaal tot aan de spoorlijn van het plaatselijke industriecomplex Chemelot.
Chemelot is de naam van een groot industriecomplex voor de chemische industrie rondom het kruispunt van de rijkswegen A2 en A76 tussen Stein en Geleen
Daarna kwamen we nog over het Heidekamppark en het Steinerbos. Rond 14:45 werd de finish bereikt. We bedankten de organisatie nog hartelijk voor deze prachtige tocht. Helaas was dit de laatste tocht die deze wandelorganisatie organiseerde. Komende tochten van hen dit jaar zijn geannuleerd, klik HIER voor die info. Het IVV-nummer was.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
