Op zondag 17 januari 2016 organiseerde OLAT een wandeltocht vanuit Eindhoven. Normaliter is de start van een OLAT tocht in the middle of nowhere, een locatie die met het openbaar vervoer niet bereikbaar is op zondagochtend. Maar deze dag maakte OLAT daar een uitzondering op. Weliswaar lag de start een kleine 2 km van het treinstation, maar in 20 minuten werd de start bereikt. Thuis had ik op afstandmeten.nl de route van NS-station Eindhoven naar de start gemaakt. En ik was in de overtuiging dat ik de route ook op mijn GPS had gezet. Maar toen ik uit de trein stapte en de GPS aanzette, bleek de route niet op mijn GPS te staan. Gelukkig was de route naar de start gepijld.
Rond kwart voor tien begaven we ons op pad voor de 20 km route. Normaliter lopen we een langere afstand. Maar nu hadden we de voorgaande dag al een tocht van 40 km gelopen met de WS78 tocht vanuit Weesp. Bovendien stond twee dagen later een 20 km wandeling van OLAT op het programma vanuit Boxtel. Al na een paar honderd meter na de start liepen we langs de Dommel. Daarna kwamen we langs twee meren, de Karpendonkse Vijver en de IJzerenman. Daarop werd de Berenkuil bereikt. De talloze graffiti, die we hier aantroffen, zorgde voor flink wat oponthoud. Ik maakte hier maar liefst 40 foto's.
Eigenlijk zou de Berenkuil moeten worden toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst, maar dan met de aantekening dat elk jaar in juni de muren van nieuwe kunstwerken worden voorzien. De Berenkuil is uniek in zijn soort omdat het bewijst dat graffiti kunst met een grote K is.
Daarna volgde een heel smal pad langs een sloot enerzijds en de afrastering van het Lorentz Casimir College anderzijds. We staken de spoorlijn van Eindhoven naar Venlo over en volgden deze. Voor de 380 kV elektriciteitscentrale sloegen we af en liepen langs het hekwerk van de centrale. Niet veel later werd in buurtschap Coll, nabij de Collse watermolen de eerste wagenrust bereikt. De afgelegde afstand bedroeg hier 5 km. Op deze plek was met de Kempische Wandeldagen elk jaar ook een wagenrust. We zagen hier verschillende bekenden, waaronder een oud voorzitter van OLAT. Hier was de splitsing van de 10 en de 15 km met de 20, 30 en 40 km route.
Nu volgde een heel erg modderig pad. Veel wandelaars met lage schoenen hebben hier hoogstwaarschijnlijk natte voeten opgelopen. Verderop was een parkoerswijziging. De oorspronkelijke route liep langs de Kleine Dommel. Maar vanwege hoogwater volgden we nu een geasfalteerd fietspad naar de Hulsterbrug te Geldrop. Daar staken we het Eindhovenskanaal over. In de luwte bij een paar schepen was het water van het kanaal bevroren. Over bekende paden, waarover we ook met de Kempische wandeldagen kwamen, werd café Biljart Schonmoeder bereikt. Hier was met de Kempische wandeldagen de start en finish, dus heel bekend. Wij vonden destijds deze locatie erg donker en daardoor ook somber. We besloten daarom om deze binnenrust over te slaan.
Via de Luchense heide werd het Eindhovenskanaal weer bereikt en overgestoken. Nu dwaalden we een tijdlang door De Gulbergen, het landschap uit reststoffen. We kwamen door een fraai gebied, dat privé was, maar OLAT had hier toestemming voor gekregen. Na kruising met de spoorlijn Eindhoven-Venlo dwaalden we door de Reflingsche Heide. Hier was de laatste verzorgingspost. We zagen hier een bekende OLAT wandelaar die al heel veel lange wandeltochten gelopen heeft. Zo heeft hij meer dan honderd Kennedymarsen op zijn naam staan. We hoorden hem tegen de penningmeester van OLAT zeggen "wie heeft bij OLAT 13 keer Parijs-Roubaix gelopen"? Bij de eerste wagenrust was hij op de foto gezet waar ook een oud OLAT-voorzitter herkenbaar was aan een opvallend OLAT-trainingspak.
Na Nuenen werd Opwetten bereikt. Hier bezichtigden we de Opwettense watermolen. Op een terrasje zat een echtpaar waarvan de vrouw ons vertelde dat de wandel-app voor deze dag het cijfer 10 aangaf. Het was deze dag ook prachtig zonnig weer met een temperatuur van rond het vriespunt. Na het hekwerk van de Rioolwaterzuivering Eindhoven werd de Dommel weer bereikt en even gevolgd. De finish werd aan de noordzijde bereikt. 's-Ochtends hadden we de start aan de zuidzijde verlaten, waardoor de finishlocatie niet meteen herkend werd.
Het was een hele mooie wandeling geworden. We danken de organisatie hartelijk voor deze tocht.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor |
