Foto's na afloop van de tocht alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor Sinterklaas wandeltocht met de HWU vanuit Hengelo

Op zaterdag 3 december 2016 organiseerde de Hengelose Wandel Unie de Sinterklaas wandeltocht. De start was vanuit het Wandelhuis aan de Twekkelerweg te Hengelo. Wij waren hier al diverse malen geweest in de periode dat de HWU de 75 van Hengelo organiseerde. Om met het openbaar vervoer voor 9 uur bij de start aan te komen, moesten we om kwart over zes van huis gaan. Vanaf station Utrecht hadden we een doorgaande trein naar station Hengelo en van station Hengelo was het 1½ km lopen naar de start.

Rond kwart voor negen kwamen we bij de start aan en even na negen uur begaven wij ons op pad. Vanwege een gezondheidsdip liep ikzelf de 20 km route, terwijl Coos de 30 km route liep. Hengelo werd in zuidelijke richting verlaten. We staken het Twentekanaal over bij de Schutsluis. De bebouwde kom werd verlaten over de Schoolbeekweg. Het had 's nachts gevroren waardoor de landerijen er wit bijlagen. Na een T splitsing ging de verharde Rougoorweg over in een zandweg.

Het totale hoogteverschil tussen Zutphen en Enschede is 21 meter. Om dat verschil te overbruggen heeft het Twentekanaal drie schutsluizen. Bij sluis Eefde is het verval bij een normale waterstand van de IJssel 6 meter. De sluis van Delden heeft een verval van 6 meter en de sluis bij Hengelo een verval van 9 meter. Voor alle drie de sluizen is de schutkolk 12 meter breed en 140 meter lang (nuttige schutlengte 133 meter). De sluizen van Eefde en Delden hebben hefdeuren. De sluis bij Hengelo heeft aan de westzijde roldeuren en aan de oostzijde een hefdeur en is daarmee vrij uniek in Nederland

We staken de Twekkelerweg over en ons wandelpad bleef nu, vooralsnog onverhard. Bij de Baardinksweg liepen we langs een zouttoren. Bij de Abbingshoeve werd de Enschedese Havenweg. Deze ging spoedig over in de Burgemeester Stroinkstraat. Daarmee werd Hengelo verlaten en Enschede betreden. Langs deze geasfalteerde weg stonden talrijke lage zouthuisjes want de zouttorens werden al jaren niet meer gebruikt en waren vervangen door de kleine, lage zouthuisjes. Ook kwamen we nog langs de stenen Burgemeester Stroink bank.

In Nederland is vroeger zout gewonnen. Op de plaatsen waar nu zout in de grond zit, was ooit een zee. Deze werd later een geļsoleerd zoutmeer, dat door de warmte van de zon indampte. Het zout bleef daarbij liggen op de bodem. Op die laag zout kwamen in de loop der tijd verschillende lagen grond en zand te liggen. In verschillende delen van Nederland zit zout in de grond; in de omgeving van Hengelo (Overijssel) en in de provincie Groningen gaat het om winbare reserves. De aanwezigheid van zout werd ontdekt in 1886 in Delden, waar men boorde naar drinkwater en bij toeval zout water oppompte. De commerciėle winning begon in 1918, toen de aanvoer van zout uit Duitsland door de Eerste Wereldoorlog stagneerde. Nog altijd wint Akzo Nobel (de ‘z’ in de naam gaat nog terug op het oude zoutwinningsbedrijf) hier zout voor industriėle toepassingen, maar nu met nieuwe technieken. De voormalige zouttorens zijn daarom te beschouwen als industriėle monumenten.

Het zout in de Nederlandse bodem is aangetroffen in de driehoek Enschede - Hengelo - Boekelo. De ontdekking van het steenzout was eigenlijk toevallig, aangezien men in de regio boorde voor een nieuwe waterput. Dit gebeurde in 1887 in Twickel (Overijssel). Het moet een bijzondere vondst geweest zijn in die tijd. In Twekkelo staat nog een originele zouttoren, waarmee het zout uit de ondergrond werd gehaald. Bijna alle torens zijn vervangen door zouthuisjes Het zout in de Nederlandse bodem is aangetroffen in de driehoek Enschede - Hengelo - Boekelo. In Twekkelo staat nog een originele zouttoren, waarmee het zout uit de ondergrond werd gehaald. Bijna alle torens zijn vervangen door zouthuisjes

Hoewel het een mooie omgeving is, waren we toch blij dat na 1½ km de verharde weg werd ingeruild voor een zandpad. We kwamen bij de Johanneskerk. Volgens de routebeschrijving zou hier een rustpost zijn, maar we zagen geen verwijzing waar we de kerk of bijgebouw in konden lopen. Op de kruising van de Twekkelerweg en de Strootsweg stond een kunstwerk van Bert Otter. Even verderop bij de Zwartevenneweg werd de verharde weg gelukkig weer verlaten. We sloegen af over de Hofdijk en liepen nu langs de Zwarte Vennen. Ons tempo was deze dag niet zo hoog. We hadden al een tijd achter een man met een hond gelopen. Op de splitsing met de 10 km stond hij stil. Toen wij passeerden merkte hij op dat op dat punt een oude spoorlijn had gelopen. We liepen inmiddels door het Strootbos.

Voordat de A35-snelweg werd gekruist werd Twekkelo verlaten. Vervolgens werd Boekelo bereikt. Vlakbij het station van Boekelo zagen we nog een oude zouttoren. Het ging hier nu om het Sinterklaas hotel. Langs de Beckumerstraat zagen we bij een rook- en tijdschriftzaak een sinterklaasvlag hangen. Op de vlag was een sinterklaas en een zwarte piet afgebeeld. Op het moment dat ik hier een foto van maakte woei het bijna niet waardoor alleen de zwarte piet op de vlag zichtbaar was. Ook heel apart vonden wij dat bij deze winkel een zwartepietje aan een parachute hing. Iets verderop langs de Beckumerstraat stond aan de overzijde van de weg een vrouw van takken gemaakt in een tuin. Erbij stond een bord met de tekst: "Dit takkenwijf heeft een wiskundeknobbel en overwint ook deze leeftijdsknobbel". De dame in kwestie was 50 jaar geworden.

Even later staken we de Rutbeek over en sloegen linksaf. Op deze splitsing stonden twee pijlen. Op 1 pijl stond dat de 30 km route na de eerste rust rechtdoor moest. Dit zorgde voor 30 km lopers voor onduidelijkheid. Want op 5 km was volgens de routebeschrijving al een rust geweest, die door vele 30 km lopers voorbijgelopen waren. De 30 km lopers moesten hier volgens de routebeschrijving wel linksaf. Maar vanwege de duidelijke bepijling raadpleegden bijna niemand de routebeschrijving.

Op 12 km was de grote rust. Hier trof ik Coos nog, maar spoedig na mijn komst liep zij verder omdat zij de 30 km route liep. Net toen we de rust verlieten kwam sinterklaas aangelopen met twee zwarte pieten. Sinterklaas zei tegen een piet: "Geef ze een handje pepernoten". Het was geen handje maar een grote hand. Omdat ik daar niet op had gerekend vielen er helaas een paar pepernoten op de grond. Na de rust kwamen we weer langs een fraaie boerderij. In dit gebied staan hele mooie boerderijen en wij hadden al talrijke fraaie exemplaren gezien. We kwamen in een gebied met beekjes. Eerst werd de Boekelerbeek of Rutbeek overgestoken en even later volgde de Treesinksbeek die verderop samenvloeit met de Rutbeek en als laatste de Houbeek die ook samenvloeit met de Rutbeek. Langs de Kwinkelerweg kwamen we langs een gedenkteken. Op 29 september 1943 was hier een Halifax-vliegtuig neergestort.

Canadees vliegtuig, de Halifax DK259 van de 434e Squadron RCAF stort neer aan de Kwinkelerweg in Boekelo, 2 inzittenden worden gedood en 4 gevangen genomen. 2e luitenant Jackson T. Clary weet uit handen van de Duitsers te blijven en geholpen door de familie van Heek is hij binnen twee maanden terug in Engeland. Sgt. Bertram T.H. Scudder, de staartschutter springt niet uit het vliegtuig en wordt gedood. Flight Officer William G. Bellinger wordt levensgevaarlijk getroffen door kogels van de duitse nachtjager. Hij weet nog wel het vliegtuig te verlaten waarna hij in een boom beland. Hij sterft even later in een boerderij in Boekelo. De missie van die dag was Bochum. Het toestel was drie weken daarvoor op 6 september getroffen door luchtafweer in de vleugels maar was daarna weer gerepareerd en opnieuw ingezet. De Halifax wordt neergeschoten door Hauptman Wiessenfeld die diezelfde nacht nog een tweede Halifax neer zal schieten. Die tweede Halifax LK634 van hetzelfde squadron komt neer bij Legden in Duitsland.



Daarna kwamen we door het bosgebied van Hof te Boekelo. De A35-snelweg werd weer overgestoken en even parallel gevolgd. Daarna liepen we nog door de fraaie Grote Veldweg. De laatste 1½ km waren dezelfde als de eerste 1½ km. Daarbij kwamen we nog langs de Schutsluis. We zagen nu, evenals op de heenweg, hier twee hoge torens naast elkaar staan. We hadden hier de mogelijkheid om met een trappetje naar boven te lopen en zo konden we zien wat die twee torens of twee smalle hoge gebouwen voorstelde. Ze stonden naast de sluis aan de andere kant als waar wij ons op dat moment bevonden.

Rond kwart voor twee kwamen we bij de finish aan. Nu moest ik 1½ uur wachten voordat Coos arriveerden met haar 30 km tocht. Ondertussen was sinterklaas gearriveerd met zijn twee zwarte pieten. Sinterklaas liep wat rond en informeerde waar wandelaars zoal vandaan kwamen. Zo kwam hij er achter dat er een grote groep wandelaars uit Enkhuizen kwam. Sinterklaas beklom het podium en nodigde daarop de wandelaars bij hem op het podium te komen. Toen de wandelaars op het podium achter sinterklaas stonden in een halve cirkel zei sinterklaas dat ze nu maar een sinterklaasliedje voor hem moesten zingen. Iedereen werd nu beloont met wat pepernoten.

Rond half vier verlieten we de finish en liepen de 1½ km weer terug naar het station. De 20 km route was 21,1 km lang, zodat ik deze dag 24 km heb gelopen (21+(2x1,5)). We vonden het over het algemeen een tegenvallende tocht. Naast de vele asfaltwegen met auto's liepen we ook veel over lange wegen. Ook zagen we bijna de gehele tocht een hoge schoorsteen waar rook uit kwam. Desaltenietemin niettegenstaande dat danken wij de organisatie voor deze tocht. Het was de hele dag droog gebleven met in de middag veel zonneschijn.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor