Oude NS wandelingen Geuldal en Mergelland

Coos heeft al heel veel NS wandelingen gelopen. In het boekje "20 mooiste NS wandelingen" staat on­der andere de Geuldal wandeling. De start van de­ze wandeling is Gulpen en het eindpunt is sta­ti­on Valkenburg. Deze 10 km lange tocht stond al lang bij Coos op de lijst om eens te lopen en nu kwam het ervan. Met de trein reden we naar Maas­tricht met een zogenaamd vrij reizen kaart­je. Met een vrij reizen kaartje zou je denken dat het gratis is. Maar dat is niet helemaal het geval. Per jaar kun je zeven kaartjes voor 2 euro bij­ko­pen bij je 40%-voordeelurenabonnement. Coos liet het deze dag met 6 euro opwaarderen naar 1e klas.

Vanaf station Maastricht reden we met bus 50 in de richting van Aken. In Gulpen stapten we uit bij het busstation. We liepen eerst naar brasserie De Kroon, een café dat we kenden van de heuvellandvierdaagse. Maar bij de brasserie aangekomen bleek dat de koffieautomaat kapot was. Maar in het naburige café, Grand café Neubourg konden we ook Latte Macchiato drinken. We volgden vanuit het café de Looierstraat die op de Nieuwstraat uitkwam en toen zaten we op de officiële route.

Ons pad steeg. We kwamen langs een ommuurd ter­rein van een begraafplaats met een kerktoren. Na Hoeve De Burgh verlieten we de doorgaande weg. We volgden nu de Weg over de Dolsberg, een grintweg. Achteromkijkend hadden we mooie ver­ge­zich­ten op Gulpen. Langs ons pad bloeide hier overweldigend klaprozen. Na de Dolsberg kwa­men we in buurtschap Beertsenhoven met een prachtig vakwerkhuis en een fraaie handwijzer.

Na het niet toegankelijke kasteel Wijlre kwamen we aan de rand van Wijlre. Hier volgden we de Geul. Na de Brand brouwerij dwaalden we door wei­lan­den langs de Geul. Op de kruising met een weg naar Stokhem hadden we een rust op een bank­je en aten wat. Na het Keizer Willempad dwaal­den we verder langs de Geul en kwamen langs camping De Gele Anemoon en camping De Gronselenput.

Aan de voet van de Keutenberg ging ons grintpad over in een asfaltweg. In buurtschap Engwegen staken we de door­gaan­de weg van Gulpen naar Valkenburg over. Hier stond sinds 2014 een standbeeld van Frater Venantius.

Schin op Geul heeft eigen Frater Venantius
In Schin op Geul is op 24 mei 2014 een bronzen beeld van Frater Venantius onthuld. Deze zingende frater, een ty­pe­tje van cabaretier Wim Sonneveld, bezorgde het dorp in de jaren vijftig van de vorige eeuw landelijke be­kend­heid. Dus was het hoog tijd voor een standbeeld, vond de heem­kun­de­ver­e­ni­ging. Het liedje "Zeg maar ja tegen het leven" werd een grote hit. Destijds was er ook de nodige kri­tiek. Veel Limburgers vonden het beledigend. Het beeld is gemaakt door kunstenares Nelly Vincken uit Val­ken­burg. Enkele tientallen belangstellenden woonden de ont­hul­ling door burgemeester Martin Eurlings bij.

De cabaretier Wim Sonneveld zei/zong o.a.:
Ik ben Frater Venantius uit Schin-op-Geul, beter bekend als de Zingende Frater.
Niet te verwarren met die andere arties uit Ubach-over-Worms, da's de Pratende Pater.
En dan hejje nog schijnt 't in Schimmert, de Brullende Broeder.
En in Herkenraad hebben ze dan ook nog een Kronende Waardemoeder.
En als ik goed ben ingelicht in Susteren twee zuchtende zusteren.


Verderop in Schin op Geul hadden we een rust in eet­ca­fé de Kleine Koning. Schin op Geul werd in wes­te­lij­ke richting verlaten. Normaliter lopen we dan het pad langs de Geul naar de Drie Beeldjes en verder naar Valkenburg. Maar nu hielden we op een Y-splitsing rechts aan en kwamen bij het voor­ma­li­ge hotel Huize Rozenhof en staken daar de spoorlijn Schin op Geul-Valkenburg over. We volg­den de spoorlijn tot de volgende spoor­weg­o­ver­gang. Langs de spoorlijn hadden we uitzicht op de Däölkesberg. Bij de spoorwegovergang was een bank­je zonder leuning. Net toen we op de bank wa­ren gaan zitten, zagen we aan de overkant van de spoorlijn een bankje met leuning. En dat zit toch fijner.

Nu werd de Schaesberg beklommen. Op de top ligt de kapel Kluis. Heel vaak als we hier langs kwamen was kapel Kluis dicht, maar nu was de kapel open en bekeken het van binnen. Na afloop konden we een vrijwillige bedrage geven aan de dienst­doen­de vrijwilliger. We daalden af naar de Drie Beeldjes en volgden de Geul naar het centrum van Valkenburg. Daar­bij kwamen we nog vrij dicht langs kasteel Oost dat we nog net door het vele gebladerte van de bomen konden zien lig­gen.

We staken de N595 over. Toen bleek dat de be­schik­baar gestelde GPS route op wan­del­zoek­pa­gi­na.nl hier afweek van de beschreven route. Wij volg­den de beschreven route. Bij het Walramplein hiel­den we een rust. Bij de naburige supermarkt koch­ten we beiden een liter melk met een lekkere smaak. Begin mei van dit jaar waren we hier ook al ge­weest met de Ronde van Zuid-Limburg en had­den toen een geschikt plekje gevonden om even rus­tig te zitten. Nu stond er een fiets voor het bank­je geparkeerd, maar die konden we makkelijk ver­zet­ten.

Na het Walramplein liepen we verder langs de Geul over de Bogaardlaan. In het wandelboekje staat van deze laan een foto met grote bomen langs de kant. De weg is gerenoveerd en er staan nu jonge bomen. Verder, op een kruising, net voor de Heilig Hart Ni­co­laas en Barbara kerk, staat tegenwoordig een hoge poort, de Geulpoort. Omdat we hier met de Ronde van Zuid-Limburg ook waren en toen uitvoerig gefotografeerd hebben, liepen we er nu wat sneller voorbij.

Voordat station Valkenburg werd bereikt, liepen we nog door het park bij het gemeentehuis en zette Coos op de ge­voe­li­ge plaat voor de Mammoetboom sequoiadendron gigianteum.

We besloten nu ook de oude NS wandeling Mer­gel­land te lopen. Deze route loopt officieel van Maas­tricht naar Valkenburg. Omdat wij deze rou­te eerder hadden gelopen en op de GPS hadden vast­ge­legd, liepen we de route nu tegengesteld. Val­ken­burg werd over de Plenkertstraat in wes­te­lij­ke richting verlaten. Na de voormalige brou­we­rij kwamen we bij café Tivoli. Hier hielden we een rust en dronken Latte Macchiato. Kennelijk werd de­ze drank hier nog niet zo vaak ge­maakt of werd het door een minder bekwaam personeelslid ge­maakt, want de eerste keer mislukte het. Dat had voor ons tot de gevolg dat we langer op ons drank­je moesten wachten. Maar om 4 uur ver­volg­den we ons pad.

We bleven de Geul volgen tot net voor de Woldries-groeve-afslag. Na een flinke klim kwamen we in Berg en Terblijt. Daar werd de doorgaande weg overgestoken en zetten we koers naar Terblijt. Daarbij kwamen we langs mergelgroeve Blom. Dit gebied wordt begraasd door Kune Kune varkens, landgeiten en schapen. Kune kunes staan bekend als de Ma­o­ri-varkens uit Nieuw Zeeland. Wij zagen hier drie landgeiten lopen.

De Lindenlaan door Terblijt volgend kwamen we aan de rand van Terblijt langs een grote boe­ren­hoe­ve en verder bij herberg de Bonte Haan. Hier had­den we ook een rust en lieten de Latte Mac­chi­a­to en een kersenvlaai goed smaken. Verder lie­pen we naar Bemelen en liepen langs wel zeven groe­ves. De zevende groeve was de Strooberg-groeve en valt bij Bemelen het duidelijkst op. We had­den geen puf om hier even van de route de Be­me­ler­berg te beklimmen vanwaar je mooie ver­ge­zich­ten hebt, onder andere op Maastricht.

De laatste 2 km van deze route waren nu minder in­te­res­sant omdat deze eerst door buitenwijken van Maastricht voerde. Daarbij kwamen we nog langs Antonius van Paduakerk en de Koepelkerk. We kwamen om 18:55 op het station aan en om 18:58 vertrok onze trein. Het was een hele mooie wandeldag geworden.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor