NS wandeling Woldberg

Op zaterdag 3 oktober 2015 liepen wij de NS wan­de­ling De Woldberg. 3 oktober is onze hu­we­lijks­da­tum en op deze dag willen wij als fanatieke wandelaars deze dag vieren met vriendinnen met een wandeling. Lang van te voren was de datum al vast­ge­legd. Maar welke wandeling het zou worden werd pas na 6 sep­tem­ber 2015 vastgelegd. 6 september was de derde dag van de Waterreijk Wan­deldriedaagse vanuit Paasloo en voerde die dag naar de Woldberg en landgoed De Eese. We von­den dit zo'n prachtig gebied dat we besloten om daar te gaan wandelen met onze trouwdag.

We troffen elkaar in de stationshal van NS A­mers­foort en reisden vandaar naar NS Steenwijk. Rond kwart voor tien kwamen we daar aan en begonnen met de wandeling. Op een lantaarnpaal voor het station troffen we drie wit/rode markeringen aan van het Pionierspad, het Maarten van Rossumpad en het Friese Woudenpad variant C. Al meteen hadden we een panorama omdat de route over het spoor liep en we vanaf die brug mooie vergezichten had­den. Het was deze dag droog weer met veel zonneschijn. Na een frisse start met 9 graden liep de temperatuur op naar 19 graden.

Door de Woldmeenthe en over het gelijknamige pad werd de Bergweg in het plaatsje Tuk bereikt. Daar­na liepen we onder de A32-snelweg door en sloe­gen meteen linksaf. Een verwijsbord van Thee­schenkerij Tuk's Theehuis gaf aan hoe je het thee­huis het beste kon bereiken te voet, met de fiets of met de auto/motor. Wij hadden in het thee­huis een rust, dronken er koffie met een ge­bak­je en bezichtigden de mooie schilderijen. Ver­der liepen we naar de uitzichttoren.

Vanaf de opvallende uitkijktoren (vrij toegankelijk) op de berg aan de rand van het bos heeft u een prachtig uitzicht o­ver vestingstad Steenwijk en de omliggende omgeving. Bij helder weer zijn zelfs Giethoorn, Nationaal Park De Weerribben en Stadion Heerenveen te zien. De spitse to­ren van de St. Clemenskerk priemt hoog boven Steenwijk uit.

Kort daarna werd de top van De Woldberg bereikt. Hiernaar is deze NS-wandeling genoemd. Op de top, vanwaar we trou­wens geen uitzicht hadden vanwege de vele bomen, troffen we een man met zijn dochtertje van een jaar of 5 op een mountainbikefiets. Zulke jonge mountainbikefietsers zien we niet vaak.

De Woldberg vormt letterlijk het hoogtepunt van de regio WaterReijk. De heuvel van 26 meter hoog is ontstaan in de voorlaatste ijstijd, 150.000 jaar geleden. Dit gebeurde door opstuwing van de gletsjer die lag in wat nu het dal is van de Steenwijker Aa. Door het water zijn op de flan­ken van de Woldberg holle weggetjes uitgesleten.

Daarna liepen we even verkeerd. De rou­te­be­schrij­ving gaf aan dat we een dalend pad moesten volgen, maar op een top van een heuvel lopen na­tuur­lijk alle vervolgpaden naar beneden. Omdat ik de route ook op mijn GPS had zitten, werd het ver­keerd lopen spoedig ontdekt.

Het was duidelijk weer paddenstoelentijd. We trof­fen onderweg talrijke soorten paddenstoelen waaronder de populaire rood met witte stippen paddenstoel. In een weiland zagen we een keer twee ezels. Aan het eind van de Bergweg troffen we Huize Bergzicht.

De prachtige kaarsrechte lanen die in het bos zichtbaar zijn, getuigen van de verschillende historische landgoederen. Daarnaast zijn er kar­ren­spo­ren van middeleeuwse handelsroutes. Veel wandelpaden zijn verhard met puin uit Rotterdam, na het bombardement in de Twee­de Wereldoorlog. In dit puin zat veel kalk, waardoor u hier veel kalkminnende planten kunt vinden.

Na natuurgebied De Wolberg liepen we over Het Hei­de­veld Steenwijkerwold en vervolgens dwaal­den we lange tijd over landgoed De Eese.

Landgoed De Eese is een prachtig familielandgoed van circa 800 hectare. Vanwege de bijzondere gebouwen en ka­rak­te­ristieke lanenstructuur is het landgoed een cul­tuurhistorische buitenplaats. Het landgoed ligt op het snij­punt van de provincies Overijssel, Drenthe en Fries­land. Op het landgoed ligt een door een gracht omringd oud slot, waarop het jaartal 1619 is vermeld.

Na Huis De Eese werd even verder een heel fraaie boerderij bereikt. Van deze boerderij stond een foto van de aankondiging van deze tocht op eropuit.nl/wandelen. Dit soort foto's zijn min of meer vergelijkbaar met de voor­pa­gi­na fo­to's van de NS wandelboekjes zoals deze in het ver­le­den werden gepubliceerd en op naburige treinstations verkrijgbaar waren. Maar deze foto gold alleen als je de 17 km route liep, terwijl de hoofdroute 14 km was en de verkorte route 9 km.

Voor de boerderij stond een boom waaromheen drie bankjes stonden. Hier hielden we een rust en genoten van onze lunch, het zonnetje en de rust. Daarna dwaalden we weer terug over landgoed De Eese. Op 13 km was normaliter bij Fre­des­heim een rustmogelijkheid. Maar deze dag was de lokaliteit afgehuurd. Er werd door een echtpaar hun 50 jarige hu­we­lijks­feest gevierd. We troffen hier nog foto's aan hoe het echtpaar er precies 50 jaar tevoren uitzagen.

In 1929 werd het ‘Friesch Doopsgezind Broe­der­schaps­huis Fredeshiem’ opgericht. Fredeshiem, het ‘erf van vre­de’, deed vroeger dienst als broederschapshuis. Te­gen­woor­dig is Fredeshiem een accommodatie waar vooral ge­zinnen en groepen verblijven. Het terras is uitermate ge­schikt voor een kop koffie of een maaltijd.

Iets verderop, bij B35 in de routekaart liep de be­schreven route anders. Ik kon dat duidelijk con­stateren omdat ik de route volgde op de GPS-kaart. Het viel mij op dat op dit punt een bordje was vergroeid met een boom, zie de fo­to­re­por­ta­ge. We kwamen nog langs een boerderij waar op een boom een uitnodiging was bevestigd van de B'u­lah-hoeve. Het zei ons niets. We maakten er een foto van zodat we later op internet konden kij­ken waar het over ging.

We kwamen bij het 4-sterren restaurant en Hotel Huis Ten Wolde en dronken er nog koffie en Latte Macchiato. Aan een muur hing een kaal boompje van ijzerdraad. Het was te koop voor € 1.750,--. Toen we het hotel verlieten zagen we bui­ten nog een kunstwerk staan. We vonden het een hoop roest, maar het was te koop voor, schrik niet, € 15.500,-. Nu was het niet ver meer naar het eindpunt. De dag werd besloten met het eten van een pannenkoek in het centrum van Steen­wijk. Via eet.nu/steenwijk hadden we een geschikt grand café gevonden bij De Heren van de Rechter.

Grand café De Heren van de Rechter is op 8 december 2014 geopend aan de Markt in Steen­wijk. Het is gesitueerd in het voormalige gerechtsgebouw. De heren van de Rechter, dat zal wel slaan op de beide uitbaters Sander en Boudewijn", is een veel gehoorde op­mer­king van de gasten. Maar nee, het zijn de twee heren die op het bankje voor het pand zitten, Lute en Endrik van beeldhouwster Kiny Copinga, markante figuren uit de Op­reg­te Steenwijker Courant die hun eigen visie geven op het lokale nieuws en mijmeren over het toen en nu. Ei­gen­lijk geheel in stijl met het pand, een moderne invulling van een stuk geschiedenis van Steenwijk.



Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor